Jerzy Stuhr to jeden z najwybitniejszych, najbardziej uznanych i najbardziej lubianych współczesnych polskich aktorów. Pracuje zarówno w filmie jak i w teatrze, nie gardzi kabaretem, jest profesorem sztuki oraz reżyserem. Krzysztof Kieślowski mówił o nim, że sprawdza się we wszystkich gałęziach sztuki, które uprawia – i w filmie, i w telewizji, i w teatrze.
Jerzy Stuhr udowodnił, że czuje się znakomicie zarówno na scenie jak i w filmie, a także w bardzo zróżnicowanych rolach. Jego talent komediowy widać niewątpliwie w takich filmach jak Seksmisja (1983), Kingsajz (1987) czy Killer (1997). Z drugiej strony ma na swoim koncie wiele zapadających w pamięć, znakomitych ról dramatycznych, kreacji w obrazach z nurtu kina moralnego niepokoju. Do historii kina przeszła jego kreacja w Wodzireju (1977) w reżyserii Feliksa Falka, gdzie zagrał pozbawionego skrupułów karierowicza. Współpracował m. in. z Krzysztofem Kieślowskim, występując w kilku jego filmach, takich jak Spokój (1976), Amator (1979), Dekalog: Dziesięć (1988) czy Biały (1993).
Przyszedł na świat 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie. Jego przodkowie: Anna z domu Thill i Leopold Stuhr przyjechali do Krakowa z powiatu Mistelbach w Dolnej Austrii w 1879. Do ukończenia szkoły średniej (III Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego) mieszkał z rodzicami w Bielsku-Białej. Następnie powrócił do Krakowa, gdzie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.
Jerzy Stuhr o pracy przy dubbingowaniu filmu Shrek 2:
{youtube}qQr1TzXUCj0{/youtube}
Ukończywszy studia, rozpoczął pracę jako aktor w Starym Teatrze w Krakowie. Szerokiej publiczności w Polsce stał się znany w połowie lat siedemdziesiątych jako współprowadzący (wraz z Bogusławem Sobczukiem) programy telewizyjne z cyklu Spotkanie z Balladą.
Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1994. W latach 1990–1996 i 2002–2008 był rektorem PWST w Krakowie. W 2006 wszedł w skład rady programowej Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Jest także przewodniczącym rady Fundacji Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci im. księdza Józefa Tischnera. Organizację tę wspiera od 2004 roku.
We wrześniu 2011 Jerzy Stuhr trafił na leczenie do szpitala onkologicznego w związku z problemami z gardłem, a lekarze potwierdzili nowotwór krtani. Aktor miał poważne problemy zdrowotne już wcześniej – przeszedł zawał serca, co zaowocowało napisaniem książki Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce.
Jerzy Stuhr o walce z chorobą:
{youtube}gZiVkVQeASQ{/youtube}
W 2012 roku, w przeddzień 65 urodzin aktora w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie odbył się poświęcony mu benefis.
Fragment benefisu Jerzego Stuhra z 17 kwietnia 2012:
{youtube}bJeuU9fjrmQ{/youtube}
Ostatnio w kinach można było oglądać Jerzego Stuhra w 2011 roku, kiedy to wystąpił w komediodramacie Nanniego Morettiego Habemus papam – mamy papieża. Stuhr wcielił się w postać rzecznika cierpiącego na depresję papieża. Wcześniej, w roku 2010, odbyła się premiera film Jacka Koprowicza Mistyfikacja, w którym Stuhr zagrał rolę dramaturga i malarza Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Scena finałowa Wodzireja:
{youtube}lLpdL0YW2gs{/youtube}
Wybrane role teatralne:
Kontrabasista w Kontrabasiście Patricka Süskinda
Sekretarz w Życiorysie Krzysztofa Kieślowskiego
Piotr Wierchowieński w Biesach Fiodora Dostojewskiego
Piotr Wysocki w Nocy listopadowej Stanisława Wyspiańskiego
AA w Emigrantach Sławomira Mrożka
Horodniczy w Rewizorze Nikołaja Gogola
Porfiry Pietrowicz w Zbrodni i karze Fiodora Dostojewskiego
Król Ryszard w Ryszardzie III Williama Shakespeare’a w Teatrze Ludowym w Krakowie
Volpone w Volpone albo lis Bena Jonsona Teartu Telewizji
Wybrana filmografia:
1971: Trzecia część nocy, jako laborant
1976: Blizna, jako asystent Bednarza
1976: Spokój, jako Antoni Gralak
1977: Wodzirej, jako Lutek Danielak
1978: Seans, jako Tomer Partyka
1978: Bez znieczulenia, jako Jerzy Porębowicz, adwokat Ewy Michałowskiej
1979: Szansa, jako Zbyszek Ejmont, nauczyciel historii
1979: Amator, jako Filip Mosz
1980: Z biegiem lat, z biegiem dni..., jako Alfons Fikalski, aranżer wieczorów tanecznych
1981: Przypadek, jako działacz ZSMP
1981: Wojna światów – Następne stulecie, jako adwokat
1983: Seksmisja, jako Maksymilian Paradys
1984: O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji, jako Soft
1985: Ga, ga. Chwała bohaterom, jako urzędnik
1985: Medium, jako Georg Netz
1986: Bohater roku, jako Lutek Danielak
1987: Kingsajz, jako Szyszkownik Kilkujadek
1987: Łuk Erosa, jako docent Stanisław Ciąglewicz
1988: Dekalog X, jako Jerzy Janicki
1988: Obywatel Piszczyk, jako Jan Piszczyk
1990: Deja vu, jako Johnny Pollack
1991: Życie za życie. Maksymilian Kolbe jako Prałat
1993: Uprowadzenie Agaty, jako ojciec Agaty
1993: Trzy kolory. Biały, jako Jurek
1994: Spis cudzołożnic, jako Gustaw
1997: Historie miłosne, jako adiunkt, ksiądz, pułkownik, więzień
1997: Kiler, jako Komisarz Jerzy Ryba
1999: Kiler-ów 2-óch, jako Komisarz Jerzy Ryba
1999: Tydzień z życia mężczyzny, jako Adam Borowski
2000: Duże zwierzę, jako Zygmunt Sawicki
2001: Down House, jako Ogólne Ivolgin
2003: Pogoda na jutro, jako Józef Kozioł
2003: Show, jako szef stacji
2004: Arje, jako Arje moskiewski kardiolog
2005: Doskonałe popołudnie, jako Andrzej
2007: Korowód, jako rektor
2009: Mistyfikacja, jako Witkacy
2010: Io sono con te
2011: Habemus papam – mamy papieża, jako rzecznik prasowy Watykanu
2012: Giewont jako Oskar
Źródła: Culture.pl, Wikipedia.org