Matka natura to seryjny morderca. Najlepszy ze wszystkich. Ale jak wszyscy seryjni mordercy, pragnie dać się złapać, bo przecież szkoda byłoby, gdyby nikt nie usłyszał o zbrodni doskonałej…
Rok 1968. George Romero, za sprawą zrealizowanej własnym sumptem Nocy żywych trupów, efektownie wprowadza zombie do popkultury, tworząc dla nich dogodną niszę, w której trwają odtąd, skupiając na sobie uwagę może niezbyt licznych, ale za to oddanych fanek i fanów.
Rok 2013. Zombie szturmują kino głównego nurtu. Skutecznie.
Czytaj dalej →
Nastoletni Thomas budzi się w pewnej wiosce otoczonej wysokimi murami. Wraz z nim znajduje się w niej kilkudziesięciu innych chłopców, którzy podobnie jak on nie pamiętają nic ze swojego poprzedniego życia. Otaczające ich mury są częścią labiryntu, z którego Thomas chce się wydostać.
Hobbit: Pustkowie Smauga to jedna z najbardziej wyczekiwanych premier 2013 roku. Pierwsza, udana część trylogii rozbudziła apetyty, a konieczność aż rocznego oczekiwania na kolejny obraz w serii dodatkowo je spotęgowała. Czy film sprostał oczekiwaniom?
Thor powraca. A wraz z nim chimeryczny Loki, błyskotliwa Jane Foster oraz młot Mjöllnir. No i świat będący prawdziwym wyzwaniem dla filmowców…
Osoba reżysera (w końcu Neill Blomkamp w 2009 roku nakręcił jeden z najlepszych filmów s-f ostatnich lat, Dystrykt 9), rozmach produkcji oraz Matt Damon i Jodie Foster na czele aktorskiej listy płac – wszystko to rozbudzało apetyty widzów. Czy Elizjum sprostało oczekiwaniom?
Nawet jeśli wszystko to gdzieś już było, Wolverine i tak pozostaje świetną rozrywką. Twórcy filmu, umiejętnie żonglując motywami i schematami, dają nam sprawne, przykuwające uwagę kino akcji w dobrym komiksowym stylu. Świetna rozrywka, wystarczy tylko na chwilę wyłączyć mózg…
Od niedawna na ekranach naszych kin gości najnowsza odsłona Star Treka – W ciemność. Czas zdołał już zatrzeć w mojej pamięci kiepskie wrażenie po poprzednim filmie z serii (Star Trek z 2009 roku), uradowała mnie też obecność Benedicta Cumberbatcha w obsadzie. Ostatecznie jednak mam bardzo mieszane uczucia wbec najnowszego dzieła J.J. Abramsa.
Po projekcji najnowszej odsłony Iron Mana wyszłam z kina w lekkiej konsternacji. Mimo mieszanych uczuć bawiłam się całkiem dobrze, jednak Iron Man 3 nie był tym, czego się spodziewałam. Dość szybko zorientowałam się, że nie jestem jedyna, a zdania na temat filmu są mocno podzielone. Jednocześnie odniósł on wielki komercyjny sukces – podczas otwarcia zarobił więcej niż Avengers. To jednak o niczym nie świadczy – niejeden kiepski film miał dobre otwarcie, poza tym Iron Man 3 był, po prostu, skazany na sukces, m.in. dzięki roli świetnego Roberta Downeya Jr. Czy więc nowy Iron Man faktycznie jest sukcesem – nie tylko komercyjnym, ale też artystycznym?
Jego znak rozpoznawczy to błękitne oczy. Zagnieżdża się w obcym, nie swoim ciele, bo tylko w ten sposób może po raz kolejny przeżywać swe nieskończone istnienia. Intruz, pasożyt, tak o nim się mówi. Wtargnął na Ziemię i odebrał człowiekowi dom jak i życie. Garstka ludzi, która pozostała ucieka przed obcymi przybyszami, broniąc z całych sił tego, co pozostało im najważniejszego na tym świecie.
Niepamięć to zaledwie drugi film na koncie Josepha Kosinskiego, młodego reżysera, który oparł go na swoim pomyśle. Obraz zaskakuje ciekawą i niegłupią historią z kilkoma niespodziewanymi zwrotami akcji.