Otchłań. W potrzasku jest pierwszym tomem otwierającym cykl przygód Alexa Sawyera. Jeżeli lubicie gry w stylu Dooma lub też inne, gdzie walczy się w podziemiach z bliżej nieokreślonym pomiotem o szatańskim wyglądzie, to ta książka jest właśnie dla Was.
Alex Sawyer nie jest jakimś szczególnym przestępcą. Co prawda siedemnastolatek ma już na swoim koncie okradanie staruszek, wymuszanie haraczu w szkole i poza nią oraz okradanie domów, jednak nie jest bezwzględnym zabójcą. A w takową zbrodnię zostaje wrobiony. Nikt nie chce wysłuchać jego wersji zdarzeń. Po „letniej rzezi” dla młodocianych zabójców nie ma litości. Wszyscy poniżej osiemnastego roku życia, podejrzani i skazani za morderstwo, trafiają do najcięższego więzienia jakie istnieje – do Otchłani.
Czytaj dalej →
Nadchodzi wiosna: na trawnikach rozkwitają pierwsze kwiaty, a na półkach księgarń pojawiają się interesujące premiery literackie. Do takich należy z pewnością najnowsza powieść Terry’ego Pratchetta o tytule Niuch, należąca do cyklu Świata Dysku. Książka ta zdążyła już odnieść prawdziwy sukces: tylko w ciągu pierwszych trzech dni po premierze w Wielkiej Brytanii zostało sprzedanych ponad pięćdziesiąt pięć tysięcy egzemplarzy; publikacja została także nominowana do nagrody Galaxy National Book Award w kategorii Popularna Książka Fikcyjna Sainsbury’s roku 2011. Niedawno miała miejsce polska premiera Niucha – pora więc odpowiedzieć na pytanie: czy warto sięgnąć po tę książkę?
Każde porządne miasto prócz zagadkowej historii i niesamowitych zabytków powinno mieć swój kryminał – ta myśl towarzyszyła Marcinowi Wrońskiemu od czasu studiów. Nawet krótkie, aczkolwiek całkiem owocne romanse z innymi gatunkami literatury nie zgasiły w nim chęci napisania mrocznej opowieści o jego rodzinnym mieście. I tak oto od kilku lat Lublin ma swoją serię retro kryminałów z komisarzem Maciejewskim w roli głównej – a my z okazji niedawnej premiery czwartego jej tomu pt. Skrzydlata trumna postanowiliśmy przybliżyć Wam poprzednie części cyklu, zaczynając od pierwszej: Morderstwo pod cenzurą.
Wydawnictwo TELBIT postanowiło najwyraźniej rozpieścić czytelników ceniących opowieści z pogranicza historii i mitologii. Po trylogii Dziewiąty Legion przyszedł czas na Sagę Asgard.
Z lekkim wahaniem podchodziłam do tej lektury. Do końca nie wiedziałam z czym będę musiała się zmierzyć, jaką tajemnicę odkryć. Pytania rodziły się w mojej głowie, więc by poznać na nie odpowiedzi rozpoczęłam czytanie. Agnieszka Pietrzyk potrafi wodzić czytelnika za nos i chwilami naprawdę gubiłam się w zeznaniach kolejnych bohaterów. Osobowość człowieka i jego charakter są tak skomplikowaną maszyną, że czasem trudno uwierzyć w jakąś konkretną wersję wydarzeń. W pewnym momencie nawet byłam w stanie uwierzyć wszystkim. Agnieszka Pietrzyk znakomicie przedstawiła każdego z bohaterów, starając się dość dokładnie ich scharakteryzować.
J. R. R. Tolkien, klasyczny autor fantasy, przez rzesze czytelników uważany za kultowego, praktycznie nie wymaga, aby go przedstawiać – jego nazwisko znane jest nawet tym czytelnikom i czytelniczkom, którzy półkę z fantastyką w księgarni omijają szerokim łukiem. Jego Hobbit jest szkolną lekturą, zaś o Władcy Pierścieni słyszał niemal każdy – jeśli nie za sprawą samej książki, to z pewnością z okazji jej spektakularnego zekranizowania. Wszyscy prawdziwi fani i fanki pisarza wiedzą oczywiście, że Tolkien to nie tylko Hobbit, Władca Pierścieni czy Silmarillion, szczególnie pozostałym czytelnikom pragnę jednak przedstawić jedną z mniej znanych książek klasyka, Dzieci Hurina.
Hipnotyzer to pierwsza powieść Larsa Keplera. Pod tym pseudonimem kryje się para szwedzkich pisarzy: Alexander Ahndoril i Alexandra Coelho Ahndoril (nie obawiajcie się, w tym wypadku nazwisko Coelho nie implikuje pseudo-inteligenckich aforyzmów). Jako że ostatnimi czasy przeżywamy prawdziwy boom na szwedzkie kryminały, z nieskrywaną ciekawością zagłębiłam się w tę powieść, oczekując misternie utkanej intrygi i mrocznego klimatu, tak charakterystycznego dla skandynawskich pisarzy. Nie zawiodłam się.
Od premiery ostatniej powieści Feliksa W. Kresa z Księgi Całości minęło już prawie siedem lat. Od tego czasu fantastyka militarna w Polsce nie rozwijała się najlepiej. Trudno było znaleźć autora, który – podobnie jak twórca Tarczy Szerni – skupiłby się w stu procentach na wszystkim, co związane z wojną. Jednak w 2009 roku na polskim rynku wydawniczym ukazał się pierwszy tom Opowieści z meekhańskiego pogranicza – opowiadań, które pozwoliły czytelnikom na odkrycie kolejnego świata, gdzie honor jest najważniejszy, a blizny stanowią najpiękniejszą ozdobę. Już w marcu miłośnicy tej doskonałej sagi będą mieli okazję ponownie spotkać się ze starymi znajomymi. Czy warto? Zdecydowanie tak.