Władysław Podkowiński (ps. Andrzej Ansgary) to znany polski malarz i ilustrator, przedwcześnie zmarły prekursor polskiego impresjonizmu, już za życia otoczony aurą skandalu.

Urodził się 4 lutego 1866 w Warszawie, Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (zwanej wtedy Klasą Rysunkową) u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego (Już wówczas wykonywał ilustracje dla popularnych czasopism: Tygodnika Ilustrowanego i Wędrowca), następnie w Akademii Petersburskiej, po czym w latach 1889-1890 przebywał w Paryżu wraz ze szkolnym kolegą Józefem Pankiewiczem. Pobyt ten w znacznym stopniu ukształtował jego styl – artysta całkowicie zrezygnował z realistycznej konwencji obrazowania na rzecz technik impresjonistycznych, utrwalając na płótnie ulotne wrażenia wizualne.

Édouard Manet, francuski malarz, jeden z najwybitniejszych malarzy XIX wieku, urodził się 23 stycznia 1832 roku w Paryżu, jako pierworodny syn w zamożnej mieszczańskiej rodzinie. Jego ojciec, August Manet, był prawnikiem, pełnił obowiązki szefa gabinetu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Matka, Eugenie Désirée Fournier, pochodziła z rodziny arystokratycznej spokrewnionej z szwedzką rodziną królewska (jej ojcem chrzestnym był król Szwecji Karol XIII). Eduard miał również dwóch młodszych braci – Eugène’a i Gustava. W roku 1838 rozpoczął naukę w szkole w Vaugirard, jednakże młody Eduard nie przykładał się do nauki.

Salvador Dali to jeden z najbardziej znanych surrealistów – twórców skupionych wokół awangardowego kierunku w sztuce, powstałego w 1924 roku we Francji – surrealizmu, którego największym obszarem badań i inspiracji stała się ludzka podświadomość.

Ten hiszpański malarz, grafik, współautor filmów, twórca przedmiotów surrealistycznych o funkcji symbolicznej, żył w latach 1904-1989. Niepowtarzalny styl oraz prowokacyjny sposób bycia artysty spowodowały, że już za życia zyskał sławę. Anita Włodarczyk-Kulak i Maurycy Kulak – autorzy książki o sztuce nowoczesnej, słusznie określają Dalego królem ekscentryków i cesarzem autopromocji¹. Życie i twórczość tego artysty są ze sobą ściśle związane. Wiele wydarzeń z jego kontrowersyjnego życia szybko znalazło swe odzwierciedlenie w dziełach.

E.U. Geniuszu, trzymaj ster. Entomologio, trzymaj się pokładu. Ja zaś będę trzymał się swoich zasad.
(T. Baranowski, Profesorek w Skąd się bierze woda sodowa i nie tylko)

Tadeuszowi Baranowskiemu zawdzięczamy powstanie tak kultowych komiksów jak Antresolka profesorka Nerwosolka, Na co dybie w wielorybie czubek nosa Eskimosa czy Skąd się bierze woda sodowa i nie tylko. Kluczem do serc czytelniczek i czytelników tych dziełek okazała się nieco absurdalna, surrealistyczna i pełna abstrakcyjnego humoru wizja świata połączona z oryginalną, pełną niezwykłych kolorów i form kreską. Żywe barwy, płynna kreska, „bajkowa” stylistyka cieszą oko, niezwykłe przygody sympatycznych bohaterów i bohaterek intrygują do ostatniej strony, pełne są też zaskakujących point i dowcipnych dialogów. Wrażenie robią też bogate i dopracowane przedstawienia fauny i flory, która jest ważnym tłem w niemal każdej opowieści. Cechą twórczości Baranowskiego jest także mistrzowska kompozycja plansz.

Wielu z nas zna dobrze słynny obraz przedstawiający Judytę obcinającą mieczem głowę Holofernesa. Jednak nie wszyscy zdają sobie sprawę, że ta biblijna scena odnosi się do prawdziwej i bolesnej historii, zaś autorką dzieła – co w XVII wieku było zupełnie niezwykłe, była wybitnie utalentowana kobieta – Artemizja Gentileschi, jedna z pierwszych samodzielnych artystek i jednocześnie pierwsza kobieta, która podejmowała tematy religijne i historyczne, zastrzeżone dotąd wyłącznie dla mężczyzn. Wcześniej malarki, o ile w ogóle pozwolono im chwycić za pędzel, niezależnie od swego talentu mogły co najwyżej pomagać w pracowniach swych ojców-artystów. Artemizja tymczasem nie tylko usamodzielniła się i dorównywała mężczyznom, ale też przewyższała niejednego z nich talentem i innowacyjnością.