Ozzy Osbourne – właściwie John Michael Osbourne jest brytyjskim wokalistą, muzykiem i autorem tekstów. Zajmował się również malarstwem i grafiką, jednak na tym polu nie osiągnął znaczących sukcesów. Wieloletni członek heavymetalowego zespołu Black Sabbath. Od 1980 roku prowadzi karierę solową. Do 2010 roku nagrał dziesięć albumów studyjnych pozytywnie ocenianych przez krytyków muzycznych. Na początku XXI w. zyskał status celebryty dzięki udziałowi w reality show The Osbournes. W rankingu 100 Greatest Heavy Metal Vocalists of all time amerykańskiego magazynu muzycznego Hit Parader zajął 8. miejsce. Wielokrotnie narażał się opinii publicznej – zwłaszcza osobom zaangażowanym w różne ruchy religijne – przez ekscesy podczas występów.

Mimo protestów ze stron różnych ugrupowań, kariera Ozzy`ego rozwijała się błyskawicznie. Zarówno rodzaj wykonywanej muzyki, kreacje sceniczne oraz specyficzna estetyka w której zwykł się poruszać, przysporzyły mu wielu wielu fanów. Na jego temat krąży wiele opowieści – część oczywiście można uznać za legendy, lecz już np. słynna awantura z nietoperzem w roli głównej na koncercie (odgryzienie łebka biednemu zwierzęciu), okazała się prawdą, choć Ozzy zarzeka się, iż ssak był tak przerażony i odrętwiały, że wziął go za gumową zabawkę.

Osbourne urodził się 3 grudnia 1948 roku w Aston w Birmingham w Anglii. Ojciec (Jack) pracował jako ślusarz narzędziowy w General Electric Company, matka – Lillian – w firmie komponentów samochodowych Lucas. Swój pseudonim Ozzy zyskał jeszcze w szkole podstawowej. Nie radził sobie dobrze z nauką, podobnież cierpi na dysleksję. W wieku czternastu lat po raz pierwszy usłyszał singiel grupy The Beatles i od tego momentu coraz bardziej interesował się muzyką, Edukację porzucił rok później. Imał się różnych prac m.in. w fabryce samochodów i rzeźni. Spędził również kilka tygodni w Więzieniu Winson Green za włamanie do sklepu z odzieżą – szybko ustalono winnego, gdyż Ozzy przygotował sobie do „akcji” rękawiczki … z odkrytymi palcami.

W 1968 roku Osbourne, wraz z szkolnym kolegą, Tony`m Iommi założyli zespół muzyczny. Potem dołączyli do nich Bill Ward oraz Geezer Butler. Początkujący muzycy postanowili, że będą grać ciężkiego bluesa. Wczesne nazwy formacji stanowiły Polka Tulk i Earth. Kolejna nazwa grupy została zainspirowana sytuacją, gdy lokalne kino otoczone było tłumem ludzi, pragnących obejrzeć wyświetlany wówczas film w reżyserii Mario Bava pt. Black Sabbath. Butler zwrócił uwagę kolegom, że publiczność lubi się bać. Dlatego muzycy zdecydowali się na nazwę Black Sabbath. Jak widać, późniejsze „oskarżenia” o rzekomy satanizm czy  propagowanie niezidentyfikowanego kultu, były co najmniej dużą nadinterpretacją  Debiutancki album formacji zatytułowany Black Sabbath ukazał się 13 lutego 1970 roku, nakładem Sony Music. Zespół zaprezentował na nim surową i ciężką, jak na początek lat 70. XX wieku, odmianę rocka. Następny album – Paranoid – wydany tego samego roku odniósł sukces w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, zyskując multiplatynowy status. Pierwotnie muzycy zakładali, że teksty ich utworów będą niosły pewne ważne przesłania (pokojowe, ekologiczne) i w dużej części zostało to zrealizowane. Dopiero w późniejszej działalności nieco zmieniono profil.

W 1971 powstał kolejny album – Master of Reality. Nowością było zastosowanie brzmień akustycznych. Dwa lata później wyszła płyta Sabbath Bloody Sabbath. Członkowie zespołu, w międzyczasie, zmagali się z nasilającymi się kłopotami. Nałóg narkotykowy, problemy z zarządzaniem zespołem i początki wewnętrznych sporów wpłynęły negatywnie na prace nad kolejnym albumem. Mimo trudności, w 1975 roku pojawiła się płyta Sabotage, zaś rok później Technical Ecstasy, jednak ta okazała się komercyjnym niepowodzeniem. Po dwóch latach wyszedł ostatni album Black Sabbath z Osbournem w składzie (Never Say Die!). Potem Ozzy definitywnie odszedł z zespołu. Najpierw próbowano grać bez niego, „testowano” kilku zastępczych wokalistów. Ostatecznie schedę po Księciu Ciemności przejął Ronnie James Dio, znany również z formacji Rainbow i Elf.

{youtube}NZyVZFJGX5g{/youtube}

W 1980 roku Osbourne podjął karierę solową. Do współpracy zaprosił utalentowanego gitarzystę Randy’ego Rhoadsa, basistę Boba Daisleya oraz perkusistę Lee Kerslake’a.  W tym samym roku, jesienią, ukazał się debiutancki album solowy Ozzy`ego – Blizzard of Ozz. Gościnnie, na instrumentach klawiszowych, zagrał Don Airey. 7 listopada 1981 roku został wydany drugi album wokalisty, zatytułowany Diary of a Madman, również z udziałem Airey’a. Wkrótce potem nastąpiły znaczne zmieny w zespole: w miejsce Daisley`a i Kerslake`a, którzy zdecydowali się odejść, pojawili się Rudy Sarzo oraz Tommy Aldridge. To nie był koniec zmien personalnych – 19 marca 1982 roku w katastrofie lotniczej zginął gitarzysta Randy Rhoads. Muzyka zastąpił Jake E. Lee. Tego samego roku Sarzo zastąpił, powróciwszy w dawne szeregi, Bob Daisley.

10 grudnia 1983 roku, zarejestrowana w nowym składzie, ukazała się trzecia płyta Osbourne’a pt. Bark at the Moon. Również w 1983 roku z zespołu odszedł Aldridge, którego na krótko zastąpił Carmine Appice. Kolejnym perkusistą był Randy Castillo, z którym w składzie został zrealizowany kolejny album. 22 lutego 1986, na rynku pojawił się czwarty z kolei album piosenkarza pt. The Ultimate Sin. W nagraniu tego wydawnictwa wziął również udział klawiszowiec Mike Moran. Rok później formację opuścił Lee, którego zastąpił wówczas dwudziestoletni Zakk Wylde. Dla młodego muzyka był to początek wspaniałej kariery. Podczas koncertów promujących płytę Daisley’a zastępował Phil Soussan. 22 października 1988 roku została wydana piąta płyta – No Rest for the Wicked, gdzie na klawiszach gościnnie udzielał się  John Sinclair. Tego samego roku (na krótko) nowym basistą został Geezer Butler.

17 września 1991 roku ukazał szósty album muzyka zatytułowany No More Tears. Była to jednocześnie ostatnia płyta nagrana przez Daisley’a. Singiel, który promował to wydawnictwo,  I Don’t Want to Change the World otrzymał nagrodę Grammy w kategorii Best Metal Performance. Następnie Osbourne zdecydował się na krótko zawiesić działalność artystyczną. Już 23 października 1995 roku został wydany siódmy album Ozzy`ego pt. Ozzmosis. W nagraniach wzięli udział Wylde, Butler, perkusista Deen Castronovo oraz klawiszowcy: znany z wirtuozerii w zespole Yes Rick Wakeman  oraz Michael Beinhorn. W tworzeniu kompozycji na Ozzmosis uczestniczyło dodatkowo dwóch znanych i utalentowanych gitarzystów Steve Vai (uczeń Satrianiego) i Lemmy Kilmister (znany z Motörhead). Odbiegająca nieco – w kwestiach stylistycznych – od poprzednich wydawnictw Osborune’a, płyta cieszyła się popularnością, uzyskując w Stanach Zjednoczonych status dwukrotnej platynowej płyty. W trasie koncertowem, mającej promować nowy krążek, wokaliście towarzyszył gitarzysta Joe Holmes.

W 1996 roku do grupy dołączył basista Robert Trujillo, a rok później Mike Bordin, który zastąpił Castronovo. 16 października 2001 roku ukazał się ósmy album studyjny, zatytułowany Down to Earth. Pierwszym singlem, promującym wydawnictwo, został utwór Gets Me Through. Teledysk do niego został zrealizowany przez Jonasa Åkerlunda, szwedzkiego reżysera. Tego samego roku ukazał się również drugi singel pt. Dreamer, ale tu z kolei reżyserią teledysku zajął się „kolega po fachu” Ozzy`ego – Rob Zombie. W 2006 roku do formacji ponownie dołączył Wylde i Nicholson, z którymi w składzie rozpoczęto prace nad nowym albumem. 22 maja 2007 roku ukazała się dziewiąta płyta z kolei – Black Rain. Pochodząca z wydawnictwa kompozycja I Don’t Wanna Stop została nominowana do Grammy w kategorii Best Hard Rock Performance. W 2009 roku zespół Osbourne’a ponownie opuścił gitarzysta Zakk Wylde. Zastąpił go Gus G., muzyk znany z występów w Firewind. Rok później odszedł Mike Bordin, zaś wakat został wypełniony przez  Tommy`ego Clufetosa. 11 czerwca 2010 roku został wydany dziesiąty album, zatytułowany Scream.

{youtube}s6hfZrYMcsM{/youtube}

Życie prywatne Osbourna nie było może zbyt burzliwe, jak na Księcia Ciemności przystało. W 1971 roku  ożenił się po raz pierwszy, z Thelmą Riley – z tego związku muzyk ma troje dzieci: córkę Jessikę Starshine Osbourne Hobbs (ur. 1972), syna Louisa Johna Osbourne’a (ur. 1975) oraz adoptowanego syna Elliota Kingsleya (ur. 1966). Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1981 roku. Rok później, w lipcu, wokalista poślubił Sharon Arden, z którą doczekał się kolejnej trójki: córek Aimee (ur. 1983) i Kelly (ur. 1984) oraz syna Jacka (ur. 1985) Małżeństwo podjęło się również opieki Roberta Marcato, po śmierci jego matki. Nigdy nie został jednak formalnie adoptowany. Osbourne ma czworo wnucząt.

W październiku 2009 roku ukazała się autobiografia muzyka zatytułowana I Am Ozzy.

Według najnowszych doniesień prasowych, które potrzebują jeszcze dokładnego potwierdzenia i deklaracji samego zainteresowanego, Osbourne, który przez większość życia nie zwracał zbytniej uwagi na wartość odżywczą i zdrowotną jedzenia, postanowił przejść na dietę roślinną (nie doprecyzowano czy ma to być wegetarianizm czy ścisły weganizm), w trosce o swoje zdrowie. Inspiracją miał być film Forks Over Knives.

Źródło: Wikipedia.org