Na książki pisane przez celebrytów z reguły się nie rzucam. Przyczyną nie są podejmowane przez nich (rzekomo nudne) tematy, ale zazwyczaj wątpliwości, czy ich poziom mnie zadowoli, czy podejmowane przez nich treści wniosą coś do mojego życia. W przypadku tej pozycji było inaczej, choć jej autorami także są znane osoby. Zarówno Szymon Hołownia jak i Marcin Prokop należą do moich ulubieńców ze szklanego ekranu. Ich poczucie humoru, cięte riposty, inteligencja i widoczna gołym okiem przyjaźń (występująca wśród osób z show biznesu z reguły rzadko) sprawiają, że chętnie ich słucham i oglądam. Tym razem czytałam ich wspólną publikację
Bóg, kasa i rock’n’roll, w której wychodzi na jaw, jak doskonale się ze sobą rozumieją, logicznie wymieniają argumenty i pięknie się różnią, poruszając temat przez wielu uważany za niemęski. Tak, tak, chodzi o Boga i wierzcie mi – książkę czyta się świetnie, a świadectwem niech będzie fakt, jak długo utrzymuje się ona na listach sprzedażowych.
Czytaj dalej →
Japonia – o tym kraju pisało się wiele i wiele z pewnością się napisze. Kraj Kwitnącej Wiśni intryguje i zaczarowuje, ciekawi coraz większe rzesze, a co za tym idzie, inspiruje coraz więcej pisarzy, reporterów i zwykłych podróżników do spisywania swoich wrażeń, wspomnień, obserwacji i wysyłania ich do wydawnictwa. A w takiej sytuacji nie trudno o powtórki i grafomaństwo. Na szczęście nie w przypadku Życia jak w Tochigi, z pewnością nie. Tutaj mamy kawałek dobrej literatury i oryginalnego podejścia do tematu.
Mimo mojej niewątpliwej sympatii do Pamiętnika z powstania warszawskiego nie należę do fanek Mirona Białoszewskiego. Za mało poznałam jego twórczość, choć zawsze pociągała mnie ta jego oryginalność, zainteresowanie słowem, rzeczami banalnymi czerpanymi z codzienności. Kiedy więc ukazał się Tajny dziennik, określany mianem najważniejszego wydarzenia literackiego 2012 roku, postanowiłam się „poprawić” i najpierw poznać pisarza, a dopiero później jego dzieła. Nie ukrywam, iż ta „domowa epopeja”, jak się określa najnowszą publikację Białoszewskiego, zaskoczyła mnie. I nie chodzi o liczbę stron, ale o fakt, iż napisać prawie 1000 stron o szarej rzeczywistości PRL-u, życiu codziennym, zwyczajnym, pozbawionym spektakularnych wydarzeń jest nie lada wyczynem.
Przykuć do siebie wspaniałego człowieka, urzec go tak, że może go zostawiać samego na rok i dłużej bez obawy przelotnej nawet rywalki; igrać z nim bez miary, panować nad nim na wszelkie sposoby, zachować dlań przez lat trzydzieści urok fizyczny i duchowy, dzielić wszystkie jego myśli, plany i zamiary, podsadzić go na tron i usiąść mu tam na kolanach, i to wszystko będąc prawie bez ustanku w ciąży, rodząc kilkanaścioro dzieci żywych i umarłych – czy to nie jest swego rodzaju wielkość?
Pamiętacie fenomenalny występ zespołu Queen na Aid Live w Londynie w 1985 roku? Był to jeden z najlepszych, choć zaledwie dwudziestominutowy, show w historii grupy, który najpełniej oddawał wszystko to, co stało się jej znakiem rozpoznawczym: niepowtarzalną charyzmę Freddy’ego, który brawurowo udowadniał swój kunszt sceniczny i pokazywał, że może zawładnąć tysiącami ludzi za pomocą swego wspaniałego głosu, niespotykanego talentu, iście ułańskiej fantazji, nietuzinkowego image oraz gwiazdorskiego obejścia.
Dlaczego poszedł w końcu z tymi dziećmi… do pieca? Nie po to, aby zostać męczennikiem, nie aby pokazać, jaki jest nadzwyczajny, lecz całkiem po prostu, aby dzieci przeżyły mniej strachu. Mniej strachu.
Książki Stiega Larssona szturmem zdobyły nasz księgarski rynek, a ich ekranizacje działały na wielu jak magnes, przyciągając ich do kin; ukazało się też kilka biografii autora, w tym jedna napisana przez jego życiową partnerkę, Evę Gabrielsson – naturalną koleją rzeczy było pojawienie się publikacji poświęconej twórczości przedwcześnie zmarłego Szweda. Za sprawą wydawnictwa Bukowy Las trafia w nasze ręce Dziewczyna z tatuażem. Nieautoryzowany przewodnik po świecie Stiega Larssona i trylogii Millenium. Czego się możemy po nim spodziewać?
Gustaw i ja to druga po 
Smakowita, wciągająca, inspirująca, czasem przewrotna i obrazoburcza – taka jest biografia skandalizującego francuskiego artysty, 
Wielbiciele Agnieszki Osieckiej dzielą się, w przybliżeniu, na dwie kategorie: zafascynowanych jej życiem i osobowością oraz zafascynowanych jej twórczością. […] Z radością stwierdzam, iż niniejsza książka ucieszy obie kategorie wielbicieli […] Biografomani odnajdą w niej wiele aluzji do prawdziwych znajomych, przyjaciół, miejsc i sytuacji z życia autorki.