Jak dotąd w Polsce święto to nie jest popularne, choć organizowane są rozmaite spotkania autorskie czy wieczory literackie. W naszym kraju jednak trwalszą tradycję ma Światowy Dzień Książki (przypadający 23 kwietnia) i to wówczas miłośniczki i miłośnicy literatury szczególnie dużo uwagi poświęcają jej twórczyniom i twórcom. Być może warto byłoby jednak upowszechnić u nas i Dzień Pisarzy? W końcu zarówno literatura, jak i osoby, dzięki którym powstaje, warte są uhonorowania.

Nazwa PEN Club idealnie pasuje do organizacji, którą określa. Pen to, rzecz jasna, angielskie słowo oznaczające pióro (i nie jest to przypadek), ale to nie wszystko – jednocześnie jest to skrót od słów poets, essayists, novelists czyli: poeci, eseiści, prozaicy.

Jak czytamy na internetowej stronie polskiego PEN Clubu, zrzeszenie to opowiada się za swobodną wymianą twórczości, przeciw antagonizmom narodowym, klasowym, rasowym oraz dyktaturom i cenzurze. Celem PEN Clubu jest także promowanie przyjaźni i intelektualnej współpracy pomiędzy pisarzami i pisarkami, obrona wolności słowa oraz rozwój społeczności pisarek i pisarzy na całym świecie.

PEN Club to stowarzyszenie pisarzy i pisarek założone w 1921 roku w Londynie przez Catherine Amy Dawson Scott, angielską pisarkę, dramaturżkę i poetkę, mające międzynarodowy zasięg. Stowarzyszenie bazuje na założeniu, że literatura spełnia istotną rolę w rozwoju współpracy międzynarodowej. Jest to organizacja niepolityczna i pozarządowa, związana z UNESCO oraz Komisją Ekonomiczno-Społeczną Narodów Zjednoczonych.

PEN Club składa się z oddziałów lokalnych, które reprezentują swoich członków, nie kraje. Członkostwo dostępne jest dla wszystkich wykwalifikowanych pisarzy/pisarek, dziennikarzy/dziennikarek, tłumaczy/tłumaczek, historyków/historyczek oraz wszystkich zaangażowanych na polu literatury niezależnie od narodowości, rasy czy religii. Każdy z członków i członkiń musi podpisać regulamin PEN Clubu i tym samym go zaakceptować.

Polski Oddział PEN Clubu założył Stefan Żeromski w roku 1925, on także sprawował funkcję pierwszego prezesa.

Polscy delegaci (Tadeusz Boy-Żeleński i Jarosław Iwaszkiewicz) po raz pierwszy wzięli udział w Trzecim Światowym Kongresie w roku 1925 w Paryżu. W 1927 polskie centrum gościło Tomasza Manna, a gospodarzem Kongresu Światowego była Warszawa. Sekcja pisarzy żydowskich istniała do 1939 roku.

Okupacja Polski podczas II wojny światowej uniemożliwiła działalność organizacji, jednak polski PEN istniał na emigracji w Londynie, a jego prezesem była Maria Kuncewiczowa. Po wojnie, w roku 1947, PEN Club został reaktywowany w kraju pod prezesurą Jana Parandowskiego. Głównym Sekretarzem był Michał Rusinek, a jego następcą w 1972 roku Władysław Bartoszewski. W roku 1958 w Warszawie odbył się Międzynarodowy Zjazd Tłumaczy Literatury. W czasach PRL polski PEN Club zrzeszał wielu ludzi pióra i sztuki, spełniając funkcje biernego oporu wobec władzy.

Obecnie funkcję prezesa polskiego oddziału pełni Adam Pomorski, Władysław Bartoszewski natomiast do swojej śmierci w kwietniu 2015 roku był prezesem honorowym.

Źródła: Wkipedia.org, Penclub.com.pl