Kategoria: Literatura

Zamieszczono
przez
Kroki w nieznaneSwoją premierę miał już 6 tom corocznego Almanachu Fantastyki wydawnictwa Solaris. Ten przewodnik po współczesnej fantastyce cieszy się olbrzymim wzięciem czytelników nie tylko zainteresowanych tym gatunkiem. Przyczyną tego jest fakt umieszczania w almanachu kapitalnych opowiadań i nowel SF. Wszystkie są nagradzane, nominowane do nagród, wychwalane w sieci i w prasie.

Zawartość:

PETER WATTS Rzeczy
CHARLES STROSS Betonowa dżungla HUGO 2005
WILL McINTOSH Mrożona panna młoda HUGO 2010, nom. NEBULA 2010
RACHEL SWIRSKY Eros, Filia, Agape nom. HUGO, nom. STURGEON AWARD
JOHN SCALZI Boże napędy nom. HUGO 2010, nom. NEBULA 2010
TED KOSMATKA Boża maszyneria

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
BajkiDokonując psychologicznej interpretacji wielu baśni, Bruno Bettelheim dostarcza rodzicom i wychowawcom doskonałego narzędzia, które pomaga dziecku przejść od emocjonalnej niedojrzałości ku dorosłości. Autor dzieli baśnie na te, które zachowują cudowną moc oswajania dziecka ze światem dorosłych (jak na przykład baśnie braci Grimm), oraz te, które są tej mocy pozbawione. Baśń, zdaniem Bettelheima, jest podstawowym i pierwszym narzędziem na drodze do poznania samego siebie.

Jeśli opowieść ma naprawdę przykuć uwagę dziecka, musi je zabawić i obudzić w nim ciekawość. Jeśli jednak ma wzbogacić jego życie, musi pobudzać wyobraźnię, pomóc dziecku w rozwijaniu inteligencji i porządkowaniu uczuć, musi mieć związek z jego lękami i dążeniami oraz umożliwić mu pełne rozeznanie własnych trudności, a zarazem poddać sposoby rozwiązywania nękających je problemów.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
SilverbergSzósty tom jednego z najsłynniejszych cykli fantasy/science fiction. Bodaj najlepszy w serii trafił do sprzedaży!!!!.

Król Snów kończy trylogię, opisującą dzieje Majipooru, tzw. trylogię Prestimiona. Nazywanie jej od nazwiska władcy, którego historię do pewnego stopnia relacjonuje, jest nieco mylące, podobnie jak to było z Trylogią Valentine’a (której drugi tom w ogóle Valentine’a nie dotyczył). Bowiem to, co Roberta Silverberga interesuje, to idea władzy jako służby, a władcy jako wcielenia świata, nie dającego się od niego odróżnić i stanowiącego z nim jedność. Dlatego też jego fundamentalne trylogie, zapewne najbardziej niezrozumiane dzieła współczesnej fantastyki, dotyczą w tej samej mierze rozterek Koronalów, czynnych (w odróżnieniu od Pontifexów) władców Majipooru, co losów samej planety, do której ogromu i otwartej społeczności system władzy wydaje się nie przystawać.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
Portret Doriana Gray„Gdybym ja został wiecznie młody, a obraz się starzał!”
(„Portret Doriana Graya” Oscar Wilde)

Ile znacie takich utworów, gdzie co drugie zdanie jest niezwykle mądrą myślą, bądź ciekawym paradoksem? Otóż „Portret Doriana Graya” jest właśnie taką książką. To powieść, która potrafi zachwiać całym naszym światem i rozebrać go z uczuć.

Oscar Wilde wziął banalny schemat – dusza ludzka, anioł i szatan – i pokazał, co by się stało, gdyby to diabeł wygrał. Gdy Bazyli tworzy portret Doriana Graya, lord Henryk cicho szepce młodemu chłopakowi, jakie to on ma szczęście będąc takim pięknym. Ze wszystkich wartości stawia na piedestale młodość i urodę, a Dorian, zafascynowany barwnym językiem lorda, wierzy mu i w pewnej chwili uderza go pragnienie, by to nie on się zestarzał, a jego portret.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
Życie prywatne ElitŻadna inna epoka w historii naszego kraju nie zanotowała podobnej eksplozji talentów jak dwudziestolecie międzywojenne.

Pisali wówczas najwybitniejsi literaci z Reymontem, Żeromskim, Nałkowską i Dąbrowską na czele, tworzył Tuwim, Wierzyński,Pawlikowska-Jasnorzewska, malowała Stryjeńska, Witkacy, komponował Szymanowski.
Na scenie grali Jaracz, Junosza-Stępowski, Węgrzyn, na deskach kabaretu śpiewała Ordonka, tańczyły Zula Pogorzelska i Loda Halama. Popularnością cieszyli się aktorzy filmowi ze Smosarską i Żabczyńskim na czele.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
Wergeld królówMarek Lentiwiusz Katella jest namiestnikiem Sarmacji. Ci, którym bliżej do stolicy Imperium, oskarżają go często, że stał się barbarzyńcą. Nie rozumieją, że wergeld, jaki nałożył na niego sędzia Asdingów, to jedna z najważniejszych rzeczy w jego życiu. Jednak cesarz Kommodus nie zapomniał o jednym ze swych światłych poddanych. Kiedy przychodzi czas na wyprawę, która ma ostatecznie stłamsić wszelki opór ludów Wolnej Germanii, Lentiwiusz Katella zostaje jednym z jej dowódców.

W notce biograficznej dotyczącej Błotnego można przeczytać, że powodem, dla którego pisze jest trudność w znalezieniu fantastycznych światów, w których chciałby się zanurzyć. W Wergeldzie królów oczekiwałem zatem intrygującego uniwersum – i znalazłem je. W nocie dotyczącej powieści sporo można przeczytać o Imperium, w którym znane są samopały, kompasy i lunety – rzeczywiście, pisarz sporo miejsca poświęcił ogromnemu państwu i różnicom, które oddzielają je od historycznego pierwowzoru. W samym Wergeldzie królów dużo większą rolę odgrywają jednak barbarzyńcy i ich społeczność.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
Zagadkowy uśmiech21 sierpnia 1911 roku zdarzyła się rzecz niewiarygodna – z Luwru zniknęła Mona Liza, arcydzieło Leonarda da Vinci. Zuchwała kradzież stała się wyzwaniem dla francuskiej policji i wywołała burzę nie tylko we  Francji. Wśród podejrzanych znaleźli się nawet Pablo Picasso i Guillaume Apollinaire… Autorka, zarysowując tło historyczne wydarzenia – kształtowanie się nowoczesnego rynku sztuki, działalność kolekcjonerów oraz pojawienie się niezliczonych artystycznych i popularnych trawestacji obrazu – pokazała fascynujący obraz epoki, w której zrodziła się kultura masowa.

R.A. Scotti pieczołowicie odtworzyła szczegóły kradzieży najsłynniejszego obrazu świata, rozmaite wątki śledztwa, teorie dotyczące domniemanych sprawców i wreszcie rozwiązanie zagadki. Bogactwo szczegółów, barwne postacie i żywa narracja sprawiają, że książkę czyta się jak dobry kryminał.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
Andrzej BartPo Fabryce muchołapek i Rewersie w Wydawnictwie W.A.B. ukazuje się kolejna powieść Andrzeja Barta. Rien ne va plus to fascynująca podróż przez ostatnie dwieście lat historii naszego kraju – od uchwalenia Konstytucji 3 maja aż po drugą wojnę światową, stalinizm i wypadki 1968 roku. To próba spojrzenia na życie Polaków z perspektywy włoskiego libertyna, którego teoretycznie nic nie powinno dziwić. A jednak…
Znany ze słabości do hazardu i pięknych kobiet arystokrata Tommaso d’Arcipazzi wyrusza do Polski w szczególnych okolicznościach – dwadzieścia pięć lat po swoim zgonie. Wszystko za sprawą demonicznego malarza, który, portretując księcia na łożu śmierci, utrwalił nie tylko jego wizerunek, lecz także świadomość. Teraz zamknięty w obrazie d’Aripazzi przechodzi z rąk do rąk, wędruje z domu do domu, z miasta do miasta. Przygląda się obyczajom egzotycznej społeczeństwa i wspomina swoje barwne życie.
Rien ne va plus to niekonwencjonalna powieść historyczna, wysmakowana stylistycznie, ironiczna, pełna aluzji i gier literackich. Książka ukazała się po raz pierwszy w roku 1991 i spotkała z bardzo dobrym przyjęciem – uhonorowano ją Nagrodą im Kościelskich oraz przełożono na język węgierski i francuski.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
Morderstwo pod cenzurąKomisarz Maciejewski wraca! W związku z przyszłoroczną premierą trzeciej części cyklu kryminałów retro Marcina Wrońskiego, A na imię jej będzie Aniela, wydawnictwo W.A.B. wznawia pierwszy i drugi kryminał z komisarzem Maciejewskim. W listopadzie 2010 roku ukaże się Morderstwo pod cenzurą, a w styczniu 2011 – Kino Venus.

Lublin na kilka dni przed 11 listopada 1930 roku jest ogarnięty przygotowaniami do patriotycznego święta. Tymczasem redaktor naczelny lokalnej prawicowej gazety zostaje brutalnie zamordowany we własnym mieszkaniu. Śledztwo prowadzi Zygmunt „Zyga” Maciejewski, 30-letni policjant, od którego odeszła żona, za to nie opuściły go skłonności do abnegacji i pociąg do alkoholu oraz słabość do boksu. Pierwsze podejrzenia padają na redaktorów naczelnych dwóch innych lubelskich gazet. Tym bardziej, że jeden z nich to komunistyczny agitator, a o drugim krążą pogłoski, jakoby deprawował młodych chłopców. Maciejewskiemu nie ułatwia pracy ani nowy współpracownik, przydzielony mu z komendy wojewódzkiej, ani dość niesubordynowani podwładni. Kiedy rankiem w samo święto zostaje odnalezione ciało cenzora prasowego, sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje.

Czytaj dalej →

Zamieszczono
przez
ExtensaGwiazdy moim przeznaczeniem

W „Extensie” Jacek Dukaj łączy ze sobą dwie, zdawałoby się tak różne, formy opowieści. Pierwsza z nich to saga rodzinna, trochę jak u Marqueza. Ludzie nie żyją w zatłoczonych metropoliach, ale pośród rozległych stepów, w stojących samotnie wielkich domach, w których wspólnie mieszka kilka pokoleń, a do najbliższego sąsiada jest kilka dni drogi. Z kimś poza rodziny spotykają się jedynie podczas Targów, które są okazją nie tylko do wymiany towarów i uzupełnienia zapasów, ale także czasem zebrań rady, która decyduje w sprawach dotyczących całej społeczności. Poza tymi nielicznymi okazjami, życie upływa powoli, zgodnie z rytmem natury, na pielęgnowaniu ogrodów i sadów, doglądaniu koni i innych zwierząt gospodarskich. Brak zaawansowanej techniki, dzieci nie chodzą do szkół, (prawie) nikt nie zajmuje się nauką.

Czytaj dalej →