Hydesville, rok 1848. Dwie siostry zostają obudzone przez tajemniczy hałas, który już od pewnego czasu zakłócał spokój domowników. Dziewczynki domyślając się źródła dźwięków decydują się na szalony i na pierwszy rzut oka bezsensowny krok – zaczynają zadawać pytania, które tylko na pozór trafiają w ciemną przestrzeń domu. Gdy, dotąd chaotyczne, postukiwania zaczynają układać się w logiczne i przemyślane ciągi dźwięków obie dziewczynki mają już zupełną pewność, że w ich domu pojawił się duch.  Zaintrygowane obecnością niecodziennego gościa zaczynają niewinną, dziecięcą zabawę w pytania i odpowiedzi. Jednak jak to często bywa w małej społeczności wieść o niezwykłym talencie dwóch młodych sióstr rozchodzi się zadziwiająco szybko, a całe ich życie ulega diametralnej zmianie. Jak w każdej tego typu historii biedne, ale inteligentne i rezolutne bohaterki nagle zostają wrzucone w wir wielkiego świata. Wraz z siostrą mieszkającą w znacznie większym niż Hydesville, Rochester z niezwykłego daru czynią zjawisko dla mas, które bardzo szybko przynosi im sławę i rozgłos w całych Stanach. Wydawać by się mogło, że tak nieprawdopodobne historie zdarzają się jedynie w książkach, jednak po raz kolejny sprawdza się stara prawda, że najlepsze opowieści pisze samo życie, bowiem przytoczony przeze mnie zarys powieści wcale nie powstał dzięki fantazji Haddada, lecz inspirowany jest historią działających w połowie XIX wieku słynnych sióstr – medium: Kate, Margaret i Leah Fox. Obdarzone szczególną umiejętnością siostry uważane są za matki współczesnego spirytualizmu i spirytyzmu.

Historia, której początki sięgają wczesnego dzieciństwa sióstr Fox, została przedstawiona przez Haddada z niesamowitą precyzją. Chociaż stanowi ona w pełni sfabularyzowaną formę biografii kobiet i bliżej jej do powieści fantastyczno – obyczajowej niż do literatury faktu to próba szczegółowego oddania realiów epoki oraz prawdy historycznej jest godna podziwu. Czytając Teorię niegrzecznej dziewczynki nie dostajemy prostej i przerysowanej opowieści o duchach, lecz próbę uchwycenia ich fenomenu. XIX wiek pełen był ożywionych dyskusji na temat spirytualizmu, a pojawienie się sióstr Fox dolało przysłowiowej oliwy do ognia. Duchy i zjawy intrygowały nie tylko znudzone, szukające rozrywki towarzystwo z wyższych sfer, ale także znakomite, naukowe osobistości epoki. W takiej scenerii przypadek dwóch dorastających dziewcząt, które zostają wyrwane ze znanego sobie środowiska i niejako zmuszone do publicznego, nieustannego udowadniania prawdziwości swojego daru staje się także pretekstem do rozważenia, co dzieje się w głowie młodego człowieka poddanego nieustannej presji otoczenia oraz jak wpływa to na jego dalsze losy.

Dla wszystkich, którzy mieli okazję spotkać się już z historią niezwykłych sióstr, powieść Haddada nie powinna być dużym zaskoczeniem jednak autor zadbał o to, by nie zanudzić czytelników zaznajomionych z tematem, bowiem całość napisana w plastycznym i nieco poetyckim stylu. Chociaż Teoria niegrzecznej dziewczynki nie jest wybitnym arcydziełem, czyta się ją bardzo przyjemnie i bez poczucia zmarnowanego czasu. Jestem pewna, że spośród czytelników, którzy zdecydują się na lekturę tej powieści przynajmniej kilkoro, nie wiedząc co los zgotował Kate i Margaret, z prawdziwym zaciekawieniem dotrze do ostatniej strony.

Teorię niegrzecznej dziewczynki polecam wszystkim tym, którzy mają już trochę dosyć efekciarskich kłów i sztucznej krwi, a tęsknią za klasyczną opowieścią z tajemnicą w tle, która przy okazji może być także niezłą lekcją historii.

Przeczytaj naszą alternatywną recenzję książki.

Tytuł: Teoria niegrzecznej dziewczynki
Autor: Hubert Haddad
Wydawca: W.A.B.
Data wydania: 18.03.2015
Liczba stron: 333
Oprawa: miękka
Gatunek: literatura obcojęzyczna