Amitav Ghosh to hidusko-bengalski pisarz i antropolog. Studiował w Delhi, Oksfordzie i Aleksandrii. Pisząc pracę doktorską z dziedziny antropologii, zamieszkał w Egipcie, miał więc okazję dobrze poznać kulturę tego kraju. Studiował średniowieczne dokumenty, a jednocześnie uczył się języka i uczestniczył w życiu współczesnych Egipcjan. Doktorat poświęcił postaci XII-wiecznego kupca i podróżnika. Jego życie zrekonstruował na podstawie dokumentów i listów, które cudem przetrwały do dziś. Kwerenda, jaką prowadził, w dużej mierze dotycząca migracji ludności w średniowieczu, a także jednoczesna obserwacja tego samego zjawiska w warunkach współczesnych, zmusiły go do refleksji na temat natury człowieka. Swoje spostrzeżenia i wrażenia z pobytu w Egipcie postanowił opublikować w formie książki.
W tym roku przypada setna rocznica wybuchu pierwszej wojny światowej. Cztery lata, mieszczące się w ramach wyznaczonych przez zamach na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w Sarajewie i podpisanie rozejmu w wagonie kolejowym w Compiègne, to nieprzerwany dramat największego konfliktu zbrojnego od czasów wojen napoleońskich i zarazem jednego z najkrwawszych w dziejach. Nieprzygotowanie większości europejskich armii do tak długich wojennych zmagań, zderzenie XX-wiecznej techniki z XIX-wieczną taktyką i strategią, specyfika wojny pozycyjnej i intensywność walk sprawiły, że na jej frontach zginęło ponad dwa razy więcej żołnierzy niż w wyniku działań wojennych niemal dwadzieścia lat później.
Wysoko rozwinięta cywilizacja starożytnego Egiptu od stuleci fascynuje i rozpala masową wyobraźnię, choć dopiero stosunkowo niedawno podjęto się regularnych studiów nad tysiącleciami historii tej krainy. Wciąż jednak spektakularne odkrycia przeplatają niewyjaśnione tajemnice czy sensacyjne zagadki; jednym z takich fenomenów jest okres rządów faraona z czasów Nowego Państwa, Amenhotepa IV, który zapisał się na kartach historii pod imieniem Echnatona.
Wstyd jest trzecią powieścią brytyjskiego pisarza Salmana Rushdiego, która, tak jak najsłynniejsze jego dzieło – Szatańskie wersety – wywołała ogromny polityczny skandal. Przyczyną zakazu rozpowszechniania Wstydu w Pakistanie był fakt, iż autor opisuje w nim relację dwóch politycznych przeciwników: Zulfikara Ali Bhutto i Muhammada Zia ul-Haqa. I choć czyni to, zmieniając nazwiska bohaterów, powieść wywołała wielkie poruszenie. Jednak ta pełna gorzkiej refleksji historia Pakistanu jest nie tylko opowieścią o polityce, walce, szaleństwie i krwawej zemście. To przede wszystkim dzieje wstydu.
Nie wszyscy wiedzą o tym, że jeden z najsłynniejszych uwodzicieli świata, Giacomo Casanova, człowiek o wielu talentach i poważnej słabości do hazardu, przez pewien czas przebywał na ziemiach polskich, prowadząc żywot godny prawdziwego kochanka, bywalca salonów, ale też i awanturnika… Ten właśnie okres historyczny z perspektywy słynnego uwodziciela, opisuje w swej najnowszej powieści Robert Foryś.
Był 6 stycznia 2002 roku. Trzynaście sekund później niemiecki zawodnik Sven Hannawald przeszedł do historii jako zwycięzca wszystkich czterech konkursów rozgrywanych w ramach prestiżowego Turnieju Czterech Skoczni. Tego dnia był na szczycie. 841 dni później, przyjęty na oddział w prywatnej klinice, został zdiagnozowany jako „ciężki przypadek depresji z syndromem somatycznym”, „nietypowa anorexia nervosa”, „wyraźny syndrom wypalenia”. Tego dnia był na dnie. W swojej autobiografii postanowił opowiedzieć o tym, jak dotarł na szczyt, po czym spadł z niego w przepaść. I co najważniejsze, opowiada również i to, w jaki sposób wrócił. Nie na szczyt. Do szczęśliwego, normalnego życia.
Josef Mengele – jego nazwisko kojarzy się jednoznacznie. To nazistowski zbrodniarz wojenny i lekarz – choć na miano to nie zasługuje. Nazywano go Aniołem Śmierci ze względu na przerażające procedery, których się dopuszczał. Do Auschwitz został skierowany w 1943 roku i tu, wraz z innymi oficerami SS, uczestniczył w selekcji Żydów i Romów, wysyłając na śmierć w komorach gazowych wszystkich starców, osoby chore i osłabione, dzieci oraz kobiety ciężarne. Podobną działalność prowadził w obozowym szpitalu, skazując tych, którzy tam trafiali, na śmierć przez rozstrzelanie lub wstrzyknięcie trującej substancji. Najbardziej jednak znany jest z przeprowadzania eksperymentów pseudomedycznych.
Nie wierzę, żeby można było całkowicie wyzwolić się od przeszłości. Ona zawsze oddziałuje na naszą przyszłość, czy tego chcemy czy nie. To słowa Jennifer Teege, której życie pewnego dnia definitywnie się zmieniło, właśnie za sprawą cieni przeszłości.
Co może być największym lękiem dla rodzica? Oczywiście obawa o życie i bezpieczeństwo dziecka. Taki właśnie strach na własnej skórze odczuł Tim Blake – bohater powieści Linwooda Barclaya.
Czas zamykania to drugi wydany w Polsce – po Królestwie spokoju– zbiór opowiadań amerykańskiego pisarza Jacka Ketchuma. Tym razem autor uraczył czytelników dziewiętnastoma krótkimi formami utrzymanymi w typowych dla siebie klimatach mrocznej melancholii i – co równie charakterystyczne – łączącymi w sobie cechy zarówno horroru, thrillera, kryminału, jak i powieści obyczajowej czy psychologicznej. Porównując Czas zamykania do poprzedniego zbioru, można dostrzec tendencję autora do rezygnacji z szokowania ciemną stroną ludzkiej natury na rzecz filozoficznych refleksji nad światem i człowiekiem. Ten nowy, niespodziewany rys w twórczości Ketchuma przekłada się na jakość i siłę przekazu niniejszych opowiadań, wśród których czytelnik znajdzie zarówno teksty zupełnie przeciętne, niczym szczególnym się nie wyróżniające, jak i prawdziwe literackie perełki.