Wydawnictwo W.A.B. rozpoczyna edycję dramatów Williama Szekspira w nowych przekładach Piotra Kamińskiego, pod redakcją naukową Anny Cetery. W roku 2011 ukażą się dwie sztuki, Makbet i Wieczór Trzech Króli. Nowa seria otwiera trzecie stulecie polskiej recepcji Szekspira i powstaje u progu jubileuszu 400-lecia śmierci dramatopisarza (zmarł w 1616 roku). Przekłady Piotra Kamińskiego łączą precyzję z wyjątkową wrażliwością na brzmienie, rytm i zwięzłość wypowiedzi. Cechuje je ściśle przestrzegana forma, w tym zgodna z oryginałem liczba wierszy. Ta dyscyplina rodzi przekład dokładny, mocny i wyrazisty, o niepospolitych walorach muzycznych, wierny stylowi i retoryce oryginału, a zarazem zrozumiały w lekturze. Jest to propozycja dojrzała, wolna od filologicznego skrępowania i swobodnej parafrazy, wydobywająca w równym stopniu efekt poetycki i teatralny wiersza Szekspirowskiego. Przekład zdolny udźwignąć i rozświetlić współczesne odczytania Szekspira. Dramatom towarzyszy obszerny wstęp i komentarz naukowy Anna Cetery, obejmujący elżbietańskie i współczesne konteksty interpretacyjne, źródła i okoliczności powstania utworów, uwagi redakcyjne, a także bibliografię krytyczną oraz spis polskich realizacji scenicznych. Nowy przekład w połączeniu błyskotliwą eseistyką tworzą silny, inspirujący kontekst dla polskich interpretacji Szekspira. Opracowanie graficzne serii (w przygotowaniu): Maciej Buszewicz.
Wspaniały warsztat i wielki talent translatorski. […] Rzadko zdarzają się u nas tak interesujące i nowatorskie propozycje dotyczące Wielkiej Literatury.
prof. Marta Gibińska
W przekładach Piotra Kamińskiego […] odnalazłem to, co mnie w tej poezji najbardziej zachwyca: jej rytm, bogactwo i płynność, a zwłaszcza jej energię.
Roman Polański
Naturalny puls i przejrzystość znaczeń, bez żadnych uproszczeń; dla aktora tekst taki to błogosławieństwo.
Andrzej Seweryn
Piotr Kamiński (ur. 1949) – krytyk muzyczny i dziennikarz (Polskie Radio, RFI, France-Musique, laureat Złotego Mikrofonu 2009), autor największego polskiego i francuskiego przewodnika operowego Tysiąc i jedna opera (PWM 2008, wyd. franc. Fayard 2003, nagroda im. W. Bogusławskiego za najlepszą książkę teatralną roku 2008). Tłumacz m.in. S. Becketta, R. Chandlera i J. Geneta, a także poezji W. Szymborskiej na język francuski. Od lat współpracuje jako doradca artystyczny z wybitnymi twórcami teatru i filmu. Jego przekłady Szekspira były podstawą inscenizacji w Teatrze Narodowym (Ryszard II, 2004) oraz w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (Wyobraźcie sobie…, 2009). Na zamówienie Teatru Polskiego w Warszawie przygotował też nową edycję Cyda P. Corneille’a, odświeżając liczący 350 lat przekład J.A. Morsztyna (2011). Nagrodzony francuskim Orderem Sztuki i Literatury (1997).
Anna Cetera (ur. 1970) – szekspirolog w Instytucie Anglistyki UW, autorka kilkudziesięciu prac z zakresu przekładu literackiego i interpretacji dramaturgii Szekspirowskiej, oraz monografii Enter Lear: The Translator’s Part in Performance (2008) i Smak morwy: u źródeł recepcji przekładów Szekspira w Polsce (2009). Z Piotrem Kamińskim współpracuje od 2008 roku.
Oboje autorzy są stypendystami Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
Makbet
Tragedia powstała w początkach panowania Jakuba I Stuarta i osnuta na wątkach zaczerpniętych ze średniowiecznej historii Szkocji. Dramat władzy, ambicji i przemocy, ujęty w sugestywne ramy metafizyczne. Jednowątkowa, drapieżna fabuła ukazuje stopniową dezintegrację psychiki królobójcy i zbrodniarza, rozpad rodziny i państwa. Akcja rozgrywa się nie tylko na płaszczyźnie politycznej, przenosi nas także w przestrzeń małżeńską, kreśląc przejmujące obrazy presji emocjonalnej i wzajemnego uzależnienia. Jeden z najbardziej widowiskowych dramatów Szekspira, mistrzowski zarówno w wymiarze scenicznym, jak i poetyckim.
Wieczór Trzech Króli
Niezwykle popularna komedia dworska, z brawurowo rozegranym motywem przebieranki scenicznej. Fabuła skupia się na perypetiach bliźniąt, Violi i Sebastiana, rozdzielonych morską katastrofą i nieświadomych swych wzajemnych losów. Próba przetrwania w nowej rzeczywistości pociąga za sobą serię zabawnych nieporozumień, prowokując zarazem do głębszej refleksji nad tożsamością i pułapkami miłosnych złudzeń. W tle króluje okrutna farsa: pałacowi birbanci i utracjusze toczą wojnę z purytańskim majordomem. Wartkie dialogi i misterne intrygi spajają zaprawione dziegciem melancholii pieśni błazna Feste. To najbardziej „muzyczna” ze wszystkich sztuk Szekspira.