W roku 2015 obchodzimy 80. rocznicę urodzin przedwcześnie zmarłej, legendarnej poetki – Haliny Poświatowskiej. To odpowiednia chwila, by ponownie sięgnąć po jej twórczość; wśród publikacji i wznowień tomików wierszy znajdziemy książkę szczególną, która pozwoli poznać jej sylwetkę.
Haśka… nie jest dziełem zupełnie nowym. Jest udoskonaloną wersją książki Ja minę, ty miniesz, która ukazała się już 21 lat temu. Aktualna edycja jest zmieniona i rozszerzona o kolejne materiały. Zobaczymy Halinę oczami jej najbliższych, do których Mariola Pryzwan dotarła przed laty; autorka wzbogaciła książkę o opinie kolejnych osób (w tym Wisławy Szymborskiej. Prawdziwą gratkę stanowią opublikowane po raz pierwszy refleksje Ireneusza Morawskiego – adresata książki Opowieści dla przyjaciela, który konsekwentnie odmawiał swojego komentarza dotyczącego ich relacji, a fragmenty wspomnień pozwolił ujawnić dopiero po swojej śmierci.
Czytaj dalej →
Czy można sobie wyobrazić dzieciństwo bez książek Astrid Lindgren? Można, ale byłoby pozbawione czegoś istotnego… Za co je kochamy? Za humor, szczerość i nieograniczoną wyobraźnię. Za wiarę w dziecko, znajomość jego psychiki i poważne do niego podejście. Za przekraczanie granic. Za możliwość ukrycia się w idyllicznym obrazie Bullerbyn, ale także za odważne podchodzenie i przedstawianie istotnych problemów – buntu wobec dorosłych, rozterek wieku dorastania, a nawet sięganie po tematy tabu, których inni pisarze bali się bodaj musnąć. Astrid Lindgren pomogła wielu dzieciom oswoić się z tematami sprawiającymi ból – z niesprawiedliwością, samotnością, a nawet śmiercią.
Dla dobra Warszawy poświęcił się bez reszty. Odbudowa zrujnowanego miasta stała się dla niego bezwzględnym priorytetem, architektonicznym wyzwaniem na ogromną skalę. Marian Spychalski, pierwszy powojenny prezydent stolicy Polski, pozostawił po sobie dziennik – świadectwo odradzania się serca kraju. Opisał w nim nieznane kulisy funkcjonowania środowiska architektów oraz swoją drogę do objęcia urzędu.
Powieść Dziwne losy Jane Eyre (w oryginale Jane Eyre: An Autobiography) została opublikowana w roku 1847 pod pseudonimem: Currer Bell. Jej autorką była jedna z utalentowanych córek pastora z Haworth, która nie życzyła sobie zamieszania wokół swojej skromnej osoby. Publikacja okazała się jednak olbrzymim sukcesem wydawniczym i stała się przyczyną niemal narodowej debaty dotyczącej domniemanej płci autora. Jeden z bystrych literatów przeprowadził śledztwo. Na podstawie nazw miejscowości występujących w powieści oraz gwarowych wyrażeń wytropił region, z którego pochodził autor, a następnie domyślił się, kto skrył się pod pseudonimem. Świat dowiedział się, że książkę, która porwała tłumy i zachwyciła krytyków, napisała kobieta. Charlotte nigdy jednak nie pozwoliła, by rozgłos w najmniejszym stopniu wpłynął na styl jej życia. Pod tym względem okazała się równie niezłomna, jak jej bohaterka – Jane Eyre.
Zarówno Jerzy jak i Maciej Stuhr to dla mnie aktorzy niezwykli. Pierwszy to legenda, doskonały w każdym calu. Drugi powoli dogania swojego ojca. Od prostych komedyjek, wkracza w świat poważnych filmów i kontrowersyjnej tematyki. Po ostatnich burzliwych wydarzeniach w ich życiu, przyszła pora na swego rodzaju spowiedź.
Nie ma przesady w stwierdzeniu, że to człowiek na miarę Leonarda da Vinci XXI wieku. Utalentowany, niezwykle dociekliwy i głodny wiedzy. Wszechstronny. Jest zarazem kardiochirurgiem i historykiem, filozofem, wrażliwym człowiekiem (…), erudytą. To swoista laudacja na cześć profesora Janusza Skalskiego. Pod koniec zeszłego roku zrobiło się o nim głośno we wszystkich mediach w kraju i za granicą za sprawą 2-letniego Adasia, który nocą wyszedł z domu dziadków i został znaleziony nad rzeką całkowicie wyziębiony, bliski śmierci. Mam odwagę mówić o cudzie to zapis rozmowy, jaką z tym wybitnym kardiochirurgiem przeprowadziła Joanna Bątkiewicz-Brożek, publicystka i dziennikarka Gościa Niedzielnego. To bardzo ciekawa publikacja, w której jest mowa nie tylko o tym ‘cudownie ocalonym dziecku’, metodach przywracania go do życia, ale również o sytuacji polskiej służby zdrowia, o powinnościach lekarza, wreszcie o inspiracjach i pasjach samego Skalskiego.
A oto… autobiografia człowieka, który jako pierwszy w brytyjskiej telewizji powiedział słowo „shit” oraz pierwszej osoby w historii brytyjskich nabożeństw pogrzebowych, która powiedziała słowo „fuck”. Tak moi Państwo, to historia Johna Cleese’a – tyczkowatego jegomościa, który przyczynił się do rozwoju komedii w Wielkiej Brytanii i na całym świecie.
Janosch, czyli Horst Eckert, to urodzony w Zabrzu pisarz niemieckojęzyczny, niezwykle popularny w świecie twórca książek dla dla dzieci, malarz i ilustrator, autor kultowej (i kontrowersyjnej) książki Cholonek, czyli dobry Pan Bóg z gliny. Angela Bajorek to germanistka i znawczyni literatury Janoscha. Jest jedną z nielicznych osób, którym udało się zdobyć zaufanie pisarza znanego z osobliwej niechęci do mediów. Efektem ich kilkuletniej korespondencji jest książka Heretyk z familoka, która stanowi biograficzny portret artysty.
Określany jest jako jeden z najbardziej znanych na świecie polskich pisarzy. Jego dzieła tłumaczone były na wiele języków i do dziś ukazują się w przekładach na język włoski, angielski, mongolski czy rosyjski. Z powodu głoszonej przez niego krytyki rewolucji sowieckiej został on po II wojnie światowej skazany jako literat na zapomnienie, trwające wiele lat. Wszystkie znajdujące się w bibliotekach książki tego autora zostały skonfiskowane i zniszczone. Oficjalne wznowienie jego dzieł nastąpiło dopiero po upadku komunizmu. Mowa o żyjącym w latach 1876-1945 Antonim Ferdynandzie Ossendowskim – pisarzu, podróżniku, dziennikarzu, działaczu politycznym, społecznym i naukowym.
Z okładki spogląda intrygująca i uśmiechnięta piękność. Otoczona przez to, co napędzało ją do życia i, paradoksalnie, doprowadziło do bolesnej śmierci – rzeźby. Alina Szapocznikow, czołowa przedstawicielka środowiska artystycznego powojennej Polski, żyła i tworzyła z pełnym zaangażowaniem. I to dosłownie. Znaczną część jej dorobku stanowią odlewy własnego ciała, co wywoływało sensację na ówczesnej scenie artystycznej.