To nie przygoda za siedmioma górami, lasami i podstępnym buszem. Drogi czytelniku, poznasz ludzi chcących prawdy i sprawiedliwości, ale obok nich będą ci, którzy najmocniej będą pragnąć zemsty i wyrównania rachunków. Są jak dwie strony medalu, a każda z nich chce być na wierzchu. Dużo żelaza, jeszcze więcej podstępu.
Joby Warrick autor książki Potrójny agent. Kret Al. – Kaidy który oszukał CIA stworzył świetny raport, będący prawdopodobnie najlepszym podsumowaniem dla lat walki Amerykanów z terroryzmem. Wydarzeniem, wokół którego autor koncentruje fabułę książki, jest pozyskanie jordańskiego lekarza do roli przyszłego agenta amerykańskiej agencji służby wywiadowczej. Jednak to poprzez wątki poboczne, a także komentarze stopniowo dodawane do treści, rysowane są kontury przestrzeni, w jakiej poruszają się postaci, a także sytuacja, w jakiej się znajdują.
Czytaj dalej →
Jeden z najsłynniejszych thrillerów wszech czasów – to zdanie widnieje na okładce wznowionego przez wydawnictwo Albatros bestsellera, który niezmiennie stanowi wzór do naśladowania dla wielu twórców współczesnej literatury kryminalnej. Kilka lat temu, gdy sama zaczynałam swoją przygodę z thrillerami trafiłam właśnie na tę książkę i już po kilku stronach wiedziałam, że gatunek zyskał kolejnego wielbiciela. Dziś, chociaż dobrze znam już historię opowiedzianą przez Harrisa, wracam do niej z nieskrywaną przyjemnością- myślę że nie po raz ostatni.
Pisarze dzielą się z reguły na poetów i prozaików. Jest to spowodowane nie tylko faktem, że określona forma w doskonały sposób współgra z dziełem nabierającym w umyśle autora literackich kształtów. Zdarza się również, że twórca nie posiada predyspozycji do korzystania z narzędzi podporządkowanych danemu gatunkowi. Z całą pewnością nie należy do nich 
Poza utartym szlakiem to antologia reportaży dotyczących podróży w różne części świata. Zgodnie z tym, co obiecuje wydawca – nie otrzymamy nic szablonowego; niczego, czego można dowiedzieć się, korzystając z ofert standardowych programów biur podróży. Gwarancję stanowią nazwiska autorów – podróżników z fantazją (czasem ułańską), prawdziwych trampów i globtroterów, którzy zawsze pędząc w nieznane, unikając niebezpieczeństw i przeżywając swe niesamowite przygody – skrzętnie notują wrażenia w swym „dzienniku podróży”.
Tom trzeci Dzieł zebranych różni się od pozostałych, gdyż ogranicza się do jednego utworu. Jest to wydana w 1975 roku mikropowieść Manipulacja, która została ciepło przyjęta przez krytykę. Nie oznacza to, że nie było oponentów, twórczość Iredyńskiego zawsze budziła skrajne emocje. Manipulacja w dużej mierze opiera się na biografii autora. Jest utworem dosyć awangardowym, wykorzystuje elementy surrealizmu i groteski. Tym razem spoglądamy ironicznym okiem autora na rolę artysty i jego sztuki oraz na mechanizm, który powoduje, w jaki sposób widz odczytuje jego intencje.
Niemal trzyletnie oczekiwanie wreszcie dobiegło końca. Czytelnicy doczekali się kontynuacji przygód Arlena, Leeshy, Rojera i Jardira. Cykl demoniczny zyskał kolejny tom, a fani twórczości Petera V. Bretta kilka godzin doskonałej przygody. Wojna w blasku dnia pochłonie nas bowiem jak mrok, skrywający demoniczne Otchłańce!
Nie nachodzi Was czasem ochota, by rzucić swe dotychczasowe życie, uciec przed zgiełkiem codzienności i zaszyć się gdzieś na spokojnej, malowniczej prowincji, gdzie czas niespiesznie przesypuje się w klepsydrze? Czyż nie byłoby to idealne miejsce na to, by zatrzymać się w gorączkowym pośpiechu, odetchnąć pełną piersią, wsłuchać w swój wewnętrzny głos, wyartykułować własne potrzeby i pragnienia, nadać życiu wymarzony bieg?
Myślę, że większości z nas nazwisko Riikka Pulkkinen nic nie mówi. Szkoda, bo to niezwykle wrażliwa 33-letnia fińska pisarka, która w liceum zajmowała się lekkoatletyką, ale ostatecznie zdecydowała się porzucić sport dla filozofii i literatury. Jej powieści (póki co napisała trzy, ale dopiero jedną przetłumaczono na język polski) zostały szybko docenione przez krytyków, przyniosły jej sukces, międzynarodowe zainteresowanie oraz nominację do literackiej nagrody Finlandia. Pulkkinen, pisząc o uczuciach ważnych dla każdego człowieka, dotyka ich głębi, przemierza meandry psychologii, malując w swej twórczości niezwykły świeży, tchnący surowym powietrzem Skandynawii klimat. W zeszłym roku na naszym rynku ukazała się Prawda – pierwsza przełożona na język polski powieść, która została wystawiona już na deskach fińskiego teatru, a w planach jest także jej ekranizacja. Przeczytałam tę książkę z nieukrywaną radością i nadal jestem pod jej wielkim wrażeniem.
Na 8 maja Warszawska Firma Wydawnicza zaplanowała premierę debiutanckiej powieści Anny Marczak zatytułowana Ron. 
Czytanie książek przeznaczonych dla kobiet obarczone jest pewnym niebezpieczeństwem. Po pierwsze, jest ich obecnie na rynku zatrzęsienie (o jakości nie wspominam), po drugie – właściwie zajmują się dość banalną tematyką, więc wiele osób nie porywa, a po trzecie – jeśli ich autor(-ka) nie ma znanego nazwiska, nie wystąpił(-a) w żadnym telewizyjnym show, jego/jej książka może pójść w niepamięć dość szybko, albo prawie w ogóle nie zaistnieć w świadomości czytelnika. Zasiadając do książek pisanych dla kobiet i przez kobiety siadam z rezerwą. Tym razem było podobnie. Na dodatek odstraszająca okładka i kompletnie obce mi nazwisko autorki. W plątaninie uczuć Gabrieli Gargaś, drugiej powieści po debiutanckim Jutra może nie być z 2011 roku, przerażało mnie też objętością. Ku mojemu ogromnemu zdumieniu, powieść tej polskiej autorki (z zawodu ekonomistki) przeczytałam jednym tchem, bo znalazłam w niej dużo skrajnych uczuć, wiarygodnych zawirowań życiowych i przyjemny styl.