Najpierw powstała opowiastka przedstawiająca kilka epizodów z życia ekscentrycznego wiejskiego szlachcica, otumanionego eposami o bohaterach, który przybiera imię don Kichota z La Manchy. Później Cervantes dopisał dalsze losy błędnego rycerza i zmienił charakter powieści. W roku 2015 obchodzimy czterysta dziesiątą rocznicę opublikowania dzieła. Don Kichot i jego giermek Sancho Pansa (w nowej wersji: Sanczo Brzuchacz) zdążyli już zadomowić się w kulturze i stali się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i inspirujących par bohaterów literackich. Ich ślady odnajdujemy w książkach, obrazach i w muzyce; przeniknęli także do świata filmu (Charchalis dopatruje się ich wpływu na pełne kontrastów kreacje Maksa i Alberta w Seksmisji). W Polsce sylwetka don Kichota jest powszechnie znana, lecz ta wiedza często jest tylko powierzchowna. Powieść nie jest zbyt popularna, do czego przyczynia się opinia o jej trudnym i archaicznym języku.
„Przemyślny szlachcic. Don Kichot z Manczy”, Miguel de Cervantes – recenzja
Najpierw powstała opowiastka przedstawiająca kilka epizodów z życia ekscentrycznego wiejskiego szlachcica, otumanionego eposami o bohaterach, który przybiera imię don Kichota z La Manchy. Później Cervantes dopisał dalsze losy błędnego rycerza i zmienił charakter powieści. W roku 2015 obchodzimy czterysta dziesiątą rocznicę opublikowania dzieła. Don Kichot i jego giermek Sancho Pansa (w nowej wersji: Sanczo Brzuchacz) zdążyli już zadomowić się w kulturze i stali się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i inspirujących par bohaterów literackich. Ich ślady odnajdujemy w książkach, obrazach i w muzyce; przeniknęli także do świata filmu (Charchalis dopatruje się ich wpływu na pełne kontrastów kreacje Maksa i Alberta w Seksmisji). W Polsce sylwetka don Kichota jest powszechnie znana, lecz ta wiedza często jest tylko powierzchowna. Powieść nie jest zbyt popularna, do czego przyczynia się opinia o jej trudnym i archaicznym języku.
Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. (Antoine de Saint-Exupéry, Mały Książę)
Na świat przyszła w 1824 roku, w niewielkiej normandzkiej wsi, zmarła zaś na gruźlicę w 1847 roku, mając zaledwie 23 lata. Marie Duplessis była chyba najsłynniejszą XIX-wieczną francuską kurtyzaną, a przy tym pierwowzorem Marguerite Gautier, tytułowej bohaterki powieści Aleksandra Dumasa (syna) Dama Kameliowa. Opisana w książce historia zainspirowana została rzeczywistym romansem pisarza z Marie, choć została do niej wpleciona również fikcja literacka. Kim była prawdziwa Dama Kameliowa? Na to pytanie stara się odpowiedzieć w swojej książce Julie Kavanagh.
Czas zamykania to drugi zbiór opowiadań wydany w Polsce autorstwa Jacka Ketchuma. Składa się na dziewiętnaście opowieści, które nieco odbiegają od literackich dokonań autora nazwanego przez Stephana Kinga najstraszniejszym facetem w Ameryce.
Po krótkiej przerwie Theorin wraca na Olandię, by zakończyć swój cykl o Gerlofie Davidssonie, starym rybaku wprost uwielbiającym tajemnice, których niemało na tej niewielkiej wyspie.
Bohaterka najnowszej powieści Barbary Kosmowskiej pochodzi z małej miejscowości i jak większość mieszkańców bloku rotacyjnego – nie ma najlepszych widoków na przyszłość. Ma dwa wyjścia. Może pogodzić się z szarą, PRL-owską rzeczywistością i żyć z poczuciem przegranej – jak matka, lub pogrążać się w nierealnych marzeniach, jak relikt przeszłości – babka Olga. Obie drogi prowadzą donikąd, są ślepymi zaułkami i dziewczyna zdaje sobie z tego sprawę. Początkowo jest zagubiona. Jest świadoma błędów matki, lecz bezwiednie postępuje jak ona, karząc siebie za poczucie bezsilności. W końcu jednak znajduje własną drogę. Musi uwolnić się od matczynego poczucia klęski, ale także od portretu dumnej arystokratycznej prababki i krok po kroku próbuje zapełnić w jakiś sensowny sposób swoje puste i szare życie.
Bracia Karamazow uchodzą za najwybitniejszą powieść 
Mają zmarli w niedzielę ten pośmiertny kłopot, 
Żyły w cieniu artystów malarzy, chociaż to one były majętne i dobrze urodzone i to za ich posag Kossakowie kupowali siedziby. Były wśród nich dostojne matrony i stare panny czekające na mężów, były też buntowniczki obdarzone talentem malarskim i literackim, które chciały za wszelką cenę wyjść z cienia, eksponując własny talent. Wielka historia i małe przyziemne sprawy krzyżowały plany, plątały drogi, a kobiety z rodu Kossaków w różnych okolicznościach tworzyły kolejne domy, wprowadzały w świat dzieci, realizowały marzenia, spełniały oczekiwania, zaskakiwały, wzbudzały podziw, zazdrość albo współczucie. Właśnie o tych kobietach opowiada w swojej książce Joanna Jurgała-Jureczka.
Clara Sanchez w swojej książce sięga po trudny, budzący emocje temat i nadaje mu formę, która czyni z tej historii świetną lekturę, trzymającą w napięciu, ale też skłaniającą do przemyśleń. Bo wyobraź sobie, że w pięknej, nadmorskiej, hiszpańskiej scenerii spotykasz parę przemiłych staruszków, z którymi szybko łączy Cię nić porozumienia… A później dowiadujesz się, że to nazistowscy zbrodniarze, którzy uniknęli sprawiedliwości.