Istnieją tytuły, do których powraca się z sentymentem i podobnymi emocjami, gdy czytało się je po raz pierwszy. Takie, które zajmują dogodne miejsce w biblioteczce i których nie usunęłoby się z niej za żadne pieniądze. Jednym z takich tytułów jest dla mnie manga Paradise Kiss, która nawet po dziesięciu latach od pierwszego z nią zetknięcia budzi we mnie te same odczucia.

Były to jeszcze czasy, w których na dźwięk słów manga&anime rówieśnicy (i nie tylko) robili wielkie oczy (zupełnie jak bohaterowie moich ulubionych tytułów) albo kojarzyli je z „japońskimi bajeczkami”. Nie było też wcale tak łatwo z dostępem do nowych tytułów, ale w zaprzyjaźnionym gronie „mangowców” zawsze można było liczyć na wsparcie. W taki oto sposób, drogą pożyczki, po raz pierwszy trafiła do mnie manga Paradise Kiss, której autorką jest Ai Yazawa.

O czym właściwie jest ta manga? Hmm, jest to dość złożona historia pewnej ślicznej, osiemnastoletniej dziewczyny zwanej Yukari Hayasaka (przyjmującej także przydomek Caroline), która tak właściwie nie wie, do czego zmierza w życiu. Jej dni wypełnia przede wszystkim nauka, ale nie dlatego, że jest prymuską i chcę spełnić własne aspiracje, Yukari stara się przede wszystkim z powodu swej rygorystycznej i wymagającej matki, której oczekiwań nie chce zawieść (choć ta ostatecznie i tak nie jest zadowolona z jej wyników).

Dziewczyna, pochłonięta myślami, przemierza zatłoczone ulice Toki, gdzie zaczepia ją dość nietypowo wyglądający chłopak, którego interesuje przede wszystkim wysoki wzrost Yukari (170 cm – jak na japonkę dość sporo). Okazuje się, że ów chłopak o imieniu Arashi chciałby widzieć ją w roli modelki i zaciąga ją do atelier, gdzie poznaje ona inne nietuzinkowe osoby: dziewczynę o różowych włosach – Miwako oraz wytworną Izabelle, która notabene okazuje się być mężczyzną. Wszyscy są uczniami trzeciej klasy technikum artystycznego Yazawa, przygotowują się do pokazu własnoręcznie uszytej kolekcji ubrań o wdzięcznej nazwie „Parakiss”, których głównym pomysłodawcą i projektantem jest niejaki George – człowiek o niebanalnym intelekcie. Yukari z początku zwymyślała wszystkim, bo jakiś tam pokaz nie może kolidować z nauką i przygotowaniami do egzaminu na wyższą uczelnie. Z czasem zaczęła jednak poważnie myśleć nad tym pomysłem, zwłaszcza że studia były bardziej marzeniem matki, niż jej własnym. Przede wszystkim jednakże to owi niezwyczajni nowi znajomi zafascynowali Yukari – ich dążenia do celu, nieustępliwość i indywidualizm. Dziewczyna zapragnęła mieć w sobie choć cząstkę tej pozytywnej odmienności jaką posiadała ta czwórka. Poza tym w jej myślach coraz częściej zaczął pojawiać się obraz przystojnego, acz zuchwałego Georga, którego urokowi nie potrafiła się oprzeć. Postanowiła więc wykorzystać daną jej szansę oderwania się od marazmu swego życia i przystać na propozycję uczniów Yaza-gaku. Oni zyskali więc modelkę, jednak i dla drugiej strony ta pomoc okazała się bardzo przydatna, bo dopiero dzięki tej grupie Yukari zaczęła myśleć o sobie i o tym czego chce od życia, a nowi przyjaciele dali jej odwagę, by o to walczyć.

Oczywiście nie wszystko idealnie się składa – nadal pozostaje problem surowej matki, która nie  podziela entuzjazmu córki oraz skomplikowanych relacji z trudnym i nieraz wyniosłym młodzieńcem Georgiem. Bo właśnie tych dwoje oraz ich związek jak i nastawienie, czasem bardzo skrajne, stanowi główny trzon Paradise Kiss.

Opis ten brzmi trochę naiwnie – zwykła, młoda dziewczyna spotyka na swej drodze przystojnego chłopaka, jej świat się zmienia, lalala, happy end. No tak, mogłoby tak być, jest to w końcu manga z gatunku shojo (czyli przeznaczone dla dziewcząt), ale… w Paradise Kiss mimo znaczącego tytułu, nie jest tak rajsko. No dobrą sprawę niewinne są tu tylko motylki w brzuchu spowodowane pierwszą miłością, oraz stroje Miwako i jej włosy pachnące truskawkami. Manga oczywiście przez wszystkie pięć tomów przesycona jest humorem, ale tak samo wiele jest w niej różnorakich emocji, również i tych dramatycznych. Ai Yazawa nieraz skrajne odczucia doskonale podkreśliła w mimice swych postaci, a muszę przyznać, że nie każdemu autorowi ta sztuka się udaje (oglądając anime o tym samym tytule, nie miałam już takiego wrażenia). Mocna zarysowana (rozumiana tutaj dwojako) charakterystyka postaci jest jedną z najmocniejszych stron tej historii. Tylko z samych rysunków można już wyczytać bardzo wiele.

Jest to opowieść również o modzie, więc autorka musiała wykazać się talentem i w tym kierunku, co niewątpliwie jej się udało poprzez stworzenie wymyślnych i niebanalnych kreacji, które oprócz tego, że cieszą oko, to także odzwierciedlają usposobienie bohaterów i bohaterek. Bardzo efektowne są portrety postaci w wyszukanych strojach umieszczone na pierwszych stronach tomów oraz na kartkach rozpoczynających nowe rozdziały, na których w pełni można podziwiać rezultaty pracy pani Yazawy jako „projektantki”.

Oczywiście treść pisana jest także niezmiernie ważna. Paradise Kiss to połączenie komedii i dramatu, więc manga bywa bardzo zabawna, ale i wprowadza nieraz trudne rozważania. Nie zabraknie w niej wzruszeń z powodu humoru, jak i z trafnych, głębokich przemyślanych i smutnych dialogów.

Ai Yazawa wykreowała świat, do którego raczej nie będzie chciała wejść męska część czytelników, za to tę żeńską powinien pochłonąć bez reszty (mimo różnych preferowanych gatunków mniej lub bardziej literackich i tego czy kiedykolwiek miało się do czynienia z mangą). Paradise Kiss jest tytułem, do którego wracam często i to nie tylko z powodu sentymentu. Manga ta zawsze działa na mnie tak samo i niezmiennie na ostatnich kartach piątego tomu dopada mnie wzruszenie… A zakończenie wcale nie jest naiwne tak, jak mogłoby się wydawać. Zachęcam do przekroczenia progu atelier Paradise Kiss…

Autor: Ai Yazawa
Tytuł: Paradise Kiss
Liczba tomów: 5
Wydawca: Waneko
Przekład: Aleksandra Watanuki
Data wydania: 2003
Oprawa: miękka
ISBN: 83-88272-94-2
Kategoria: komedia, dramat, romans