(…) dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co nigdy nie ziewają, nie plotą banałów, ale płoną, płoną, płoną, jak bajeczne race eksplodujące niczym pająki na tle gwiazd, aż nagle strzela niebieskie jądro i tłum krzyczy „Oooo!”
– Jack Kerouac, W drodze

Jack Kerouac. Pierwsze skojarzenia? Beat Generation*. W drodze. Egzystencjalizm. Używki. Ten amerykański powieściopisarz, poeta i artysta, jeden z najwybitniejszych członków słynnej Beat Generation jest postacią, wokół której swoisty kult narósł już za życia i choć od tamtej pory nieco przygasł i się ustatkował, nie przemija. Tematyka jego książek, w dużej liczbie autobiograficznych, obracała się wokół jego własnych podróży po świecie i przygód z nimi związanych, a także wokół własnych przemyśleń i refleksji dotyczących życia.

Jean-Louis Lebris de Kerouac, urodził się 12 marca 1922 roku w Lowell (USA, Massachusetts) we francusko-amerykańskiej rodzinie. Jego rodzice, Leo-Alcide de Kerouac i Gabrielle-Ange Lévesque mieszkali w Prowincji Quebec w Kanadzie. Jak wielu innych mieszkańców tego regionu, rodziny Lévesque i Kerouac wyemigrowały do Nowej Anglii w poszukiwaniu pracy. Jack nie mówił po angielsku aż do szóstego roku życia, w domu posługiwano się językiem francuskim. Jego starszy brat, Gérard, zmarł, kiedy Jack był bardzo mały – pod wpływem tego wydarzenia napisze później książkę Wizje Gerarda.

Jego wybitne uzdolnienia sportowe sprawiły, że stał się gwiazdą lokalnego klubu piłkarskiego, co pomogło mu zdobyć stypendium Columbia University w Nowym Jorku. To właśnie tam Kerouac poznał ludzi, z którymi miał później podróżować dookoła świata: byli to członkowie tzw. Beat Generation, Allen Ginsberg, Neal Cassady i William S. Burroughs. Kiedy Kerouac złamał nogę i pokłócił się z trenerem, jego stypendium zostało cofnięte. W roku 1943 wstąpił zatem do marynarki wojennej, ale wkrótce został zwolniony z powodów psychiatrycznych.

Pomiędzy podróżami morskimi, Kerouac mieszkał w Nowym Jorku wraz z przyjaciółmi z Columbia University. Zaczął pisać swoją pierwszą powieść, zatytułowaną Miasteczko i Miasto, która została wydana w 1950 roku. Kerouac pisał przez cały czas, pomimo niewydania żadnej powieści aż do roku 1957, kiedy wydawnictwo Viking Press wydało jego najsłynniejszą książkę, W drodze. Ta najbardziej autobiograficzna książka opowiada o podróży po Stanach Zjednoczonych i Meksyku wraz z Nealem Cassadym (w książce jako Dean Moriarty). Powieść ta jest często określana jako sztandarowe dzieło powojennej, jazzowo-poetycznej, narkotycznej epoki Beat Generation. Kerouac napisał ją podczas sesji „spontanicznej prozy” (strumień świadomości), co pozwoliło mu stworzyć swój własny i niepowtarzalny styl. W pewnych kręgach był czczony jako główny i kultowy już pisarz Ameryki, a z całą pewnością uważano go za rzecznika Beat Generation.

Jego przyjaźń z Allenem Ginsbergiem, Williamem Burroughsem i George’em Whitmanem definiowała pokolenie. Kerouac jest również autorem scenariusza do „beatowego” filmu pt. Pull My Daisy (1958).

W 1954 roku Kerouac odkrył Biblię Buddyjską autorstwa Dwighta Goddarda, która zapoczątkowała jego studia nad buddyzmem i pragnienie oświecenia. Niektóre doświadczenia z tego okresu znalazły swoje odbicie w książce Włóczędzy Dharmy, wydanej w roku 1958. Kerouac nawiązał bliskie stosunki z Alanem Wattsem (Arthur Wayne w powieści Kerouaca Big Sur oraz Alex Aums w Desolation Angels). Spotkał również słynnego japońskiego znawcę i propagatora zen, D.T. Suzukiego. Kerouac napisał Wake Up, biografię Siddharty Gautamy Buddy, która do dziś nie została opublikowana.

Jack Kerouac był trzykrotnie żonaty, był jednak osobą biseksualną. Zmarł 21 października 1969 roku w Szpitalu Św. Antoniego w St. Petersburg na Florydzie. Przyczyną zgonu był udar mózgu. Jest pochowany w rodzinnym mieście Lowell.

Najważniejsze dzieła:

The Town and the City 1950
On the Road 1957 (pol. W drodze)
The Dharma Bums 1958 (pol. Włóczędzy Dharmy)
The Subterraneans 1958 (pol. Podziemni)
Mexico City Blues 1959
Maggie Cassidy 1959
Dr. Sax 1959
Tristessa 1960
Lonesome Traveller 1960
Scripture of the Golden Eternity 1960
Book of Dreams 1961
Pull my Daisy 1961
Big Sur 1962
Visions of Gerard 1963 (pol. Wizje Gerarda)
Desolation Angels 1965
Satori in Paris 1966

*Beat Generation (beatnicy, bitnicy; inna nazwa: Renesans z San Francisco) – nieformalny awangardowy ruch literacko-kulturowy, propagujący idee anarchistycznego indywidualizmu, nonkonformizmu i swobody twórczej, który powstał w latach 50’ XX w. w USA. Ruch beatników istniał analogicznie do ruchu egzystencjalistów w Europie; dał również podstawy do powstania w latach 60 rewolucji hippisowskiej.

Typowy beatnik to buntownik, charakteryzujący się niechlujnym ubiorem i wrogością wobec konsumpcyjnego społeczeństwa, zainteresowany filozofią, zwłaszcza buddyjską, dążący do prawd objawionych poprzez używanie narkotyków i alkoholu. W tradycji przyjęło się, że trzy sztandarowe dzieła ruchu Beat Generaton to W drodze Jacka Kerouaca, Skowyt Allena Ginsberga i Nagi lunch Williama S. Burroughsa. Duży wpływ na zdefiniowanie i ukształtowanie ruchu Beat Generation miała książka Aldousa Huxleya Drzwi percepcji.

Beatnicy odrzucali styl życia amerykańskiego społeczeństwa konsumpcyjnego lat 50. Sensu życia poszukiwali w podróżach (W drodze), zażywaniu narkotyków (Ćpun Williama S. Burroughsa), rozmowach o filozofii (zwłaszcza Wschodu) oraz w jazzie (szczególnie stylu be-bop).

Źródło: Wikipedia.org