Z profesorem Uniwersytetu Harwarda, Thomasem Lourdsem, czytelnik miał już szansę spotkać się przy okazji powieści Kod Atlantydy. Nowa książka Charlesa Brokawa rzuca tego sympatycznego znawcę starożytnych języków na pole nowych przygód.
Tym razem bohater trafia do Stambułu, zaproszony przez przyjaciółkę, profesorkę Olimpię Adnan, która prosi go, by wygłosił cykl wykładów na tamtejszym uniwersytecie. Wszystko zaczyna się jednak dość burzliwie, bo od uprowadzenia profesora przez „przypadkowo” napotkaną na lotnisku młodą, piękną kobietę (a, jak wiadomo, nasz bohater na wdzięki takich kobiet nie jest obojętny), która podała się za wielbicielkę jego książek…
Czytaj dalej →
Nareszcie Masterton, jakiego lubię! Wystarczyło mu uderzyć w psychologiczną nutę, by mi przypomnieć, za co sobie cenię jego twórczość i czego tak naprawdę w niej szukam. Oto jedna z najlepszych i z całą pewnością najambitniejszych powieści w jego literackim dorobku, tak cudownie inna od krwawych horrorów klasy B, do których Masterton zdążył nas przyzwyczaić.
Lubię być miło zaskakiwana przez polską literaturę, a właściwie przez każdą książkę, po którą sięgam z lekką dozą niepewności i niezdecydowania. Tak było i w tym przypadku. Zafascynował mnie tytuł, szczególnie zwrot w pastelach. Cieszę się, że stać było pisarkę na synonim, bo nie zniosłabym kolejnych słów typu barw lub kolorów. Aneta Rzepka naprawdę mnie ujęła swoją powieścią. Zadebiutowała nie tak dawno, bo w 2010 roku powieścią Tohańska branka, a już rok później wydała kolejną powieść Na strunach marzeń. Z autorką mimo wszystko zetknęłam się dopiero pierwszy raz, ale ani trochę nie żałuję tego spotkania. Aneta Rzepka mieszka na co dzień w Warszawie. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Z wykształcenia historyczka literatury polskiej i teatrolożka. Muszę przyznać, że w notce o autorce nie było informacji z iloma zwierzętami mieszka. Szczerze się zasmuciłam… Jeśli czegoś tylko się dowiem, to uzupełnię lukę.
Forteca. Oblężenie Gawilghur, 1803 jest piątą z serii opowieści o burzliwych losach Richarda Sharpe’a – odważnego, brytyjskiego żołnierza, który, wywodząc się z ludu i nie mając wpływowych przyjaciół, pnie się po szczeblach wojskowej kariery wyłącznie dzięki swoim zasługom oraz przymiotom charakteru i intelektu. Jak wskazuje tytuł, książka opowiada o oblężeniu indyjskiej twierdzy Gawilghur, podczas brytyjskich podbojów Indii na początku XIX wieku. Powieść jest kontynuacją poprzedniego tomu pt. Triumf. Bitwa pod Assaye, 1803.
Daleka przyszłość. Bezzałogowa sonda religijnej sekty Moona trafia do nowego systemu planetarnego, gdzie jej czujniki wykrywają istnienie planety o składzie atmosfery zbliżonym do Ziemi. Rządy Polsko-Eurazjatyckiej Rzeczpospolitej Przestrzennej, Protektoratu Teksańskiego Oceanii i Obu Ameryk oraz Cesarstwa Kontynentalnego postanawiają zataić tą informację i zabezpieczyć planetę. Nie chcą, by odkryty „Nowy Raj” podzielił losy Ziemi 2, która została kompletnie zniszczona przez konkurencyjne korporacje, walczące o posiadanie jak największych wpływów. Ta wieloletnia wojna nie tylko pochłonęła mnóstwo pieniędzy, ale nawet liczbę ofiar określano w milionach. Gdy na orbicie „Nowego Raju” znalazł się niezawodny system satelitów obronnych „Cerberus” i liczne oddziały wojsk wszystkich trzech rządów, oficjalnie ogłoszono odkrycie nowej planety. By zapobiec wojnie jej teren podzielono na 360 sektorów – każdy z nich mógł być wykupiony przez którąkolwiek korporacje, przy podaniu odpowiedniej ceny.
Jest coś takiego w stylu 
– Czy twoi rodzice wiedzą, że tu jesteś? – zapytała pani z opieki społecznej. 
Film Igrzyska śmierci od niedawna w naszych kinach, warto więc bliżej przyjrzeć się bestsellerowej powieści autorstwa Suzanne Collins, na której został oparty.
Neurotyczny artysta był, jest i pozostanie niewyczerpanym źródłem inspiracji. Im tragiczniejszy wiódł żywot, tym większe wzbudzał zainteresowanie. Sylwetki twórców sztuk wszelakich stanowią oś, wokół której zbudowano fabułę niejednej książki czy filmu. W czołówce malarskich ekscentryków znajduje się niewątpliwie Vincent van Gogh, który nie jest, co prawda, głównym bohaterem powieści Zakochana modelka Alyson Richman, jednak stanowi obiekt westchnień tytułowej modelki.
Urodziła się jako Maria Komornicka, zmarła jako Piotr Odmieniec Włast (1876 – 1949). Gdy była dzieckiem, uważano ją za genialną. Gdy dorosła – rodzina odizolowała ją od świata pod pretekstem choroby psychicznej. Najlepszym dowodem tej izolacji i zapomnienia, w jakich żyła, są starania Tadeusz Boya – Żeleńskiego, który, przygotowując swój leksykon młodopolskiej poezji, szukał informacji na temat daty jej śmierci, gdy ona wciąż żyła. Współczesny czytelnik zna ją niezbyt dobrze (o ile w ogóle): z dwóch zdjęć i artykułu w Wikipedii. Xięga poezji idyllicznej to zbiór wierszy, które Maria Komornicka, a raczej Piotr Włast pisał(a) począwszy od 1917 roku, gdy zdecydowano o jej (jego!) izolacji z powodu rzekomej schizofrenii. Teraz, po ponad 90 latach, Xięga… ukazuje się drukiem, stwarzając okazję, by zastanowić się nad dziejami tej niezwykłej autorki.