Kiedy do mych rąk trafiła książka Casey Watson, od razu moją uwagę zwrócił jej jakże wymowny i wiele mówiący tytuł: Chłopiec, którego nikt nie kochał. Czułam, że jest to książka, którą muszę przeczytać.
Casey Watson przez dwa lata pracowała jako szkolna psycholożka. Później wraz z mężem założyła tymczasowy dom zastępczy dla dzieci sprawiających wyjątkowe problemy wychowawcze, będące najczęściej wynikiem trudnego dzieciństwa i traumy z przeszłości. Realizując program specjalistycznej opieki zastępczej, Casey stara się dotrzeć do swych podopiecznych, zmienić ich sposób patrzenia na świat, pomóc w powrocie do normalnego życia. Pierwszym dzieckiem, jakie trafiło do domu Casey, był 11-letni Justin, którego historię opisała autorka w swej książce.
Czytaj dalej →
Jezioro to już czwarta wydana w Polsce powieść Arnaldura Indriðasona – islandzkiego pisarza, który przez krytyków porównywany jest do Henninga Mankella. Polscy czytelnicy mieli okazję zapoznać się z nim już wcześniej, dzięki powieściom W bagnie, Grobowa cisza i Głos, które ukazały się nakładem wydawnictwa W.A.B. Jak prezentuje się nowy kryminał Indriðasona?
Aotearoa to maoryska nazwa Nowej Zelandii, która znaczy tyle co Kraina Długich Białych Obłoków. Nawiązuje ona do maoryskiej legendy, wedle której pierwszych mieszkańców wyspy, przybyszów z Polinezji, płynących przez ocean na swoich kanu powitał widok błyszczących, białych obłoków unoszących się nad wodą w miejscu, gdzie wynurzał się ląd.
Potężny transatlantyk, którego wodne podboje dobiegły końca, nim zdążyły się w gruncie rzeczy rozpocząć, przywodzi na myśl przede wszystkim masową śmierć niewinnych istot. Wraz z wrakiem Titanica, na dnie oceanu osiadły marzenia setek ludzi pokładających w podróży nadzieje na lepszą przyszłość. Większości pasażerów nie było dane doczekać upragnionego widoku kultowej Statuy Wolności, witającej przybywających do ziemi obiecanej, jaką wtenczas były Stany Zjednoczone. Kate Alcott w powieści Ocalone z Titanica skupiła się nie na wstrząsającej tragedii, a losach tych, którzy zdołali przetrwać i odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Pisarka oparła fabułę na podstawie wydarzeń, które rzeczywiście miały miejsce sto lat temu, nie zamykając się jednak całkowicie w ramach gatunkowych dokumentu.
Asia Bibi – 45-letnia prosta, uboga kobieta z Pakistanu, mieszkająca w niewielkiej wiosce Ittan Wali. Wspaniała żona Ashiqua, matka pięciorga dzieci, która nie potrafi pisać ani czytać, ale ciężko i uczciwie pracuje, bo kocha swą rodziną nad życie i chce zapewnić jej lepszą przyszłość. Asia to także chrześcijanka żyjąca w świecie muzułmanów, odważnie broniąca swej wiary, przyznająca się do niej nie zważając na konsekwencje, za co płaci najwyższą cenę…
Noblista, dwukrotny laureat nagrody Bookera, genialny powieściopisarz, którego prawdopodobnie jedyną porażką jest fakt, iż jego dzieła stawiane są na księgarnianych półkach obok książek Paulo Coelho. Mowa oczywiście o 
Elfriede Jelinek to absolwentka teatrologii, historii sztuki, Konwersatorium w Wiedniu, pisarka i laureatka Nagrody Nobla z 2004 roku. Przez jednych podziwiana, przez innych notorycznie mieszana z błotem. Jedno jest pewne – jej twórczość nikogo nie pozostawia obojętnym. Albo ją kochasz, albo nienawidzisz. Kiedy mówi: Dążę do tego, by czytelnik nie tarzał się w moich książkach jak świnia w błocie, lecz by zbladł podczas lektury, nie żartuje, a Moja sztuka protestu, będąca zbiorem różnych jej tekstów: przemówień wygłaszanych z okazji otrzymywanych nagród, pisanych artykułów i felietonów, jest tego najlepszym dowodem.
Wszystkie jutra to zwieńczenie słynnej gibsonowskiej Trylogii San Francisco czy Trylogii mostu. Powieść kontynuuje i zamyka wątki rozpoczęte w 
Powiedzieć o Rolandzie Toporze, że jest autorem specyficznym lub oryginalnym byłoby niedoszacowaniem i niesprawiedliwością. Mistrz groteski i absurdu – to już bardziej do niego pasuje. Po lekturze „Pamiętnika starego pierdoły” swobodnie można dorzucić jeszcze określenie erudyta, bo jedną z głównych bohaterek tej niedużej powieści jest z dużą sympatią sportretowana historia XX- wiecznej kultury i sztuki.
O Abrahamie Lincolnie, jednym z największych prezydentów Stanów Zjednoczonych słyszał chyba każdy. Nie wszyscy jednak wiedzą, że był on znamienitym i zaciekłym łowcą wampirów. A przynajmniej do takiej wersji jego biografii próbuje przekonać nas Seth Grahame-Smith.