We wtorek, 15 maja, w wieku 83 lat zmarł w szpitalu w stolicy Meksyku Carlos Fuentes, meksykański pisarz, eseista, dramaturg i publicysta. Był jednym z najwybitniejszych współczesnych autorów hiszpańskojęzycznych i współtwórcą światowej popularności literatury iberoamerykańskiej. Laureat Nagrody Cervantesa (1987) najbardziej prestiżowego wyróżnienia w dziedzinie literatury w świecie hiszpańskojęzycznym; od lat uchodził także za pewnego kandydata do literackiej Nagrody Nobla. Uhonorowano go także najwyższym cywilnym odznaczeniem we Francji, Narodowym Orderem Zasługi oraz hiszpańską Nagrodą Księcia Asturii.
Pierwsze informacje o śmierci literata pochodziły z konta prezydenta Meksyku Felipe Calderona na Twitterze. Głęboko ubolewam nad śmiercią naszego szanowanego i podziwianego Carlosa Fuentesa, wielkiego pisarza i Meksykanina. Niech spoczywa w pokoju – napisał prezydent. W chwilę później wiadomość została potwierdzona przez meksykańską Narodową Radę Sztuki.
Carlos Fuentes Macías urodził się 11 listopada 1928 w Panamie. Jego ojciec był meksykańskim dyplomatą, więc dzieciństwo Carlosa przebiegało pod znakiem ciągłych przeprowadzek. Dorastał w różnych miastach obydwu Ameryk (Quito, Montevideo, Rio de Janeiro, Waszyngton, Santiago i Buenos Aires). Dorosły Carlos Fuentes także wybrał karierę dyplomatyczną, pełnił m.in. funkcję ambasadora Meksyku we Francji w latach 70’).
Międzynarodową sławę przyniosła mu wydana w 1962 roku Śmierć Artemia Cruz, jednak już debiutancka powieść Fuentesa Kraina najczystszego powietrza (1958) ukazała pełnię talentu Meksykanina i zakres jego zainteresowań. Książka ta położyła podwaliny pod ogromną popularność literatury iberoamerykańskiej w latach 60’ i 70’ ubiegłego wieku. Był to prawdziwy fenomen kulturowy, do którego Fuentes przyczynił się na równi z takimi twórcami jak Gabriel Garcia Marquez czy Mario Vargas Llosa. W swoich utworach poruszał kwestię meksykańskiej historii i tożsamości, w wielu z nich pojawia się wątek rewolucji meksykańskiej i fascynacja miastem Meksyk.
Według Fuentesa współczesne mu państwo Meksyk to „dziecko” wielowiekowego przenikania wpływów hiszpańskich i azteckich, ale także presji wywieranej na ten kraj przez potężniejszego północnego sąsiada – Stany Zjednoczone. W swoich utworach pisarz wykorzystywał zdobycze techniki narracyjnej Dos Passosa, a także Joyce’a oraz wprowadzał śmiałe rozwiązania konstrukcyjne i lingwistyczne. Był szczególnie płodnym twórcą; poza powieściami pisał także sztuki teatralne, nowele, eseje i komentarze polityczne a także współtworzył magazyn literacki. Dokładnie w dniu jego śmierci drukiem ukazał się esej o przemianach politycznych we Francji.
Czytelnikom z całego świata znany jest m. in. jako autor powieści: Śmierć Artemia Cruz, Terra Nostra, Spokojne sumienie czy wydanej w 2008 roku Woli i fortuny. Na podstawie jego powieści Stary gringo nakręcono film z udziałem gwiazd: Gregory’ego Pecka i Jane Fondy.
Był dwukrotnie żonaty; przyznawał się też do romansów z aktorkami, m.in. z Jeanne Moreau i Jean Seberg. Do końca zwlekał z napisaniem autobiografii. Odsuwanie od siebie własnej biografii jest jak odsuwanie od siebie śmierci. Napisać autobiografię to jak ryć słowa na własnym nagrobku – zwykł mawiać.
Źródła: Wyborcza.pl, Wikipedia.org