Kolejny odcinek cyklu autorstwa Anny Urbańskiej, poświęconego kobietom w życiu Tadeusza Boya Żeleńskiego. Pierwszą część, opowiadającą o Dagny Przybyszewskiej, słynnej muzie i femme fatale, przeczytasz TUTAJ.
Lekarz pediatra, który mówił o sobie: …na dnie zawsze byłem i jestem tylko poetą; nieśmiały i skromny – kochanek najpiękniejszych kobiet epoki; kuzyn Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Nie będzie to życiorys – ten na pewno dobrze znacie. Tym razem chciałam opowiedzieć o kobietach, które odegrały największą rolę w życiu Tadeusza Żeleńskiego – lekarza, pisarza, poety, tłumacza, eseisty, skandalisty o pseudonimie Boy.
Zwykle to pytanie stawiam sobie, gdy dowiaduję się, że powstał kolejny film oparty na jakiejś książce. Zmagam się z dylematem: najpierw przeczytać, czy od razu iść do kina?
Człowiek, Homo sapiens, według powszechnej wiedzy, to istota żywa wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna posiadająca kulturę i zdolna do jej tworzenia. Czy jednak na pewno aż tak znacznie różnimy się od zwierząt?
Philip K. Dick przez całe życie walczył o równouprawnienie science fiction, poważne traktowanie ze strony krytyki i własne dobre imię. Ta długa, nierówna walka zakończyła się zwycięstwem, ale dopiero pod koniec życia autora i tuż po jego przedwczesnej śmierci. Wydawać by się mogło, że dziś – 30 lat później, po licznych analizach, opracowaniach, interpretacjach, tekstach krytycznych, pracach magisterskich, doktoratach i znakomitej biografii pióra Lawrence’a Sutina – nikt nie ośmieliłby się sprowadzić Dicka do roli zwykłego amfetaministy, który przypadkowo zajął się literaturą i równie przypadkowo został autorem, jak to się powiada, kultowym. A jednak!
Order Uśmiechu jest absolutnie wyjątkowym, ważnym międzynarodowe odznaczeniem – nadawanym dorosłym przez dzieci za działania przynoszące im radość.
Na pomysł nadawania Orderu wpadła w 1968 roku redakcja Kuriera Polskiego, którego redaktorem naczelnym był wówczas Cezary Leżeński. Inspiracją stał się wywiad z Wandą Chotomską z okazji 5-lecia dobranocki dla dzieci Jacek i Agatka, gdzie pisarka opowiedziała o chłopcu ze szpitala rehabilitacyjnego pod Warszawą, który chciał nadać jakieś odznaczenie dorosłym od dzieci. Dziennikarze uznali, że to może być inicjatywa samych dzieci, żeby nagradzać dobrą pracę dorosłych, więc ogłoszono ogólnopolski konkurs na projekt odznaczenia, a dokładniej ogłosili go… Jacek i Agatka, podczas jednej z wieczorynek.
Ona – utalentowana i zamknięta w sobie poetka. On – świetny, acz kontrowersyjny muzyk. Spotkali się jednak, mimo że dzieli ich ponad sto lat.
Poniedziałek, 14 maja 2012, godziny popołudniowe czasu polskiego. Polskie media nieśmiało zaczynają podawać niepotwierdzone informacje o śmierci wybitnego, literackiego noblisty, mistrza realizmu magicznego, Gabriela Garcii Marqueza. Informacja jest, niestety, prawdopodobna – wybitny literat choruje na nowotwór i jest już w zaawansowanym wieku. „News” zaczyna się rozprzestrzeniać na portale społecznościowe i niektóre serwisy.
W każdym społeczeństwie, danym środowisku istnieją pewne określone zasady zachowania, postawy, wyznawane wartości, ideały, obyczaje, według których żyją poszczególne jednostki. Warunkuje to powszechne zrozumienie, umacnianie więzi międzyludzkich. Zwykle wśród danego ogółu pojawia się odmieniec – postać różniąca się od innych, zachowująca się i postępująca inaczej, niż to jest w zwyczaju w określonej grupie, nie należąca do znanego kręgu osób, spraw i rzeczy. Te szczególne jednostki rzadko są społecznie akceptowane, często wywołują sensację, niekiedy strach i chęć ich wyeliminowania. Czy rzeczywiście prości ludzie powinni obawiać się tych zazwyczaj barwnych, niezwykłych postaci i potępiać je? Czy wręcz przeciwnie zaakceptować, bo wnoszą do życia coś nadzwyczajnego, wartościowego ? Za pomocą omówienia niektórych bohaterów z różnych dziedzin kultury, postaram się odpowiedzieć na to pytanie.
Przyczyn sukcesu serialowej Gry o tron nie należy upatrywać w rewolucyjności – tego typu historie literatura zna od lat. To świadomość telewizyjnych producentów musiała dogonić fantastykę. W końcu do tego doszło.
Zanim w kwietniu ubiegłego roku wyemitowany został pierwszy odcinek serialu Gra o tron, dla którego podstawą była książka o tym samym tytule autorstwa George’a R.R. Martina, wielu producentów próbowało – z gorszym bądź lepszym skutkiem – przenieść popularność filmowego fantasy na grunt telewizyjny.
