Marguerite Yourcenar przeszła do historii nie tylko jako wybitna francuska pisarka, ale też jako pierwsza kobieta wybrana do Akademii Francuskiej, prestiżowego towarzystwa naukowego założonego w 1635 roku w Paryżu, pierwszej tego typu instytucji w nowożytnej Europie.

Yourcenar to pseudonim literacki – niedokładny anagram prawdziwego nazwiska: de Crayencour. Jej pełne nazwisko po urodzeniu brzmiało: Marguerite Antoinette Jeanne Marie Ghislaine Cleenewerck de Crayencour. Na świat przyszła w Belgii, w Brukseli 8 czerwca 1903 roku. Jej ojciec był Francuzem a matka Belgijką – zmarła w wyniku komplikacji poporodowych dziesięć dni po połogu na tzw. gorączkę połogową. Młoda Marguerite  wychowywała i uczyła się w posiadłości rodziny swego ojca w północnej Francji. Z ojcem była zresztą bardzo zżyta, a ich relacja w dużym stopniu opierała się na partnerstwie. To z jego pomocą nauczyła się łaciny, gdy miała dziesięć lat, a greki – w wieku lat dwunastu.

Wiele podróżowała. Oprócz Grecji i Włoch odwiedziła kraje bałkańskie, skandynawskie i Wielką Brytanię. Tworzyła na pograniczu pisarstwa historycznego, prozy poetyckiej i dokumentu. Jej pierwsza powieść Aleksis (fr. Alexis ou le traité du vain combat) została opublikowana w 1929 roku.

Pisarka była lesbijką. Jej bliska przyjaciółka a także wielka miłość, tłumaczka Grace Frick, zaprosiła ją w 1948 roku do USA, gdzie Yourcenar wykładała literaturę porównawczą w Nowym Jorku. W 1951 opublikowała po francusku powieść Pamiętniki Hadriana, którą pisała z przerwami od dekady. Powieść ta odniosła natychmiastowy sukces i spotkała się z uznaniem krytyków i krytyczek. Yourcenar odtworzyła w niej życie i śmierć jednego z największych władców starożytnego świata, rzymskiego cesarza Hadriana, który pisze długi list skierowany do wnuka, młodego Marka Aureliusza. Cesarz wspomina swoją przeszłość, opisuje triumfy i swą filozofię.

MargueriteYourcenar1Yourcenar jako pierwsza kobieta w historii została wybrana 6 marca 1980 roku do Akademii Francuskiej. Należała do grona najbardziej poważanych twórców i twórczyń piszących w języku francuskim, opublikowała wiele powieści oraz trzy tomy wspomnień. W 1983 roku została wyróżniona prestiżową Nagrodą Erazma z Rotterdamu (wspólnie z Raymondem Aronem, Isaiahem Berlinem i Leszkiem Kołakowskim).

Tłumaczyła poezję grecką i wydała w swoim przekładzie antologię Negro spirituals (1964).

Większość swojego życia (pierwszy pobyt w roku 1939) spędziła w Petite Plaisance w Northeast Harbor na wyspie Mount Desert w stanie Maine we Francji. Miewała tam nie raz wybitnych gości z całego świata. Znajduje się tam dziś muzeum poświęcone jej pamięci.

Pisarka zmarła 17 grudnia 1987 roku. Pochowano ją na cmentarzu w Somesville na terenie Maine.

Źródło: Wikipedia.org