Długo nie mogłam przekonać się do polskich autorów i polskiej literatury. Jednak dzięki kilku trafnym wyborom, odkryłam, że rodzima twórczość jest równie atrakcyjna co ta zagraniczna. I Jakub Żulczyk, z którego poznałam przy okazji Zmorojewa, jest tego doskonałym przykładem.„Ślepnąc od świateł”, Jakub Żulczyk – recenzja
Długo nie mogłam przekonać się do polskich autorów i polskiej literatury. Jednak dzięki kilku trafnym wyborom, odkryłam, że rodzima twórczość jest równie atrakcyjna co ta zagraniczna. I Jakub Żulczyk, z którego poznałam przy okazji Zmorojewa, jest tego doskonałym przykładem.
Każdy dorosły powinien od czasu do czasu sięgnąć po książkę dla dzieci. Taka refleksja nasunęła mi się po przeczytaniu pierwszej z serii Werka Rozterka książki dla dzieci autorstwa Patricii Hermes.
Wielka miłość, Wielka Wojna, wielkie pieniądze – właśnie o tym opowiada debiutancka powieść Justina Go Wyścig z czasem.
Określany jest jako jeden z najbardziej znanych na świecie polskich pisarzy. Jego dzieła tłumaczone były na wiele języków i do dziś ukazują się w przekładach na język włoski, angielski, mongolski czy rosyjski. Z powodu głoszonej przez niego krytyki rewolucji sowieckiej został on po II wojnie światowej skazany jako literat na zapomnienie, trwające wiele lat. Wszystkie znajdujące się w bibliotekach książki tego autora zostały skonfiskowane i zniszczone. Oficjalne wznowienie jego dzieł nastąpiło dopiero po upadku komunizmu. Mowa o żyjącym w latach 1876-1945 Antonim Ferdynandzie Ossendowskim – pisarzu, podróżniku, dziennikarzu, działaczu politycznym, społecznym i naukowym.
Pustynna trylogia, filmy dokumentalne o griotach, tradycje hakawatich i berlińskie kołysanki. Przegląd Filmowy Brave Festival 2015 to podróż po różnych tradycjach narracji i zwrot ku uniwersalnej dla człowieka potrzebie opowiadania.
Od zakończenia II wojny światowej minęło już siedemdziesiąt lat, a wciąż ukazują się kolejne, liczne wspomnienia tych, którzy żyli w tamtych czasach. Należy do nich opowieść Marie Jalowicz Simon, niemieckiej Żydówki, której udało się przeżyć Holocaust. Żyłam w ukryciu to książka, która powstała w oparciu o jej ustną opowieść, nagraną na 77 taśmach.
Najważniejszym powodem jechania z jednego miejsca do drugiego jest chęć zobaczenia tego, co jest pomiędzy nimi. Te słowa najlepiej oddają charakter wyprawy, jaką w 2014 roku odbył Tomasz Gorazdowski, siadając za kierownicę samochodu terenowego, by przebyć nim – przez trzy Ameryki – ponad trzydzieści tysięcy kilometrów.
Oto książka o najdłuższym, jak do tej pory przeze mnie napotkanym, tytule. Ministerstwo Przewodnictwa uprasza o niezostawanie w kraju – Amerykańska rodzina w Iranie. W tych dwóch zdaniach zawiera się cała kwintesencja opowieści, jaką autor, Hooman Majd, przekazuje swoim czytelnikom. Rodzina. Z Ameryki. W Iranie. W kraju, gdzie istnieje Ministerstwo Przewodnictwa. Ściślej rzecz ujmując, Ministerstwo Kultury i Przewodnictwa Islamskiego. Niepojęte.
Bohater książki Brud – Bruce Robertson to podobno według krytyków najgorsza kreatura literatury od czasów Patricka Batemana bohatera książki American Psycho. Dlaczego? A dlatego, że jest to człowiek pozbawiony skrupułów, kręgosłupa moralnego. Postać, którą możemy nazwać chamem, prostakiem, kłamcą – Bruce Robertson jest po prostu obrzydliwy. Do tego jest jeszcze policjantem. 
Wojna widziana z bliska zawsze – w mniejszym lub większym stopniu – odciśnie swoje piętno w umyśle człowieka, który osobiście jej doświadczył, który znalazł się w samym jej środku, stając twarzą w twarz z przerażającym piekłem. Bywa, że powstała na skutek tych przeżyć trauma jest tak silna, że zmienia całkowicie, nieraz nieodwracalnie, życie takiej osoby. Czy istnieje siła będąca w stanie ją przezwyciężyć i pomóc uwolnić się od upiorów przeszłości? Tę problematykę poruszyła Louisa Young w powieści Wciąż czekam.