Eric-Emmanuel Schmitt pozostaje jedną z najsłynniejszych obecnie osobistości współczesnej literatury. Celowo nie używam tutaj słowa „powieściopisarz”. Schmitt wsławił się również – a może nawet przede wszystkim – jako dramaturg i eseista. Tajemnica pani Ming to kolejna po Oscarze i pani Róży książka z bestsellerowego cyklu Opowieści o niewidzialnym. Kolejna genialna rzecz Schmitta. Kolejny przykład mistrzowskiej kondensacji formy…
Kategoria: Proza zagraniczna
„Dom służących”, Kathleen Grissom – recenzja
Skomplikowane emocje, nastrojowa atmosfera i rodzinne tajemnice w powieści obyczajowej, której fabuła rozgrywa się na tle kolonialnej Ameryki. Historię tę porównuje się często do wspaniałych Służących.
„Przyzwoitka”, Laura Moriarty – recenzja
Biorąc do ręki powieść nieznanej mi amerykańskiej pisarki Laury Moriarty, nie miałam wielkich oczekiwań. Liczyłam po prostu na relaksujące chwile z lekką obyczajówką, do której przyciągnęło mnie miejsce akcji – Nowy Jork lat 20-tych XX wieku – oraz fabuła oparta na losach dwóch skazanych na swoje towarzystwo kobiet o odmiennych charakterach, z których jedną miała być przyszła gwiazda kina niemego, Loiuse Brooks. Wszystko to brzmiało na tyle intrygująco, że bez wahania sięgnęłam po lekturę. Nie ukrywam, że spora w tym zasługa blurba, który umiejętnie podsycił moją ciekawość, nie ujawniając praktycznie żadnych strategicznych elementów fabuły, a już z całą pewnością nie przygotowując na ogromne bogactwo i wielowymiarowość treści, która okazała się dla mnie olbrzymim, fantastycznym zaskoczeniem.
„Ptasi śpiew”, Sebastian Faulks – recenzja
W tym roku przypada setna rocznica wybuchu pierwszej wojny światowej. Cztery lata, mieszczące się w ramach wyznaczonych przez zamach na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w Sarajewie i podpisanie rozejmu w wagonie kolejowym w Compiègne, to nieprzerwany dramat największego konfliktu zbrojnego od czasów wojen napoleońskich i zarazem jednego z najkrwawszych w dziejach. Nieprzygotowanie większości europejskich armii do tak długich wojennych zmagań, zderzenie XX-wiecznej techniki z XIX-wieczną taktyką i strategią, specyfika wojny pozycyjnej i intensywność walk sprawiły, że na jej frontach zginęło ponad dwa razy więcej żołnierzy niż w wyniku działań wojennych niemal dwadzieścia lat później.
„Wstyd”, Salman Rushdie – recenzja
Wstyd jest trzecią powieścią brytyjskiego pisarza Salmana Rushdiego, która, tak jak najsłynniejsze jego dzieło – Szatańskie wersety – wywołała ogromny polityczny skandal. Przyczyną zakazu rozpowszechniania Wstydu w Pakistanie był fakt, iż autor opisuje w nim relację dwóch politycznych przeciwników: Zulfikara Ali Bhutto i Muhammada Zia ul-Haqa. I choć czyni to, zmieniając nazwiska bohaterów, powieść wywołała wielkie poruszenie. Jednak ta pełna gorzkiej refleksji historia Pakistanu jest nie tylko opowieścią o polityce, walce, szaleństwie i krwawej zemście. To przede wszystkim dzieje wstydu.
„Szepty lasu”, Charles Frazier – recenzja
Szepty lasu to trzecia powieść z Serii Kaszmirowej wydana pod szyldem Black Publishing. Podobnie jak w zachwycającym Czasie Motyli czy znakomitej Suchej sierpniowej trawie, jej akcja rozgrywa się kilkadziesiąt lat temu – lecz tym razem nie w egzotycznych realiach Dominikany czy amerykańskiego Południa, a niewielkiego miasteczka w Appalachach, które stało się sceną dramatycznych wydarzeń.
„Dagny. Życie i śmierć”, J.D.Landis – recenzja
Dagny Przybyszewska, żona sztandarowego buntownika Młodej Europy, rudowłosa piękność, inteligentna, dowcipna i pyskata. Miała w sobie jakiś magnetyzm, który nie pozwalał przejść obok niej obojętnie. Jej bardzo skomplikowany charakter nie przeszkadzał artystom berlińskiej i krakowskiej bohemy w całowaniu śladów jej stóp, w opętańczym zakochiwaniu się w niej, a co nieraz za tym idzie, w nienawidzeniu jej czasem całą duszą.
„Afrykańskie równanie”, Yasmina Khadra – recenzja
I co z tego, żeś pokończył uniwersytety, arogancki białasie? Tu jedna kulka może cię pozbawić wszelkich przywilejów. Urodziłeś się na Zachodzie? Miałeś szczęście. Teraz odrodzisz się w Afryce i zrozumiesz, co to znaczy.
„Wichrowe Wzgórza”, Emily Brontë – recenzja
Po kilku latach przerwy na nowo miałam okazję zatopić się w lekturze Wichrowych Wzgórz, tym razem jednak w nowym tłumaczeniu. Jak wypada ono na tle wersji klasycznej…?
„Ptasi śpiew”, Sebastian Faulks – recenzja
Urodzony w 1953 roku w Donnington w hrabstwie Berkshire Sebastian Faulks to jeden z najpopularniejszych brytyjskich powieściopisarzy. Pracował również jako dziennikarz. Wydana w 1993 roku powieść Ptasi śpiew to jego czwarta z kolei książka. Po literackim sukcesie, jaki odniosła, Sebastian Faulks porzucił dziennikarstwo, by całkowicie poświęcić się literaturze. W 2002 roku za zasługi na polu literatury otrzymał Order Imperium Brytyjskiego.