Julianne Moore to utalentowana i zapadająca w pamięć amerykańska aktorka, czterokrotnie nominowana do Oscara.

Naprawdę nazywa się Julie Anne Smith i urodziła się 3 grudnia 1960 roku w Fort Bragg w pobliżu Fayetteville w Karolinie Północnej jako córka imigrantki ze Szkocji Anne Love, z zawodu pracowniczki socjalnej, i Petera Moore’a Smitha, prawnika wojskowego, sędziego, pilota helikoptera, pułkownika armii USA. Julianne ma młodszą siostrę Valerie i młodszego brata, pisarza Petera Moore’a Smitha III. Ze względu na zawód ojca mieszkała w różnych miejscach na terenie Stanów Zjednoczonych i Niemczech. Moore ukończyła Jeb Stuart High School w Falls Church w stanie Wirginia i Frankfurt American High School we Frankfurcie (w 1979 roku). Otrzymała licencjat w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Bostońskim. Po ukończeniu studiów przeniosła się do Nowego Jorku.

W Nowym Jorku pracowała jako kelnerka. Karierę aktorską rozpoczęła w 1983 roku podwójną rolą drugoplanową (Frannie i jej bliźniaczej siostry Sabriny) w operze mydlanej As the World Turns, za którą otrzymała Daytime Emmy Award w 1988 roku. W roku 1984 została zaangażowana w serialu The Edge of Night. Kreacja, którą tam stworzyła przyniosła jej bardzo pochlebne recenzje i znacznie poprawiła jej pozycję na rynku aktorskim. Na dużym ekranie Moore po raz pierwszy pojawiła się w roku 1990 w obrazie pt. Tales from the Darkside: The Movie. Był to bardzo udany debiut, który przyniósł artystce pochwały krytyków. Od początku lat 90’ XX wieku pojawiała się w drugoplanowych rolach filmowych, osiągając uznanie m. in. występami w kilku produkcjach niezależnych, ale także nieduża rolą w filmie Ścigany (1993), gdzie pojawiła się u boku Harrisona Forda i Tommy’ego Lee Jonesa. Występ w Boogie Nights (1997) przyniósł jej rozgłos oraz nominacje do kilku najważniejszych nagród, w tym do Oscara. Z powodzeniem kontynuowała karierę występując w filmach Magnolia czy Koniec romansu. Za role zdradzonej żony w obrazie Daleko od nieba i nieszczęśliwej w małżeństwie ciężarnej żony w dramacie Godziny otrzymała w tym samym roku dwie nominacje do Oscara. W 2009 roku nominowana do Złotego Globu za drugoplanową rolę w filmie Samotny mężczyzna. W roku 2013 mogliśmy ją ogląda m.in. w remake’u filmu Carrie na podstawie powieści Stephena Kinga, a w 2014 – w obu częściach filmu Kosogłos (z cyklu Igrzyska śmierci na podstawie powieści Suzanne Collins). Jest wszechstronnie utalentowaną aktorką – jej artystyczny dorobek obejmuje zarówno udział w produkcjach ambitnych, dramatach czy filmach grozy, jak i role komediowe.

Źródła: Filmweb.pl, Wikipedia.org