Bogumił Kobiela – polski aktor teatralny i filmowy przyszedł na świat 31 maja 1931 roku w Katowicach. Jego ojcem był Ludwik Kobiela – folklorysta i literat.
Popularność zyskał, grając w filmach najwybitniejszych polskich reżyserów, m.in. Munka i Wajdy, tworząc role tragikomiczne, oddające złożoność sytuacji, w jakiej znalazła się jednostka pośród burzliwych wydarzeń historycznych XX wieku w Polsce. Zapamiętany głównie z roli Jana Piszczyka w Zezowatym szczęściu Munka. Była to jego życiowa rola, a sam film przyjęto jako wielkie wydarzenie artystyczne. Kobiela miał szczególny talent komediowy.
Andrzej Wajda powiedział o nim:
Obdarzony świetną techniką aktorską mógł zagrać właściwie wszystko. Ponieważ posiadał też ogromną siłę komiczną, mechanicznie obsadzano go w rolach komediowych.(…) Chyba najbardziej cierpiał nad tym, że widownia żąda od Niego mniej, niż on może z siebie dać.
(Film 1969 nr 31).
Bogumił Kobiela był absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Aktor Teatru Wybrzeże w Gdańsku (w latach 1953–1955 i 1958–1960), teatrzyku studenckiego Bim-Bom wraz ze Zbigniewem Cybulskim (1955–1958), Teatru Ateneum w Warszawie (1960–1963), kabaretów Dudek i Wagabunda (1963–1966), Teatru Komedia (1966–1969). Często występował w Telewizji Polskiej w programach estradowych, satyrycznych, a także w Teatrze Telewizji.
2 lipca 1969 roku w Buszkowie pod Koronowem uległ wypadkowi, prowadząc biały samochód marki BMW 1600 Zderzył się czołowo z jelczem należącym do cukrowni w Świdnicy. Aktor doznał pęknięcia śledziony oraz krwotoku wewnętrznego. Zmarł 8 dni później, 10 lipca, w klinice w Gdańsku, na skutek odniesionych obrażeń w wypadku. Został pochowany w swojej rodzinnej miejscowości, w Tenczynku pod Krakowem przy grobie swojej matki.
Jego życie przedstawia książka Macieja Szczawińskiego Zezowate szczęście, wydana w 1996 roku w Katowicach przez Towarzystwo Zachęty Kultury.
14 maja 1999 roku na ul. Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd (w okolicach Hotelu Grand). Dnia 10 września 2010 odsłonięto popiersie Bogumiła Kobieli w Galerii Artystycznej na placu Grunwaldzkim w Katowicach.
{youtube}7ymsgBAG8Ks{/youtube}
Wybrana filmografia:
1956 – Szkice węglem
1957 – Eroica jako Dąbecki
1958 – Popiół i diament jako Drewnowski
1959 – Awantura o Basię jako szwagier
1960 – Zezowate szczęście jako Jan Piszczyk
1961 – Historia żółtej ciżemki jako Froncek, wędrowny kuglarz
1962 – Spóźnieni przechodnie jako Wacek
1964 – Rękopis znaleziony w Saragossie jako Toledo
1966 – Marysia i Napoleon jako Michał, kamerdyner Marii Walewskiej
1966-1968 – Klub profesora Tutki jako profesor
1968 – Lalka jako Lisiecki, subiekt w sklepie Wokulskiego
1968 – Człowiek z M-3 jako Tomasz Piechocki
1968 – Przekładaniec jako Ryszard Fox, kierowca rajdowy
1968 – Wszystko na sprzedaż jako Bobek
1969 – Przygody pana Michała jako mnich
1969 – Mieszczanin szlachcicem jako Pan Jourdain
1988 – Bobek czyli jedenaście wcieleń Bogumiła Kobieli jako on sam (zdjęcia archiwalne)
1997 – Bobek. Wspomnienie o Bogumile Kobieli jako on sam (zdjęcia archiwalne)
Źródło: Wikipedia.org