Wreszcie poznaliśmy nazwisko tegorocznego laureata Literackiej Nagrody Nobla. Typowano m. in. troje polskich pisarzy – Adama Zagajewskiego, Olgę Tokarczuk i Tadeusza Różewicza, najczęściej jednak jako potencjalnego zwycięzcę wymieniano Japończyka, Harukiego Murakamiego. Jako inni prawdopodobni kandydaci wymieniani byli: chiński pisarz Mo Yan i Irlandczyk William Trevor oraz Amerykanin Bob Dylan.
Ostatecznie wybór padł na Chińczyka Mo Yana. W uzasadnieniu szwedzka akademia napisała: Poprzez połączenia fantazji i rzeczywistości oraz perspektywy społecznej i historycznej, Mo Yan stworzył świat w swej złożoności pokrewny światom Faulknera i Marqueza, ale zakotwiczony w chińskiej tradycji”.
Zeszłorocznym laureatem został szwedzki poeta, Tomas Gösta Tranströmer.
Mo Yan, właściwie Guan Moye (ur. 17 lutego 1955 r. w prowincji Szantung) – chiński pisarz, laureat Literackiej Nagrody Nobla 2012. W czasie rewolucji kulturalnej pracował w tłoczni oleju. W wieku 20 lat wstąpił do Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Pisać zaczął w 1981 r., a trzy lata później został wykładowcą na wydziale literatury w szkole wojskowej, a następnie uzyskał doktorat za pracę o twórczości Lu Xuna. Zanim w 2000 r. Akademia Szwedzka przyznała Literacką Nagrodę Nobla Gao Xingjianowi, Mo Yan był uważany przez znawców chińskiej literatury za najpoważniejszego kandydata do tego tytułu. Adaptacja jego powieści Klan czerwonego sorga była reżyserskim debiutem Zhanga Yimou (Czerwone sorgo), od tego filmu zaczęła się także kariera Gong Li.
Jego dzieła to m. in. 41 bomb, Obfite piersi, pełne biodra (w Polsce wydane przez WAB, 2007), Kraina wódki (WAB, 2006), Klan czerwonego sorga, Przezroczysta marchewka.
O polskich laureatach Literackiej Nagrody Nobla przeczytasz TUTAJ.
Literacka Nagroda Nobla – nagroda uważana za najbardziej prestiżową międzynarodową nagrodę literacką na świecie. Ustanowiona razem z czterema innymi nagrodami przez Alfreda Nobla w testamencie z 1895, jest przyznawana od 1901.
Wolą Alfreda Nobla było, aby nagroda trafiła w ręce osoby, która stworzy najbardziej wyróżniające się dzieło w kierunku idealistycznym. Pierwotny wymóg, zakładający, że rozpatrywane będą dzieła powstałe w roku poprzedzającym przyznanie nagrody został złagodzony do stwierdzenia, że starsze prace mogą być rozpatrywane, jeśli ich znaczenie zostało docenione dopiero niedawno.
Jako organ przyznający nagrodę Nobel wskazał Akademię Szwedzką. Została ona założona na wzór Akademii Francuskiej przez króla Gustawa III w 1786. Akademia składa się z 18 członków, znanych jako De Aderton („Osiemnastu”). W jej skład wchodzą szwedzcy pisarze, poeci, filolodzy i historycy. Nad wyborem laureata pracuje Komitet Noblowski, składający się z czterech lub pięciu osób, wybrany spośród członków Akademii na okres trzech lat.
Prawo do nominacji mają członkowie Akademii Szwedzkiej oraz innych akademii i instytucji o podobnym charakterze. Prawo to otrzymali także uniwersyteccy profesorowie literatury i filologii, poprzedni laureaci Nagrody, oraz przewodniczący stowarzyszeń odpowiedzialnych za twórczość literacką w danym kraju. Nominacje są tajne przez 50 lat, co oznacza że wszelkie nazwiska potencjalnych kandydatów podawane przed i po ogłoszeniu nagrody są jedynie spekulacjami.
Źródła: Wikipedia.org, Nobelprize.org