Patrick Rothfuss jest autorem serii książek (Kronika Królobójcy) o losach wielkiego maga, wybitnego barda, mistrza muzyki i kontrowersyjnego bohatera. Jego książki spotkały się z gorącym przyjęciem (I tom ukazał się w USA w 2007 roku i od razu trafił na listę bestsellerów New York Times’a). W Polsce Imię wiatru zostało opublikowane w 2008 roku, Strach mędrca (w dwóch częściach) pojawił się w latach 2011 i 2012. Na ostatnią część trzeba jeszcze cierpliwie poczekać. W lutym tego roku natomiast ukazała się nowelka, która z pewnością zaskoczy fanów pisarza. Muzyka milczącego świata jest utworem zdecydowanie odmiennym od książek wchodzących w skład Kroniki Królobójcy, a jednocześnie do tego cyklu nawiązuje.

Bohaterem Kroniki Królobójcy  jest  Kvothe – człowiek otoczony niezwykłą legendą, który zmęczony dokonaniami próbuje wieść zwyczajne życie na odludziu. Prowadzi karczmę, w której pewnego dnia pojawia się Kronikarz, który pragnie spisać jego dzieje. Kvothe bynajmniej nie ma na to ochoty, ale w końcu ulega i zaczyna snuć swoją magiczną, tajemniczą, pełną przygód i intryg, urzekającą opowieść. Czytelnik natomiast w tym momencie zaczyna brać udział w jednej z najpiękniejszych przygód fantasy. Rothfuss niczego nie zrewolucjonizował. Jego książki zawierają tylko klasyczne elementy gatunku, ale pisarz zachwyca stylem, językiem, umiejętnością wzbudzania napięcia, błyskotliwością dialogów, charakterystyką postaci, a nade wszystko okazał się niedoścignionym mistrzem, który potrafi uchwycić zjawisko, jakim jest muzyka. 

 

Muzyka milczącego świata jest utworem zupełnie odmiennym. Sam pisarz wyznaje, iż nowelkę napisał z potrzeby serca, ale na przekór „zdrowemu rozsądkowi” i z pogwałceniem wszelkich zasad pisania książek. Stanowi spore ryzyko, ponieważ jest pozbawiona elementów, które stanowią gwarancję dobrej lektury: dynamizmu, dialogów, konfliktu, a nawet różnorodnych i kontrastowych bohaterów. W zasadzie poza główną postacią i wszechobecnym duchem Kvothe’go – nie ma tu innych postaci (co nie znaczy, że książka pozbawiona jest przeróżnego rodzaju „osobowości”!). Książka rozczaruje czytelników, którzy szukają dynamizmu, olśniewających opisów walk i sztuk magicznych. Specyficzny klimat nowelki spodoba się natomiast fanom, którzy dostrzegli i docenili nastrojowość i liryzm prozy Rothfussa. 

 

Bohaterką nowelki jest Auri. W Kronice Zabójcy potraktowana została nieco enigmatycznie i pełni (jak dotąd) rolę epizodyczną; aczkolwiek jej pochodzenie stanowi jedną z nierozwiązanych i nurtujących zagadek. Auri stanowi dowód na to, że bohater czasem wymyka się spod kontroli pisarzowi i zaczyna żyć swoim własnym życiem. Muzyka milczącego świata pozwoli przyjrzeć się tej tajemniczej dziewczynie nieco bliżej, poznamy tydzień z jej życia, a jednocześnie udało się Rothfussowi nie pozbawić jej uroku, wdzięku i tajemniczości. Książka nie przyniesie żadnych rozwiązań istotnych dla Kroniki, nie da odpowiedzi na pytania, ale za to pokaże świat, który już znamy – z perspektywy niezwykłej dziewczyny.

 

W Kronice Królobójcy poznajemy zabudowania Uniwersytetu. Teraz opuścimy jego mury, by udać się w ślad za bohaterką i pogrążyć się w mrokach „Podspodzia”. Auri poprowadzi nas plątaniną korytarzy, lochów, rumowisk, schodów, a także tajemniczych, zapomnianych komnat. Zobaczymy w jaki sposób dziewczyna je odkrywa, poznaje i „oswaja”. Dowiemy się jak wielkie znaczenie w jej świecie mają imiona i nazwy. Wszystkie pomieszczenia, elementy architektury,  a nawet poszczególne przedmioty zostały przez nią  „uczłowieczone”. To oznacza, że należy pośród nich poruszać się ostrożnie, tak jak między ludźmi. Pomieszczenia (i przedmioty) bywają dobre i złe, przychylne, protekcjonalne, czasem szelmowskie. Mogą być podstępne i groźne, wówczas należy się ich wystrzegać. Auri nigdy nie forsuje „nieśmiałych” drzwi. Nie przywłaszcza sobie przedmiotów (okazuje im respekt i oferuje opiekę, jeśli tego się domagają) i nigdy nie postępuje NIEWŁAŚCIWIE. 

 

Nie dowiemy się kim jest dziewczyna. Po swobodzie, z jaką korzysta z zapomnianego laboratorium i szacunku, z którym wspomina słowa mistrza Mandraga – zyskujemy pewność, że  była niegdyś studentką Uniwersytetu. Wiemy, że została skrzywdzona, a w podziemiach znalazła schronienie. Nie rozwikłamy wszystkich tajemnic Auri, ale dowiemy się jaką rolę w jej życiu spełnił Kvothe (jakie ma „plany” wobec niego), jaka jest jej życiowa filozofia i poznamy misję, którą sobie wyznaczyła. Dowiemy się także ile twarzy może mieć samotność i ile odmian ciszy kryje się w podziemiach.

 

 

Autorka recenzji prowadzi blog: http://ksiazkioli.blogspot.com

 

tłumaczenie: Mirosław P. Jabłoński

wydawnictwo: Rebis

data wydania:3 luty 2015

ISBN:9788375100600

kategoria:fantasy