Dosłownie chwilę po premierze najnowszej powieści Mo Yana, pt. Żaby, wracam do tej poprzedniej, napisanej w 2003 roku, u nas wydanej dziesięć lat później, o niezwykle wybuchowym tytule i treści – Bum!. Jak wszystkie poprzednie, tak i ta ostatnia, jest publikacją potężną – liczy sobie niemalże 600 stron. Wszak [p]owieść, czyli po chińsku ‘długi utwór’, musi z założenia być długa – inaczej co z niej za powieść?, pyta retorycznie autor, świadomy trudności w odbiorze swoich skomplikowanych, gęstych wręcz dzieł. Oto czego możecie się spodziewać po tej niebanalnej publikacji największego talentu współczesnej literatury chińskiej.’Bum!’, Mo Yan – recenzja
Dosłownie chwilę po premierze najnowszej powieści Mo Yana, pt. Żaby, wracam do tej poprzedniej, napisanej w 2003 roku, u nas wydanej dziesięć lat później, o niezwykle wybuchowym tytule i treści – Bum!. Jak wszystkie poprzednie, tak i ta ostatnia, jest publikacją potężną – liczy sobie niemalże 600 stron. Wszak [p]owieść, czyli po chińsku ‘długi utwór’, musi z założenia być długa – inaczej co z niej za powieść?, pyta retorycznie autor, świadomy trudności w odbiorze swoich skomplikowanych, gęstych wręcz dzieł. Oto czego możecie się spodziewać po tej niebanalnej publikacji największego talentu współczesnej literatury chińskiej.
Zaginął chłopiec. W biały dzień, bez śladu i żadnych konkretnych poszlak. Rozdzielił się ze swoimi kolegami z klasy i skrócił sobie drogę, idąc przez podwórko sąsiadki, ale ostatecznie do domu nie trafił. Vera Mattson nie znosiła, gdy przechodziło się przez jej podwórko. Tak samo nie cierpiała psów, które straszyły jej koty. Jednak to ona była ostatnią osobą, która widziała Patrika.
Maciek Ostrowski ma trzydzieści lat. Poznajemy go, gdy razem ze swoją starszą siostrą Anetą jedzie na ślub. Niedługo przez rozpoczęciem ceremonii ślubnej mężczyzna oddala się od reszty gości weselnych i powraca wspomnieniami do przeszłości, opowiadając nam historię swojego dotychczasowego życia, mającą wyjaśnić, dlaczego znalazł się właśnie w tym konkretnym dniu w tym właśnie miejscu, dlaczego, korzystając z nadarzającej się okazji, poszukuje chwili samotności, by przemyśleć swoje życie.
Przeczytałam tę książkę i do tej pory nie wiem, czy mam odwagę do Bukaresztu pojechać, czy nie. I nie chodzi tu o banalne lęki turysty. To kwestia emocji, które wzbudza książka Bukareszt. Kurz i krew. A może nawet bardziej tematów, które porusza oraz myśli, które prowokuje. W ich świetle, bycie jedynie turystką w Bukareszcie wydaje się być swoistym nie-byciem, małym bluźnierstwem, wręcz tchórzliwym unikiem.
Recenzje książek historycznych zaczynam zazwyczaj od opowiedzenia Wam o ciekawostkach dotyczących postaci, które w nich występują – uważam, że przeszłość i losy prawdziwych ludzi są bardziej ekscytujące od najwymyślniejszej fabuły. Czy może być inaczej, gdy zabieram się za tekst o jednej z powieści Philippy Gregory? Owszem, może. Też się zdziwiłam, bo angielska pisarka przyzwyczaiła mnie do tego, że sięgając po coś, co wyszło spod jej pióra (klawiatury raczej), otrzymam kolejny wciągający tom pełen nazwisk znanych z podręczników do historii i starych kronik oraz faktów udokumentowanych przez dziejopisarzy. Czarownica jest inna. Gregory napisała kilka powieści, które trudno nazwać historycznymi, ale ta jest jak dotąd jedyną, po którą sięgnęłam.
Dopiero na zgniłej, więziennej słomie (…) stopniowo pojąłem, że linia oddzielająca dobro od zła przebiega nie między państwami, nie między klasami, nie między partiami – tylko przecina każde ludzkie serce, nie omijając żadnego. (…) Nie sposób oczyścić świata z wszelkiego zła, ale można w każdym człowieku zmniejszyć obszar jego władania. 
Damy Rzymu to druga część trylogii Zapomniana królowa autorstwa francuskiej pisarki Françoise Chandernagor, której fabuła osnuta jest wokół burzliwych losów potomków Kleopatry i Marka Antoniusza. O ile poprzedni tom, Dzieci Aleksandrii, skupiał się na wydarzeniach poprzedzających upadek Egiptu – wojnie z Rzymem, samobójstwie najsłynniejszej bodajże pary starożytnego świata i tragedii trójki ich osieroconych dzieci, o tyle fabuła Dam Rzymu przenosi nas do stolicy imperium, w ślad za Aleksandrem, Ptolemeuszem i Selene – jeńcami zwycięskiego wodza spod Akcjum, Oktawiana, który ma pewne plany co do potomstwa swego byłego szwagra i „królowej – ladacznicy”.
Urodziłam się jako Apolonia Chałupiec w posiadłości rodzinnej w Janowej koło Lipna, w znajdującej się pod zaborem rosyjskim Polsce – napisała legendarna 
Prowincja pełna czarów Katarzyny Enerlich miała być ostatnim tytułem sagi – nie zgodzili się na to Czytelnicy i Czytelniczki, a i sami bohaterowie zdecydowanie odmówili odejścia w niebyt. Dziś więc autorka i wydawca proponują kolejny tytuł sagi Prowincja… – premiera już 18 czerwca!
Jan Nowicki zasłynął jako wybitny aktor; teraz okazuje się, że aktorstwo to tylko jeden z jego talentów. Lektura Białych walców – powieści mądrej, lekkiej i dowcipnej, pozwala docenić jego zaskakująco dobry warsztat pisarski a także wartość tego, co chce nam powiedzieć.