Jednak Clint Eastwood to nie tylko twardziel, w którym kochały się (i kochają!) rzesze kobiet na całym świecie. To nie tylko popularny aktor, ale także zdumiewający talentem i kunsztem reżyser, producent, a nawet scenarzysta i kompozytor. Eastwood jest przykładem człowieka, który, poświęciwszy się swojej pracy i pasji, osiągnął niezwykły poziom wszechstronnego rozwoju, choć kiedy zaczynał przygodę z kinem, nie mając wcale wygórowanych ambicji, poza jego wyjątkowo intrygującą powierzchownością, niewiele zdradzało, że jest skazany na taki sukces…

Clinton Eastwood, Jr. przyszedł na świat 31 maja 1930 roku w San Francisco, w dobie wielkiego kryzysu jako jedyny syn i młodsze dziecko w rodzinie bezrobotnego buchaltera i wędrownego robotnika Clintona Eastwooda seniora i pracownicy fabryki IBM Margaret Ruth Runner. Ma siostrę Jean Bernhard (ur. 1929). Jego rodzina ma pochodzenie angielskie, holenderskie i szkocko-irlandzkie. Dorastał w typowym protestanckim domu klasy średniej. Był introwertycznym dzieckiem, bawił się welwetowym misiem, którego przejął po dziadku i ojcu, roznosił gazety, zbierał butelki. Zagrał tylko raz w szkolnym przedstawieniu. W dzieciństwie często przemieszczał się z rodzicami po Zachodnim Wybrzeżu.

W wieku dojrzewania dorastał w Piedmont, w stanie Kalifornia. Miał już wówczas metr osiemdziesiąt wzrostu i był najwyższym chłopcem w klasie. Swój ostateczny wzrost, czyli metr dziewięćdziesiąt trzy, osiągnął wraz z ukończeniem szkoły średniej. Był barczysty i przystojny na zawadiacki sposób, ale jednocześnie nieśmiały. Prawdopodobnie przyczyniła się do tego trudna sytuacja jego rodziny (wraz z ojcem zmuszona była wędrować za pracą) oraz fakt, że nauczyciele nie akceptowali jego leworęczności i przymuszali go do pisania prawą ręką.

Clint wcale nie radził sobie dobrze z nauką; kiedy wspomina czasy szkolne, przyznaje, że nauczyciele i koledzy uważali go za „tępego”. On sam nie interesował się szkołą – w centrum jego świata był sport i muzyka. Nie chodziło jednak wcale o popularne wówczas big-bandy, ale o… jazz… Eastwood kochał go całym sercem i uwielbiał grać na pianinie – także po to, by zwrócić na siebie uwagę dziewcząt…  

W 1948 roku ukończył Oakland Technical High School. Będąc nastolatkiem zatrudnił się jako hutnik, potem pompiarz na stacji benzynowej i narzędziowy w zakładach Boeinga. Studiował administrację na Los Angeles City College, uczęszczał także na Seattle University, bynajmniej jednak nie zamiłowanie do nauki skłoniło go do pójścia na studia (znudził się nią jeszcze w szkole średniej), ale pragnienie uchylenia się od służby wojskowej – w 1950 roku wybuchła wojna z Koreą, a Clint miał kategorię A1. Był świadom, że to czyni z niego „mięso armatnie”.

Niestety, ponieważ miał słabe świadectwo, na Seattle University mógł uczęszczać jedynie jako wolny słuchacz, co nie dawało mu zwolnienia ze służby wojskowej. Mimo płomiennego listu, jaki wysłał komisji poborowej, pragnąc ją przekonać, że całym sercem jest oddany nauce, w 1951 roku otrzymał pobór do wojska. Ku jego zaskoczeniu, jego warunki fizyczne wzbudziły podziw przełożonych, którzy zaproponowali mu szkołę oficerską. Oznaczałoby to jednak więcej niż przymusowe dwa lata w mundurze, dlatego Eastwood z miejsca odrzucił tę propozycję. Usłyszał w odpowiedzi: nie ma sprawy, ale bądź przygotowany, że w takim razie wylądujesz w Korei. Przed takim przydziałem uratowało go „pływanie” wpisane w rubryce „dodatkowe umiejętności”. Dzięki temu trafił do Fort Ord Division of Faculty, gdzie miał być ratownikiem. Trafił do obsługi basenu, w którym często pojawiali się… hollywoodzcy aktorzy zwerbowani do wojska, dla których stworzono specjalny oddział, Special Services powołany podczas II wojny światowej. Oddział ten nie był bynajmniej wysyłany na front (władze wiedziały, że zabijanie gwiazd kina to kiepski pomysł PRowy), ale był wykorzystywany do działań propagandowych. W ten sposób Clint poznał Martina Milnera, Johna Saxona i Dawida Janssena, a także dziesiątki innych postaci znanych z kina i telewizji a także gwiazd muzyki. Niejeden z nich proponował mu karierę w kinie, jednak Clint odmawiał. Jednocześnie Eastwood był tam również kinooperatorem i zajmował się… puszczaniem filmów żołnierzom. Jego „przygoda z armią” to początek słynnego „farta Clinta”, który – jego zdaniem – towarzyszy mu przez całe życie.

Po odbyciu służby wojskowej w Armii Stanów Zjednoczonych podjął pracę w wytwórni Universal i mimo wszystkich swoich wcześniejszych oporów rozpoczął karierę aktorską, choć początkowo planował być sportowcem – był wszak znakomitym pływakiem.

Zadebiutował w 1955 roku w czterech filmach klasy B: Zemsta potwora (Revenge of the Creature), Frank marynarz (Francis in the Navy), Lady Godiva z Coventry (Lady Godiva of Coventry) i Tarantula, a trzy lata później zabłysnął w westernie Zasadzka na przełęczy (Ambush at Cimarron Pass, 1958). Jego pierwszym sukcesem stał się udział w serialu CBS Rawhide (1959-1965), gdzie jako dzielny rewolwerowiec Rowdy Yates galopował przez prerię, kładąc trupem bandytów.

Prawdziwie kasowego aktora zrobiły z niego spaghetti westerny Sergia Leone. Uznanie zdobył w roli człowieka bez nazwiska ze słynnej „dolarowej trylogii” – Za garść dolarów (Per un pugno di dollari, 1964), Za kilka dolarów więcej (Per qualche dollaro in più, 1965) i Dobry, zły i brzydki (Il Buono, il brutto, il cattivo, 1966), gdzie stworzył niepowtarzalny styl małomównego twardziela o pochmurnej twarzy, którą z rzadka rozjaśnia figlarny uśmiech, strażnika sprawiedliwości ryzykującego życiem, gotowego na każde bezprawie w imię zwalczania zła. Swoją pierwszą główną rolę w amerykańskim filmie zagrał w westernie Zemsta szeryfa (Hang ‚Em High, 1968) jako zimny, o żelaznej woli, uparty i bezlitosny w swym poszukiwaniu zemsty szeryf Jed Cooper.

Zmęczony rolami twardych mścicieli zagrał porucznika Morrisa Schaffera w wojennym filmie sensacyjnym Tylko dla orłów (Where Eagles Dare, 1968). Ogromną sławę zyskał jednak rolą inspektora Harry’ego Callahana w dramacie sensacyjnym Brudny Harry (Dirty Harry, 1971). Harry jest chyba jego najbardziej charakterystyczną rolą.

{youtube}58sP8azcHfQ{/youtube}

Z czasem doceniany także jako reżyser, odebrał nagrodę Złotego Globu za dramat biograficzny Bird (1988). W 1991 r. uhonorowany został nagrodą publiczności kin amerykańskich za całokształt twórczości. Wielkim sukcesem – Złoty Glob i dwa Oscary – okazał się western w gwiazdorskiej obsadzie Bez przebaczenia (Unforgiven, 1992). Oprócz tego zdobył: nagrodę Błękitnej Taśmy za melodramat Co się wydarzyło w Madison County (The Bridges of Madison County, 1995), nagrodę na Festiwalu Filmowym w Wenecji za thriller Krwawa profesja (Blood Work, 2002), Césara i Złoty Powóz na Festiwalu Filmowym w Cannes za dramat kryminalny Rzeka tajemnic (Mystic River, 2003). W 1998 r. za swoje dokonania odebrał nagrodę honorową Césara. Kolejne triumfy – Złoty Glob, dwa Oscary, Césara, nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej – dostał Eastwood za dramat sportowy Za wszelką cenę (Million Dollar Baby, 2004) z Hilary Swank w roli głównej.

Jego prywatne życie było burzliwe, choć charakterystyczne dla Clinta jest i było to, że był w tym zakresie bardzo dyskretny. Miał wiele romansów z kobietami, jednak mimo zainteresowania opinii publicznej, zdecydowanie unikał mówienia o tym. 19 grudnia 1953 roku poślubił modelkę Maggie Johnson, z którą ma syna muzyka Kyle’a (ur. 19 maja 1968) i córkę Alison (ur. 22 maja 1972). Jednak ich związek rozpadł się w roku 1978. Eastwood był też związany z tancerką Roxanne Tunis (1963-1977), z którą ma córkę Kimber (ur. 17 czerwca 1964 r.). Spotykał się z Sondrą Locke (1975-1988), która była gwiazdą i jego partnerką w wielu filmach, stewardessą Jacelyn Reeves, z którą ma syna Scotta (ur. 21 marca 1986) i córkę Kathryn (ur. 2 lutego 1988). Miał romans z Frances Fisher, z którą ma córkę Francesca ‚Franny’ Ruth (ur. 7 sierpnia 1993). 31 marca 1996 ożenił się ponownie z dziennikarką Diną Ruiz Eastwood, z którą ma córkę Morgan (ur. 12 grudnia 1996). Jeszcze do niedawna można było powiedzieć, że w tym małżeństwie wreszcie się ustatkował. Niestety, małżonkowie, mimo że uchodzili za idealną parę, na początku listopada 2012 roku podjęli decyzję o rozwodzie. Powodem mogła być chęć Ruiz, by pokazać życie swojej rodziny w reality show, a Eastwood znany jest z tego, że bardzo mocno strzeże swojej prywatności. Legendarny aktor i reżyser wyprowadził się od młodszej o 35 lat żony w 2012 roku. Para pozostaje w separacji.

Dziś ma już 84 lata, jednak (na szczęście!) ani myśli przechodzić na artystyczną emeryturę. Na 2012 rok przypadła premiera jego kolejnego filmu pt. Trouble with the Curve (Dopóki piłka w grze). Po znakomitym Gran Torino i mimo zapowiedzi Eastwooda, że kończy z aktorstwem, w nowym obrazie zagrał główną rolę. Film opowiada historię starego, schorowanego baseballowego łowcy talentów, który przed odejściem na zasłużoną emeryturę postanawia wyruszyć w ostatnią podróż. Bohater ma jeden cel – znaleźć obiecujących graczy. W drodze towarzystwa dotrzymuje mu jego córka.

Otrzymane nagrody:

1989 – Złoty Glob za reżyserię (Bird)
1993 – Złoty Glob za reżyserię (Bez przebaczenia)
1993 – Oscar za reżyserię (Bez przebaczenia)
1993 – Oscar za najlepszy film (Bez przebaczenia)
1995 – Nagroda im. Irvinga G. Thalberga
1998 – Nagroda honorowa César
2002 – Najlepszy film MFF w Wenecji (Krwawa profesja)
2004 – Nagroda Główna César najlepszy film zagraniczny (Rzeka tajemnic)
2004 – Złoty Glob za reżyserię (Za wszelką cenę)
2005 – Oscar za reżyserię (Za wszelką cenę)
2005 – Oscar za najlepszy film (Za wszelką cenę)
2010 – Nagroda Główna César najlepszy film zagraniczny (Gran Torino)

Wybrana filmografia – jako aktor:

Franek marynarz (Francis in the Navy, 1955) jako Jonesey
Zemsta Potwora (Revenge of the Creature, 1955) jako Jennings
Rawhide (1959–1966) jako Rowdy Yates (1959–1966)
Za garść dolarów (Per un pugno di dollari, 1964) jako Joe (Człowiek bez Imienia)
Za kilka dolarów więcej (Per qualche dollaro in piu, 1965) jako Manco (Człowiek bez Imienia)
Dobry, zły i brzydki (Buono, il brutto, il cattivo, Il, 1966) jako Blondie (Człowiek bez Imienia)
Tylko dla orłów (Where Eagles Dare, 1968) jako por. Morris Schaffer
Blef Coogana (Coogan’s Bluff, 1968) jako Walt Coogan
Zemsta szeryfa (Hang ‚Em High, 1968) jako Jed Cooper
Dwa muły dla siostry Sary (Two Mules for Sister Sara, 1970) jako Hogan
Złoto dla zuchwałych (Kelly’s Heroes, 1970) jako Kelly
Brudny Harry (Dirty Harry, 1971) jako Harry Callahan
Zagraj dla mnie Misty (Play Misty for Me, 1971) jako Dave Garver
Mściciel (High Plains Drifter, 1973) jako Nieznajomy
Siła magnum (Magnum Force, 1973) jako Harry Callahan
Akcja na Eigerze (The Eiger Sanction, 1975) jako Jonathan Hemlock
Wyjęty spod prawa Josey Wales (The Outlaw Josey Wales, 1976) jako Josey Wales
Wyzwanie (The Gauntlet, 1977) jako Ben Shockley
Każdy sposób jest dobry (Every Which Way But Loose, 1978) jako Philo Beddoe
Ucieczka z Alcatraz (Escape from Alcatraz, 1979) jako Frank Morris
Bronco Billy (1980) jako Bronco Billy
Jak tylko potrafisz (Any Which Way You Can, 1980) jako Philo Beddoe
Firefox (1982) jako Major Mitchell Gant
Nagłe zderzenie (Sudden Impact, 1983) jako Harry Callahan
Lina (Tightrope, 1984) jako Wes Block
Niesamowity jeździec (Pale Rider, 1985) jako Kaznodzieja
Wzgórze Złamanych Serc (Heartbreak Ridge, 1986) jako sierżant Tom Highway
Pula śmierci (The Dead Pool, 1988) jako Harry Callahan
Żółtodziób (The Rookie, 1990) jako Nick Pulovski
Biały myśliwy, czarne serce (White Hunter, Black Heart, 1990) jako John Wilson
Bez przebaczenia (Unforgiven, 1992) jako Will Munny
Co się wydarzyło w Madison County (The Bridges of Madison County, 1995) jako Robert Kincaid
Władza absolutna (Absolute Power, 1997) jako Luther Whitney
Prawdziwa zbrodnia (True Crime, 1999) jako Steve Everett
Kosmiczni kowboje (Space Cowboys, 2000) jako Frank Corvin
Krwawa profesja (Blood Work, 2002) jako Terrell McCaleb
Za wszelką cenę (Million Dollar Baby, 2004) jako Frankie Dunn
Gran Torino (2008) jako Walt Kowalski
Dopóki piłka w grze (2012) jako Gus Lobel

Jako reżyser:

Zagraj dla mnie Misty (Play Misty for Me, 1971)
Breezy (1973)
Mściciel (High Plains Drifter, 1973)
Akcja na Eigerze (The Eiger Sanction, 1975)
Wyjęty spod prawa Josey Wales (The Outlaw Josey Wales, 1976)
Wyzwanie (The Gauntlet, 1977)
Bronco Billy (1980)
Honkytonk Man (1982)
Firefox (1982)
Nagłe zderzenie (Sudden Impact, 1983)
Niesamowity jeździec (Pale Rider, 1985)
Niesamowite historie (Amazing Stories, 1985–1987)
Wzgórze Złamanych Serc (Heartbreak Ridge, 1986)
Bird (1988)
Żółtodziób (The Rookie, 1990)
Biały myśliwy, Czarne serce (White Hunter, Black Heart, 1990)
Bez przebaczenia (Unforgiven, 1992)
Doskonały świat (A Perfect World, 1993)
Co się wydarzyło w Madison County (The Bridges of Madison County, 1995)
Władza absolutna (Absolute Power, 1997)
Północ w ogrodzie dobra i zła (Midnight in the Garden of Good and Evil, 1997)
Prawdziwa zbrodnia (True Crime, 1999)
Kosmiczni kowboje (Space Cowboys, 2000)
Krwawa profesja (Blood Work, 2002)
Rzeka tajemnic (Mystic River, 2003)
Blues, The (2003)
Za wszelką cenę (Million Dollar Baby, 2004)
Sztandar chwały (Flags of Our Fathers, 2006)
Listy z Iwo Jimy (Letters from Iwo Jima, 2006)
Gran Torino (2008)
Oszukana (Changeling, 2008)
Invictus – Niepokonany (Invictus, 2009)
Medium (Hereafter, 2010)
J. Edgar (2011)

Jako kompozytor:

Bronco Billy (1980)
Gorący towar (City Heat, 1984)
Wzgórze Złamanych Serc (Heartbreak Ridge, 1986)
Bez przebaczenia (Unforgiven, 1992)
Co się wydarzyło w Madison County (The Bridges of Madison County, 1995)
Władza absolutna (Absolute Power, 1997)
Prawdziwa zbrodnia (True Crime, 1999)
Kosmiczni kowboje (Space Cowboys, 2000)
Rzeka tajemnic (Mystic River, 2003)
Za wszelką cenę (Million Dollar Baby, 2004)
Medium (Hereafter, 2010)

Źródła:
Wikipedia.org
Marc Eliot (2010), Amerykański buntownik. Życie Clinta Eastwooda. Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie.