Vogue. Ta nazwa ekscytuje miłośników świata mody na całym świecie. Niby zwyczajny magazyn o modzie, po wielu latach ukazywania się w różnych zakątkach świata urósł do rangi wyroczni i arbitra w światowych sporach o najnowsze modowe trendy. Można by wręcz powiedzieć, parafrazując stare żydowskie przysłowie, czego nie ma w Vogue’u, tego nie ma na świecie. Nic więc dziwnego, że setki młodych kobiet i mężczyzn, zafascynowanych modą, marzy o możliwości pracy w tej świątyni mody, choćby na najniższym stanowisku, tak by móc udowadnić swój talent i piąć się po szczeblach kariery, poznając przy okazji każdy zakamarek najsłynniejszej redakcji na świecie. Książka Vogue. Za kulisami świata mody pozwoli im wszystkim te marzenia podtrzymać i pielęgnować, ponieważ pokazuje, że to wszystko, o czym marzą, jest możliwe.
Kategoria: Biograficzne i wywiady
„Aleksander Żabczyński. Jak drogie są wspomnienia”, Ryszard Wolański – recenzja
Żyjący w latach 1900-1958 Aleksander Żabczyński to jeden z najpopularniejszych polskich aktorów teatralnych, estradowych, kabaretowych i filmowych okresu dwudziestolecia międzywojennego. Znane mi z cyklu W starym kinie filmy z jego udziałem, takie jak: Ada! To nie wypada!, Jadzia, Pani minister tańczy czy Zapomniana melodia sprawiły, że stał się on również moim ulubionym aktorem przedwojennego kina. Dlatego nie mogłam odmówić sobie przyjemności zapoznania się z jego biografią, napisaną przez Ryszarda Wolańskiego – dziennikarza muzycznego i autora książek o tematyce muzycznej oraz biografii gwiazd dwudziestolecia międzywojennego.
„Benedict Cumberbatch. Biografia”, Justin Lewis – recenzja
Wyobraźmy sobie sytuację, w której dziesięciu przypadkowo napotkanym na ulicy przechodniom zadamy to samo pytanie: Z kim kojarzy ci się Benedict Cumberbatch?. Prawdopodobnie zdecydowana większość z nich odpowie: Oczywiście z Sherlockiem Holmesem!. O tym, czy rola słynnego detektywa faktycznie jest najważniejszym zawodowym osiągnięciem Brytyjczyka oraz ile Sherlocka ma w sobie Benedict, a ile z Benedicta ma Sherlock dowiemy się z najnowszej biografii aktora.
„Kurt Vonnegut. Listy”, Kurt Vonnegut, Dan Wakefield – recenzja
Kurt Vonnegut to amerykański pisarz i publicysta, przedstawiciel nurtu postmodernistycznego, łączący w swych utworach parodię z dramatem i elementami science fiction. Jego najważniejszym dziełem jest Rzeźnia numer pięć – książka, która zawiera credo, stała się kamieniem milowym w jego karierze i zdążyła obrosnąć w legendy. Nie została jednakowo dobrze przyjęta przez wszystkie środowiska, pisarz przez całe życie toczył o nią krucjatę. Geneza powstania książki, jej znaczenie i echo, jakie wywołała – to jeden z licznych wątków epistolarnej biografii: Kurt Vonnegut. Listy.
„Niżyński. Bóg tańca”, Lucy Moore – recenzja
Urodziliśmy się jako artyści tańca. Nasze tańczące ciała, dziedzictwo po rodzicach, przyjęliśmy bez zastrzeżeń. Teatr i taniec od urodzenia były dla nas naturalnym sposobem życia. Zupełnie jakby teatr stanowił nasz żywioł, w którym wszystko współgrało z naszą duszą. Tak o dzieciństwie swoim i swego brata pisała Bronisława Niżyńska, siostra człowieka, który zrewolucjonizował balet – genialnego Wacława. Niżyński. Bóg tańca Lucy Moore to rzetelnie spisana historia legendy, geniusza, skandalisty, biseksualisty i wreszcie schizofrenika. To biografia, która przenika czytelnika na wskroś, która pozwala obserwować rozkwit niezwykłego talentu, cieszyć się sukcesami wspaniałego tancerza, a następnie każe mu cierpieć razem z artystą pogrążającym się w odmętach szaleństwa…
„Damy PRL-u”, Emilia Padoł – recenzja
Emilia Padoł wzięła na warsztat życiorysy dwunastu największych gwiazd filmu i teatru okresu Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Fakty odgrywają tu jednak drugorzędną rolę. Książka Damy PRL-u jest bowiem zbiorem impresji, wspomnień i prób uchwycenia fenomenu każdej z nich. Autorka, decydując się na jej napisanie, zwróciła tożsamość ofiarom niezwykle sugestywnych kreacji wizerunkowych.
„Biografia. Mario Vargas Llosa”, Tomasz Pindel – recenzja
Jego życie jest doskonałym materiałem na pierwszorzędną powieść. O osiągniętym sukcesie zadecydowały m.in. upór i talent oraz zaangażowanie i powaga, z jaką traktuje swoją pracę. Jest twórcą wybitnym, rozpoznawalnym na całym świecie, do czego bez wątpienia przyczyniła się literacka Nagroda Nobla, jaką otrzymał w 2010 roku. Jorge Mario Pedro Vargas Llosa, bo o nim mowa, fascynuje swoich czytelników nie tylko za sprawą własnej twórczości, ale i nieprzeciętnej biografii. Tomasz Pindel, pracownik Instytutu Książki i były wykładowca Katedry Ameryki Łacińskiej UJ oraz tłumacz literatury hiszpańskojęzycznej, zdecydował się poświęcić właśnie tej postaci swoją najnowszą książkę. Biografia. Mario Vargas Llosa, wydana w listopadzie 2014 roku, to próba opisania relacji między życiem Peruwiańczyka a jego twórczością. Czy zamiar autora został osiągnięty? A jeśli tak, to z jakim efektem?
„Dziewczyna, która kochała kamelie”, Julie Kavanagh – recenzja
Na świat przyszła w 1824 roku, w niewielkiej normandzkiej wsi, zmarła zaś na gruźlicę w 1847 roku, mając zaledwie 23 lata. Marie Duplessis była chyba najsłynniejszą XIX-wieczną francuską kurtyzaną, a przy tym pierwowzorem Marguerite Gautier, tytułowej bohaterki powieści Aleksandra Dumasa (syna) Dama Kameliowa. Opisana w książce historia zainspirowana została rzeczywistym romansem pisarza z Marie, choć została do niej wpleciona również fikcja literacka. Kim była prawdziwa Dama Kameliowa? Na to pytanie stara się odpowiedzieć w swojej książce Julie Kavanagh.
„Kobiety Kossaków”, Joanna Jurgała-Jureczka – recenzja
Żyły w cieniu artystów malarzy, chociaż to one były majętne i dobrze urodzone i to za ich posag Kossakowie kupowali siedziby. Były wśród nich dostojne matrony i stare panny czekające na mężów, były też buntowniczki obdarzone talentem malarskim i literackim, które chciały za wszelką cenę wyjść z cienia, eksponując własny talent. Wielka historia i małe przyziemne sprawy krzyżowały plany, plątały drogi, a kobiety z rodu Kossaków w różnych okolicznościach tworzyły kolejne domy, wprowadzały w świat dzieci, realizowały marzenia, spełniały oczekiwania, zaskakiwały, wzbudzały podziw, zazdrość albo współczucie. Właśnie o tych kobietach opowiada w swojej książce Joanna Jurgała-Jureczka.
„Mahatma Witkac”, Joanna Siedlecka – recenzja
Witkacy to jedna z najbardziej ekstrawaganckich postaci w historii polskiej kultury. Malarz, pisarz i dramaturg, filozof eksperymentujący z fotografią, swobodnie poczynający sobie z formą prekursor, który dysponując niezwykłym twórczym potencjałem na światowym poziomie, utknął w prowincjonalnym Zakopanem. Błazen, pod którego uśmiechem kryły się pokłady wrażliwości, samotności i cierpienia.