Ewa Demarczyk – polska pieśniarka, wykonująca utwory z nurtu poezji śpiewanej, w przeszłości przez kilkanaście lat związana z krakowską Piwnicą pod Baranami, jest uznawana za jedną z najbardziej utalentowanych i charyzmatycznych postaci polskiej sceny muzycznej. Ceniona jest za ekspresję, jaka charakteryzuje śpiewane przez nią teksty, niebywałą osobowość estradową oraz wybitne zdolności interpretacyjne. Wielokrotnie nagradzana za swoje wykonania. Występowała z powodzeniem na całym świecie, m.in. w Austrii, Francji, Szwecji, Wielkiej Brytanii, USA, Kubie, Brazylii, a gościły ją tak prestiżowe estrady jak Olympia czy Carnegie Hall.
Urodziła się 16 stycznia 1941 roku w Krakowie. Karierę rozpoczęła w roku 1961 w studenckim kabarecie Akademii Medycznej w Krakowie o nazwie Cyrulik, skąd rok później przeszła do kabaretu Piwnica pod Baranami. Tam nawiązała współpracę z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym.
W roku 1963 wystąpiła na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie wykonała „Karuzelę z madonnami” (sł. Miron Białoszewski), „Czarne anioły” (sł. Wiesław Dymny – tej piosence artystka zawdzięcza swój nieformalny przydomek) i „Taki pejzaż” (sł. Andrzej Szmidt). Za swój występ otrzymała nagrodę festiwalu, a także wzbudziła entuzjazm krytyki i publiczności. Tego samego roku wydany został jej pierwszy singel, zawierający trzy piosenki, którymi triumfowała na festiwalu opolskim. W 1964 roku na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie zdobyła drugą nagrodę za „Grande Valse Brillante” (sł. Julian Tuwim). Występowała także za granicą, m.in. w paryskiej Olympii, dokąd zaprosił ją sam właściciel obiektu, Bruno Coquatrix], oraz w Genewie, z okazji XX-lecia istnienia ONZ.
{youtube}mvGkrwzVdVY{/youtube}
W 1966 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Wtedy też nawiązała współpracę z kompozytorem Andrzejem Zaryckim. Rok później, nakładem Polskich Nagrań, ukazał się longplay zatytułowany „Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego”. Znalazły się na nim utwory skomponowane przez Koniecznego do tekstów takich poetów jak Miron Białoszewski, Bolesław Leśmian czy Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, w tym znane już „Karuzela z madonnami” oraz „Grande Valse Brillante”. Album okazał się ogromnym sukcesem, sprzedając się w nakładzie przekraczającym liczbę 100 000 sztuk. W drugiej połowie lat 60′ udzieliła się wokalnie w dwóch filmach: psychologicznym obrazie „Bariera” Jerzego Skolimowskiego i produkcji „Zbyszek” Jana Laskowskiego, poświęconej tragicznie zmarłemu Zbigniewowi Cybulskiemu. W roku 1970 powstał film muzyczny pt. „Ewa Demarczyk”, nakręcony przez Laskowskiego, będący półgodzinną rejestracją recitalu artystki.
Po dziesięciu latach, w 1972 roku artystka zaprzestała występów w Piwnicy pod Baranami. Jej druga płyta, wydana w 1974 roku o tytule Ewa Demarczyk, zawierała m.in. słynny utwór „Rebeka” oraz rosyjskojęzyczne wersje wybranych przebojów. W 1979 roku na kolejnym festiwalu opolskim otrzymała nagrodę specjalną dziennikarzy. W grudniu tego samego roku dała serię recitali w Teatrze Żydowskim w Warszawie. Występy te zostały zarejestrowane i trzy lata później wydane przez firmę Wifon na koncertowym albumie Live.
W roku 1986 rozpoczął działalność Państwowy Teatr Muzyki i Poezji – Teatr Ewy Demarczyk. Choć wystawiane w nim spektakle cieszyły się dużą popularnością, z przyczyn formalnych został w 2000 po 14 latach działalności zamknięty. W latach 90′ i na początku XXI wieku ukazywały się reedycje kompaktowe albumów piosenkarki. Od 2000 roku działa stowarzyszenie o nazwie Teatr Ewy Demarczyk. W 2010 roku otrzymała Fryderyka za całokształt twórczości, jest także laureatką wielu innych nagród.
{youtube}2c4P5WWwl14{/youtube}
Najsłynniejsze utwory:
„Babuni” – muz. A. Zarycki, sł. M. Cwietajewa
„Ballada o cudownych narodzinach Bolesława Krzywoustego” – muz. A. Zarycki, sł. Gall Anonim
„Biegnie dziewczyna lasem” – muz. A. Zarycki, sł. B. Leśmian
„Cyganka” – muz. A. Zarycki, sł. O. Mandelsztam
„Czarne anioły” – muz. Z. Konieczny, sł. W. Dymny
„Deszcze” – muz. Z. Konieczny, sł. K. K. Baczyński
„Garbus” – muz. Z. Konieczny, sł. B. Leśmian
„Grande Valse Brillante” – muz. Z. Konieczny, sł. J. Tuwim
„Groszki i róże” – muz. Z. Konieczny, sł. J. Kacper i H. Rostworowski
„Karuzela z madonnami” – muz. Z. Konieczny, sł. M. Białoszewski
„Panna śnieżna” – muz. A. Zarycki, sł. J. Zagórski
„Pocałunki” – muz. Z. Konieczny, sł. M. Pawlikowska-Jasnorzewska
„Rebeka” – muz. Z. Białostocki, sł. A. Włast
„Skrzypek Hercowicz” – muz. A. Zarycki, sł. O. Mandelsztam
„Sur le Pont d’Avignon” – muz. A. Zarycki, sł. K. K. Baczyński
„Taki pejzaż” – muz. Z. Konieczny, sł. A. Szmidt
„Tomaszów” – muz. Z. Konieczny, sł. J. Tuwim
„Wiersze wojenne” – muz. Z. Konieczny, sł. K. K. Baczyński
Źródło: Wikipedia.org