Za honor i ojczyznę ?
Pierwsza myśl po wyjściu z seansu kinowego „Ultimatum Bourne’a” jest entuzjastyczna – „Ciekawe jak można się zatrudnić w ABW, CBŚ, wywiadzie, czy innej służbie specjalnej?”. Po projekcji „Green Zone”, refleksja nad rzeczywistymi motywami, gierkami i przepychankami o władzę między agencjami wywiadowczymi jest dużo bardziej gorzka, co wcale nie znaczy, że mniej pasjonująca.
Roy Miller (Matt Damon) jest dowódcą jednego z amerykańskich oddziałów, patrolujących w 2003 roku terytorium Iraku w poszukiwaniu broni masowego rażenia. Po kolejnym fałszywym alarmie Miller zaczyna podejrzewać, że ktoś celowo myli tropy i wysyła żołnierzy po igłę w stogu siana. Niewygodne pytania i drążenie tematu (jak nietrudno się domyślić) nie ułatwiają bohaterowi życia i nie pomagają znaleźć szybkich rozwiązań. Tym bardziej, że w ręce oddziału Millera trafia ślad wiodący do jednego z generałów obalonego reżimu – postaci równie kluczowej dla dalszych losów wojny, co hangar pełen wzbogaconego uranu.
Czytaj dalej →
Nowy film Allena Hughesa Władza to kolejny dowód na to, że Amerykanie wiedzą, jak robić filmy o nieuczciwej polityce (czy uczciwa w ogóle istnieje?). Choć nie jest arcydziełem, ma wystarczająco dużo mocnych stron, aby warto było obejrzeć go na wielkim ekranie.
Na Szklaną pułapkę 5 poszłam zachęcona kiepskimi recenzjami i licznymi oskarżeniami o piętrzące się absurdy. No, może niezupełnie tak – po prostu, jako fanka Bruce’a Willisa, nie mogłam nie pójść. To, co zobaczyłam na ekranie, zaskoczyło mnie… na wielu płaszczyznach.
Lubię brutalne, gangsterskie kino. Lubię gdy na ekranie jest dużo krwi, a przysłowiowy trup ścielę się gęsto. Co tu dużo mówić, lubię również Ryana Goslinga. W takim układzie powinnam zachwycić się obecnym od 1 lutego na ekranach polskich kin filmem Gangster Squad. Pogromcy mafii. W końcu obiecywał mi wszystko to co lubię: i gangsterski klimat, i krew, i Goslinga. Coś jednak nie zagrało tak jak powinno. Nie zaiskrzyło. I tak oto przedstawiam kilka powodów dla których lepiej po raz kolejny sięgnąć po Chłopców z ferajny zamiast wybrać się na produkcję Rubena Fleischera.
Kryptonim: Shadow Dancer promowano jako film, który spodoba się miłośnikom i miłośniczkom słynnego Szpiega z 2011 roku, wspaniałego, nietuzinkowego filmu szpiegowskiego ze znakomitą obsadą. Czy to porównanie jest słuszne, a sam film faktycznie tak satysfakcjonujący? Proste „niezupełnie” nie będzie tu wystarczającą odpowiedzią, bo choć nowemu filmowi Jamesa Marsha do Szpiega daleko, ogląda się go z przyjemnością – pod warunkiem odpowiedniego nastawienia.
Aaron Cross, bohater Dziedzictwa Bourne’a miał być godnym następcą Jasona Bourne’a granego przez Matta Damona, lecz nim nie jest. Film pod każdym względem ustępuje pola poprzednim częściom. Recenzja nie zawiera spoilerów.Większa część filmu rozgrywa się w tym samym czasie, co poprzednie produkcje z serii. Gdzieniegdzie nawet jesteśmy świadkami wydarzeń z Jasonem Bourne’em w roli głównej, gdyż są one kluczem do fabuły spin-offa. To, co rozgrywa się w Dziedzictwie stanowi bowiem konsekwencję jego wyczynów. Specjalna ekipa musi ograniczyć straty, więc kasuje wojskowy program, do którego należy Aaron Cross i dr Marta Shearing. Oboje rozpoczynają walkę o przetrwanie.
Na Ściganą wybrałam się do kina zachęcona obsadą, tematyką i „dyskretną” aluzją płynącą z plakatu – Faceci, którzy mogą wszystko… i kobieta, którą postanowili zniszczyć. Pomyślałam sobie: świetnie, oto silna i błyskotliwa kobieta pokaże IM WSZYSTKIM, na co ją stać. Moje nadzieje podsycili dodatkowo autorzy polskiego tytułu filmu; wszak Ścigana to ewidentne nawiązanie do kultowego filmu Ścigany z Harrisonem Fordem, nawet jeśli oryginalny tytuł Ściganego to The Fugitive, a Ściganej – Haywire… Ostatecznie dostałam coś innego, niż się spodziewałam i choć kino opuszczałam w dobrym nastroju, do stanów euforycznych było mi jednak daleko.
Film Człowiek na krawędzi promowany jest jako najnowszy film twórców „Transformers” i „RED” oraz produkcja, w której jest po mistrzowsku skonstruowana intryga, znakomite sceny akcji i finał, który zaskoczy każdego. Ujmę to tak – marketingowcy jak zwykle przesadzili, ale film zdecydowanie można obejrzeć i nawet wyjść z kina z poczuciem pewnej satysfakcji.
Ethan Hunt powraca. Mission Impossible: Ghost Protocol to czwarta odsłona cyklu filmów o śmiałych akcjach agenta wyspecjalizowanego w tzw. misjach niemożliwych. Od poprzednich różni się i jakościowo, i ilościowo, miejscami potrafi zaskoczyć i jest zupełnie przyzwoitą porcją rozrywki.
