Graham Masterton to popularny i ceniony na całym świecie pisarz, autor znany przede wszystkim z powieści grozy, choć pisze również książki historyczne, thrillery i opowiadania. Ponieważ jego twórczość zdecydowanie do mnie przemawia, z chęcią sięgnęłam po jego powieść zatytułowaną Niewinna krew.
Akcja rozpoczyna się pewnego wrześniowego poranka. W elitarnej szkole podstawowej Cedars w Los Angeles dochodzi do zamachu. Terroryści – samobójcy detonują na terenie szkoły ładunek wybuchowy. Ginie wiele osób, między innymi Danny, syn Franka Bella, scenarzysty filmowego. Żona Franka, Margot, obwinia go o śmierć synka, zresztą on sam także czuje się winny. Dlatego gdy poznaje Nevile’a Strange’a, detektywa jasnowidza, potrafiącego nawiązywać kontakty z osobami zmarłymi, prosi go o pomoc. Chce usłyszeć, że Danny mu wybaczył.
Czytaj dalej →
Przeciętny uczeń wzdryga się na myśl o lekcjach historii, podczas których zmuszany był do przyswojenia ogromu informacji związanych z rozbiciem dzielnicowym potężnego niegdyś Królestwa Polskiego. Nauczyciel z powołania to gatunek niemalże na wymarciu, a od rzemieślnika nie należy wymagać, by zarażał pasją. Nic więc dziwnego, że spotkanie z dziejami Piastów było dla większości z nas istną katorgą. A gdyby tak, zamiast mało interesujących podręczników, podsunąć uczniom najnowszą powieść Elżbiety Cherezińskiej? Korona śniegu i krwi zapewnia czytelnikom nie tylko porcję faktów z okresu podzielonego państwa, ale przede wszystkim – prozę na naprawdę wysokim poziomie.
Na jesień 2012 Wydawnictwo Literackie zapowiedziało premierę audiobooka Bajek robotów Stanisława Lema w interpretacji Borysa Szyca.
Duchy Askalonu to pierwsza przetłumaczona na polski książka z uniwersum Guild Wars – znanego szerzej z gry o tym samym tytule. Miała ona, zgodnie z zapowiedziami autorów, Jeffa Grubba i Matta Forbecka, uzupełnić lukę między wydarzeniami z pierwszej części gry, wydanej w 2005 roku, a historią opowiedzianą w drugiej, mającej premierę w sierpniu tego roku, odsłonie świata Guild Wars.
Jeżeli uważacie, że aniołowie nie mają płci, chodzą w długich białych sukienkach i śpiewają Hosannę, to bardzo się mylicie. Bo tak naprawdę są podobni do nas, z tą różnicą, że mają zawsze pod ręką wypychacz do poduszek i mieszkają parę pięter wyżej.
Kryminały bazują na ogół na trudnej do rozwikłania zagadce okraszonej mroczną, ciężką atmosferą. Sierpniowe kumaki autorstwa Violetty Sajkiewicz i Roberta Ostaszewskiego nie zaliczają się raczej do powieści kryminalnych sensu stricto. Potraktować ją można jako sensację z lekkim przymrużeniem oka, opowieść o wścibskich ekologach, a także przewodnik po nadmorskich miejscowościach z intrygą w tle. I przyznać trzeba jedno – atrakcji opisanych w tej książce, na pewno nie znajdziecie w informatorach.
Modlitwy o deszcz jeszcze do niedawna, bo do roku 2009, uznawana była za ostatnią powieść z serii Kenzie-Gennaro. I chociaż powieść dalece nie odbiega od wysokich standardów, jakie przez lata wyznaczał sobie autor, to widać wyraźnie, że coś już się powoli kończy.
Gdzie jesteś, Amando? to kolejna powieść kryminalna autorstwa Dennisa Lehane’a, która skupia się na losach dwójki detektywów – Patricka Kenzie i Angeli Genarro. Na jej podstawie powstał film w reżyserii Bena Aflecka, jednak nigdy w życiu nie odważę się zobaczyć chociaż krótkiego jego fragmentu. Nie sądzę bowiem, aby Afleckowi udało się chociaż w jednej setnej ukazać genialny klimat i napięcie, które w powieści Lehane’a narasta przy każdym następnym rozdziale.
Mila księżycowego światła to ostatnia powieść z serii Kenzie-Gennaro, którą Dennis Lehane napisał po jedenastoletniej przerwie. Chciałabym powiedzieć, że cieszę się z ponownego spotkania z dwójką bostońskich detektywów. Chciałabym powiedzieć, że z całego serca pragnę, aby Lehane nie kończył tego cyklu i przyszykował dla swoich fanów kolejną, smakowitą powieść. Chciałabym, ale nie mogę.
Kreta – grecka wyspa, będąca celem turystów z całego świata, kolebka europejskiej cywilizacji. Miejsce, gdzie elementy życia (niesamowita przyroda: bardzo wysokie góry, skaliste wybrzeża, szerokie plaże, piękna roślinność) stykają się ze śladami śmierci (okrutna historia daje znać o sobie, a jej piętna nie da się zatrzeć). Spotkanie tak różnych światów z perspektywy dramaturga, eseisty, prozaika, publicysty i tłumacza, jakim jest Tomasz Łubieński, musi wypaść ciekawie. I wypada.