Urodził się 18 lipca 1937 roku w Gdyni, w rodzinie warszawiaków pracujących w polskiej gospodarce morskiej. Jako siedmioletnie dziecko przeżył powstanie warszawskie. Ukończył studia na Wydziale Malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (dyplom uzyskał w 1960) i z zawodu jest artystą – malarzem. Był jednym z założycieli (m.in. ze Zbigniewem Cybulskim i Bogumiłem Kobielą) gdańskiego, studenckiego teatru Bim-Bom (w latach 1954–1960). Należał do składu aktorskiego tego teatru (główna rola Dobrego Ducha w pierwszym programie pt. Achaaa). Jeszcze w czasie studiów rozpoczął współpracę z gdańskim radiem jako autor i aktor, zaś jako autor i rysownik-karykaturzysta z prasą lokalną i ogólnopolską, tj. Dookoła świata, Po prostu, Dziennik Bałtycki, Szpilki, itd i inne.

W drugiej połowie lat 60′ występował w Telewizji Polskiej, gdzie współtworzył m.in. z Jerzym Gruzą programy rozrywkowe Poznajmy się, Małżeństwo doskonałe, Kariera i Runda. W latach 70′ był współautorem radiowego (Program III) magazynu satyrycznego 60 minut na godzinę, gdzie występował w kilkunastu rolach, tworząc m.in. postacie Kolegi Kierownika i Kolegi Kuchmistrza. Prowadził też w radiu poranne pogadanki. Wraz z Piotrem Skrzyneckim prowadził pierwszy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 60′ i 70′ często występował na estradzie, najpierw w Kabarecie Wagabunda (m.in. z Marią Koterbską, Mieczysławem Czechowiczem i Bogumiłem Kobielą), potem w programie Popierajmy się (z Bohdanem Łazuką, Tadeuszem Rossem, Piotrem Szczepanikiem i Ryszardem Markowskim), a później, do stanu wojennego, w indywidualnych wieczorach autorskich.

W 1980 wstąpił do „Solidarności”, współpracował z Radiem „S” Regionu Mazowsze związku. Na początku stanu wojennego zerwał wszelkie kontakty z państwowymi środkami przekazu. Od 1989 kontynuuje występy na wieczorach autorskich w różnych miastach i miejscowościach. Od 2006 był przez pewien czas gospodarzem seansów Z przymrużeniem kamery pokazywanych w telewizji Kino Polska TV. Od 1999 publikuje cotygodniowe felietony satyryczne – do kwietnia 2008 w Gazecie Telewizyjnej (dodatku Gazety Wyborczej), następnie w środowym dodatku kulturalnym GW.

W latach 90′ zaczął prowadzić w TVP program Dziennik Telewizyjny, który następnie przeszedł metamorfozę z programu o charakterze politycznym na program rozrywkowy. W 2005 program ten na kilka miesięcy zmienił nazwę na SEJF (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza). W 2006 satyryk odszedł z Telewizji Polskiej.

Za zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych, zaangażowanie w walkę o wolność słowa i wolne media został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, otrzymał także Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Jest laureatem wielu nagród branżowych.

{youtube}yyPrO6bKEHs{/youtube}

Wybrana filmografia:

Do widzenia, do jutra (1960)
Małżeństwo z rozsądku (1966)
Lekarstwo na miłość (1966)
Piekło i Niebo (1966)
Kochajmy Syrenki (1967), scenariusz i jedna z głównych ról
Polowanie na muchy (1969)
Motodrama (1971), rola główna
Milion za Laurę (1971)
Poszukiwany, poszukiwana (1972), scenariusz (ze Stanisławem Bareją) i dialogi
Nie ma róży bez ognia (1974), scenariusz (ze Stanisławem Bareją) i rola główna
Orkiestra niewidzialnych instrumentów (2010), rola Drukarza

Źródło: Wikipedia.org