Ojciec Humphreya Bogarta był znanym chirurgiem, a matka, Maud, cenioną ilustratorką i rysowniczką. Przez pewien czas oboje rodzice byli uzależnieni od alkoholu i morfiny, przez co w domu często zdarzały się kłótnie. Bogart miał dwie siostry: Kay („Catty”) i Frances („Pat”). Pierwsza z nich zmarła w wieku 34 lat na zapalenie otrzewnej, spowodowane alkoholizmem. Natomiast Francis, cierpiąca na chorobę psychiczną, wymagała stałej opieki i leczenia psychiatrycznego.

Był synem Flory Wellman i H.W. Chaneya. Nazwisko przyjął od ojczyma, Johna Londona. Został autorem powieści i opowiadań z wątkami autobiograficznymi. London miał niezwykle barwne życie. Wprawdzie w wieku 19 lat zapisał się na Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, jednak go nie ukończył ze względu na problemy finansowe. Został więc samoukiem. Imał się bardzo różnych, czasem niezwykłych zajęć, które stały się dla niego niewyczerpnanym źródłem życiowych doświadczeń. Był m.in. gazeciarzem, trampem, kłusownikiem, piratem ostrygowym, marynarzem, poszukiwaczem złota w Klondike i reporterem. Jako korespondent wojenny relacjonował konflikt rosyjsko-japoński w 1905 r. i wojnę domową w Meksyku. Był jednym z dziewiętnastu amerykańskich korespondentów wojennych, relacjonujących konflikt rosyjsko-japoński (1905), których odznaczono Orderem Drogocennej Korony.

Urodził się 12 stycznia 1949 roku w Kioto, lecz dorastał w Kobe. Jego dziadek był buddyjskim duchownym. W latach studiował 1968 – 1975 na Wydziale Literatury tokijskiego Uniwersytetu Waseda teatrologię, w tym pisanie scenariuszy. W latach 1974 – 1981, razem z żoną Yoko (pobrali się w roku 1971), prowadził klub jazzowy „Peter Cat” w dzielnicy Kokubunji w Tokio.

W wieku 30 lat wydał swoją pierwszą powieść Hear the Wind Sing (1979). Po napisaniu wysłał ją na konkurs literacki, zajmując pierwsze miejsce i zdobywając nagrodę Gunzō. Kolejnymi utworami Murakami’ego były: Pinball, 1973 (1980) i Przygoda z owcą (1982). Te trzy utwory nazywane są Trylogią „Szczura”, od przydomka narratora.

Pod tym pseudonimem kryje się Rowan Sebastian Atkinson – brytyjski aktor, komik i scenarzysta, najszerzej znany właśnie z roli Jasia Fasoli, którą zagrał w cyklu półgodzinnych filmów telewizyjnych oraz w dwóch pełnometrażowych filmach kinowych, a także z roli tytułowej w serialu Czarna Żmija.

Współwórca (przy wsprazem z Jackiem Kirby’m i Steve’em Ditko) wielu postaci z komiksowego uniwersum Marvela (m. in. Fantastycznej Czwórki, X-Mena, Iron Mana, Hulka, Daredevila). Dzięki niemu Marvel Comics z niewielkiego lokalnego wydawcy zmieniła się w jednego z największych wydawców komiksowych na świecie.

Jego twórczość zdradzała dużą wrażliwość społeczną, dotyczyła wykluczenia ze społeczeństwa, problemu wyobcowania i braku porozumienia. W warstwie narracyjnej odnajduje się opisy m.in. służby domowej, prostytutek, wyrzutków społecznych, złodziei. Geneta-pisarza i Geneta polityka-moralistę interesowały zagadnienia emigrantów materialnych (kwestia obozów uchodźczych Palestyńczyków) i emigrantów we własnym kraju (homoseksualiści, Czarne Pantery w USA). W opublikowanej w 1997 roku monografii Le dernier Genet (Ostatni Genet) Hadrien Laroche porównuje go do współczesnego mu filozofa Michel Foucaulta oraz do myśliciela Reformacji Erazma z Rotterdamu.