Carlos Fuentes Macías urodził się 11 listopada 1928 roku w Panamie. Jego ojciec był meksykańskim dyplomatą, więc dzieciństwo Carlosa przebiegało pod znakiem ciągłych przeprowadzek. Dorastał w różnych miastach obydwu Ameryk (Quito, Montevideo, Rio de Janeiro, Waszyngton, Santiago i Buenos Aires). Dorosły Carlos Fuentes także wybrał karierę dyplomatyczną, pełnił m.in. funkcję ambasadora Meksyku we Francji w latach 70’).

Międzynarodową sławę przyniosła mu wydana w 1962 roku Śmierć Artemia Cruz, jednak już debiutancka powieść FuentesaKraina najczystszego powietrza (1958) ukazała pełnię talentu Meksykanina i zakres jego zainteresowań. Książka ta położyła podwaliny pod ogromną popularność literatury iberoamerykańskiej w latach 60’ i 70’ ubiegłego wieku. Był to prawdziwy fenomen kulturowy, do którego Fuentes przyczynił się na równi z takimi twórcami jak Gabriel Garcia Marquez czy Mario Vargas Llosa. W swoich utworach poruszał kwestię meksykańskiej historii i tożsamości, w wielu z nich pojawia się wątek rewolucji meksykańskiej i fascynacja miastem Meksyk.

Według Fuentesa współczesne mu państwo Meksyk to „dziecko” wielowiekowego przenikania wpływów hiszpańskich i azteckich, ale także presji wywieranej na ten kraj przez potężniejszego północnego sąsiada – Stany Zjednoczone. W swoich utworach pisarz wykorzystywał zdobycze techniki narracyjnej Dos Passosa, a także Joyce’a oraz wprowadzał śmiałe rozwiązania konstrukcyjne i lingwistyczne. Był szczególnie płodnym twórcą; poza powieściami pisał także sztuki teatralne, nowele, eseje i komentarze polityczne a także współtworzył magazyn literacki. Dokładnie w dniu jego śmierci drukiem ukazał się esej o przemianach politycznych we Francji.

Czytelnikom z całego świata znany jest m. in. jako autor powieści: Śmierć Artemia Cruz, Terra Nostra, Spokojne sumienie czy wydanej w 2008 roku Woli i fortuny. Na podstawie jego powieści Stary gringo nakręcono film z udziałem gwiazd: Gregory’ego Pecka i Jane Fondy.

Był dwukrotnie żonaty; przyznawał się też do romansów z aktorkami, m.in. z Jeanne Moreau i Jean Seberg. Do końca zwlekał z napisaniem autobiografii. Odsuwanie od siebie własnej biografii jest jak odsuwanie od siebie śmierci. Napisać autobiografię to jak ryć słowa na własnym nagrobku – zwykł mawiać.

Pisarz zmarł 15 maja 2012 roku w wieku 83 lat szpitalu w stolicy Meksyku. Pierwsze informacje o śmierci literata pochodziły z konta prezydenta Meksyku Felipe Calderona na Twitterze. Głęboko ubolewam nad śmiercią naszego szanowanego i podziwianego Carlosa Fuentesa, wielkiego pisarza i Meksykanina. Niech spoczywa w pokoju – napisał prezydent. W chwilę później wiadomość została potwierdzona przez meksykańską Narodową Radę Sztuki.

Wybrana twórczość:

1954 Los días enmascarados
1958 La región más transparente (Kraina najczystszego powietrza)
1959 Lasbuenas conciencias (Spokojne sumienia)
1961 La muerte de Artemio Cruz (Śmierć Artemia Cruz)
1962 Aura
1964 Cantar de ciegos (Pieśń ślepców)
1966 Cambio de piel (Zmiana skóry)
1967 Zona sagrada (Święta strefa)
1969 Cumpleaños (Urodziny)
La nueva novela hispanoamericana
1971 El tuerto es rey
1975 Terra Nostra
1976 Cervantes o la critica de la lectura (Cervantes czyli krytyka sztuki czytania)
1978 La cabeza de la hidra (Łeb hydry)
1980 Una familia lejana (Historia rodzinna)
1981 Agua quemada (Spalona woda)
1982 Orquídeas a la luz de la luna
1985 Gringo viejo (Stary gringo)
1987 Cristóbal Nonato
1991 Ceremonias del alba
1992 El espejo enterrado (Pogrzebane zwierciadło)
1993 El naranjo
1994 Diana o la cazadora solitaria (Diana albo samotne łowy)
1995 La frontera de cristal (Kryształowa granica)
1999 Los años con Laura Díaz (Lata z Laurą Diaz)
2000 Instinto de Inez (Instynkt pięknej Inez)
2002 En esto creo (W to wierzę)
2002 La silla del Aguila (Fotel orła)
2004 Contra Bush
2006 Todas las Familias Felices (Wszystkie szczęśliwe rodziny)
2008 La Voluntad y la Fortuna (Wola i fortuna)
2009 Adan en Eden (Adam w Edenie)
2010 Vlad

Źródła: Wyborcza.pl, Wikipedia.org