Kazimierz Julian Kutz jest polskim reżyserem filmowym, teatralnym i telewizyjnym, scenarzystą filmowym, członkiem założycielem Stowarzyszenia Filmowców Polskich (1966), a także senatorem IV, V, VI i VIII kadencji i posłem na Sejm VI kadencji.

Wyreżyserował ponad dwadzieścia filmów fabularnych, z czego sześć o Górnym Śląsku. Zrealizował m.in. filmową trylogię śląską Sól ziemi czarnej (1970), Perła w koronie (1972), Paciorki jednego różańca (1979), za który otrzymał Grand Prix Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1980 na 7. FPFF. Drugi raz Grand Prix dostał w 1994 na 19. FPFF za film Zawrócony.

Kazimierz Kutz zrealizował wiele przedstawień dla Teatru Telewizji. Jest laureatem Nagrody im. Konrada Swinarskiego miesięcznika Teatr oraz Wiktora dla osobowości telewizyjnej.

John Maxwell Coetzee – pisarz południowoafrykański, obecnie obywatel i mieszkaniec Australii, laureat Literackiej Nagrody Nobla w 2003 roku.

W uzasadnieniu komisji noblowskiej czytamy, że pisarz otrzymał nagrodę za prozę cechującą się analityczną błyskotliwością i wymownymi dialogami. Coetzee jest autorem prozy psychologicznej silnie inspirowanej egzystencjalizmem i prozą poetycką, nieraz porównywanym z Josephem Conradem (Józefem Korzeniowskim) i Gabrielem Garcíą Márquezem. W twórczości skupia się na portretach samotników oraz ludzi uwikłanych w przemiany społeczno – gospodarcze i polityczne. Coetzee jest uważany w anglojęzycznym świecie za jednego z najważniejszych żyjących pisarzy. Oprócz Nagrody Nobla, jako pierwszy twórca otrzymał dwukrotnie najbardziej prestiżową nagrodę literacką dla literatury anglojęzycznej, Bookera – w 1983 i 1999 roku.

Wystarczy być w tłumie, by stracić rozum.
– Romain Rolland

Romain Rolland, wybitny francuski pisarz, ojciec powieści rzeki; jako żarliwy działacz na rzecz pokoju, współpracy narodów oraz obrony godności ludzkiej, uczestniczył we wszystkich ważnych wydarzeniach społeczno-politycznych swojej epoki. W 1915 otrzymał literacką Nagrodę Nobla w uznaniu za wielki idealizm jego utworów literackich, współczucie i umiłowanie prawdy, z którą opisuje różne charaktery ludzkie.

Wolfgang Amadeusz Mozart to austriacki kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych. Razem z Haydnem i Beethovenem zaliczany przez muzykologów do klasyków wiedeńskich. Jego nazwisko stało się wręcz synonimem geniuszu.

Urodził się 27 stycznia 1756 w Salzburgu, ówczesnej stolicy małego, niezależnego arcybiskupstwa w ramach Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, jako siódme dziecko Leopolda Mozarta oraz Anny Marii z domu Pertl. Miał starszą o pięć lat siostrę Marię Annę nazywaną Nannerl, która także przejawiała uzdolnienia muzyczne. Razem z nią, kiedy miała 11 lat, mały Wolfgang grywał duety klawesynowe na zasłoniętej materiałem klawiaturze. Ojciec – Leopold Mozart – woził ich po całej Europie, przez co Wolfgang zaczął chorować. W roku 1761 skomponował swój pierwszy utwór – Menuet i Trio KV 1.

Sabała lub Sabalik, a właściwie Jan Krzeptowski, był góralem podhalańskim, honorowym przewodnikiem tatrzańskim, muzykantem, myśliwym, gawędziarzem i pieśniarzem. Przez Witkiewicza zwany był Homerem Tatr. Był też postacią inspirującą twórczość m. in. Henryka Sienkiewicza, Kazimierza Przerwy – Tetmajera czy Władysława Orkana.

Przydomki Sabała, Sablik, Fakor, Kozica i Koziar pozwalały orientować się w rozległych koligacjach rodów góralskich, które nosiły te same nazwiska (funkcjonują one do dziś w rodzinach góralskich). Rodowe nazwisko Krzeptowski jest nazwiskiem przybranym – wcześniej zarówno Jan jak i jego bracia nosili nazwisko Gąsienica.

Jeanne Moreau, francuska aktorka teatralna i filmowa oraz piosenkarka, zasłynęła talentem, elegancją, niebanalną urodą i intrygującą osobowością; stała się jedną z najbardziej popularnych i najczęściej angażowanych gwiazd francuskiego kina.

Auguste Comte, francuski filozof i pozytywista, twórca terminu socjologia oraz pozytywizm.

Filozofia Comte’a składa się z dwóch części: wcześniejszej, która stała się istotą tego, co później nazywano pozytywizmem, oraz późniejszej – doktrynerskiej i totalitarnej. Pierwsza część oddziaływała szeroko: we Francji dzięki Emilowi Littré, jednemu z najwybitniejszych uczonych francuskich, który odrzucał późniejsze prace Comte’a, ale był entuzjastą idei zawartych we wcześniejszych; w Anglii dzięki inspiracji, jaką się stała dla Johna Stuarta Milla. Druga część oddziaływała na sektę zwolenników, skupionych wokół Pierre’a Laffite’a. Kościół pozytywistyczny, głoszący nauczanie Comte’a, rozpowszechnił się w wielu krajach świata.

Należy kochać Teatr w sobie, a nie siebie w Teatrze.

Te, jedne z piękniejszych słów dotyczących pracy na scenie, pozostawił po sobie wybitny rosyjski twórca teatralny, Konstanty Siergiejewicz Stanisławski. Był reżyserem teatralnym, aktorem, wykładowcą, twórcą reżyserii, opery i pierwszego systemu interpretacji. Był także etykiem teatru. Zasłynął w międzynarodowym świecie teatru także za sprawą tzw. metody Stanisławskiego, czyli wykorzystywanego do dziś systemu reguł sztuki aktorskiej.