John Adam Belushi to amerykański aktor komediowy pochodzenia albańskiego, zdobywca nagrody Emmy, również piosenkarz. Szerokiej publiczności jest znany dzięki rolom w programie Saturday Night Live, oraz kultowych filmach komediowych: Animal House, 1941 (w reżyserii Stevena Spielberga) i, przede wszystkim, Blues Brothers.
Belushi urodził się 24 stycznia 1949 roku w Chicago (USA) jako syn Adama Belushiego, imigranta albańskiego pochodzącego z albańskiej wsi Qytezë oraz jego żony, Agnes. Dorastał w Wheaton w stanie Illinois, nieopodal Chicago. Występował w drużynie futbolu amerykańskiego Uniwersytetu Wisconsin-Whitewater, którego był studentem, oraz college’u DuPage. Młodszy brat Johna, James Belushi (ur. 1954), również odnosił sukcesy jako komik i aktor. John podczas studiów poznał swą przyszłą żonę, Judy, z którą pozostał już do końca życia.
Pierwszym dużym osiągnięciem Belushiego były występy w grupie komediowej The Second City w 1971 roku. Dzięki swej kreacji, w której sparodiował piosenkarza Joe Cockera, został zauważony przez magazyn satyryczny National Lampoon i wystąpił w przedstawieniu Lemmings w roku 1972, u boku Chevy’ego Chase’a.
W latach 1973–1975 magazyn National Lampoon był producentem programu radiowego The Radio Hour, półgodzinnego programu satyrycznego, retransmitowanego przez ok. 600 stacji radiowych w USA. Po rezygnacji dyrektora tego programu, Michaela O’Donoghue’a w 1974, Belushi przejął jego funkcję, pełniąc ją aż do zaprzestania produkcji. Innymi znanymi komikami uczestniczącymi w tym programie byli Gilda Radner, Bill Murray, Brian Doyle-Murray oraz Chevy Chase. W tym okresie Belushi poślubił Judy Jacklin.
Belushi zyskał sławę w USA pracą w programie Saturday Night Live, gdzie dołączył w 1975 roku. Pomiędzy nagraniami dla tego programu stworzył Animal House, swój najbardziej znany film. W wieku 30 lat miał już na swoim koncie film roku w USA (Animal House), album roku w USA (The Blues Brothers – „Briefcase Full Of Blues„) oraz udział w Saturday Night Live – jednym z najpopularniejszych amerykańskich programów telewizyjnych.
Opuścił zespół twórców Saturday Night Live w 1979, by poświęcić się karierze filmowej. Belushi był w swej karierze producentem czterech filmów, z których trzy: 1941, Neighbors, i najbardziej znany – Blues Brothers współtworzył z kolegą ze studiów – Danem Aykroydem.
W chwili swej śmierci Belushi był w trakcie tworzenia kilku projektów filmowych, w tym Noble Rot, adaptacji scenariusza twórcy The Mary Tyler Moore Show, scenarzysty i producenta Jaya Sandricha. Belushi pracował ze swym kolegą z zespołu Saturday Night Live, Donem Novello, nad adaptacją scenariusza. Dodatkowo, rozważał przyjęcie głównej roli w filmie The Joy Of Sex. Projekty te zostały porzucone po śmierci Belushiego.
Ponadto, postacie Dr Petera Venkmana w Ghostbusters oraz Emmetta Fitz-Hume’a w Szpiedzy tacy jak my zostały nakreślone z myślą właśnie o Belushim.
Belushiego znaleziono martwego 5 marca 1982 w pokoju hotelowym w Chateau Marmont na Sunset Boulevard w Los Angeles. Przyczyną śmierci był tzw. speedball – mieszanka kokainy i heroiny. Skłonności Belushiego do tego typu środków były znane już wcześniej. Wiadomo, że w wieczór poprzedzający jego śmierć towarzyszyli mu Robin Williams i Robert De Niro, którzy opuścili go, zostawiając w towarzystwie kilku osób, m.in. Cathy Smith. Śmierć Belushiego była przedmiotem dochodzenia, z udziałem znanego patologa dr Michaela Badena i innych, oficjalnie zakwalifikowano ją jako wynik przedawkowania narkotyków, jednakże wersja ta była podważana.
Śledztwo wznowiono dwa miesiące później, gdy Cathy Smith, ex-groupie The Band i była dziewczyna Gordona Lightfoota, wyznała w wywiadzie dla National Enquirer, że to ona towarzyszyła Belushiemu w wieczór jego śmierci i dostarczyła mu śmiertelną dawkę narkotyków. Została aresztowana pod zarzutem popełnienia morderstwa pierwszego stopnia, następnie zmieniono kwalifikację prawną na zabójstwo nieumyślne i skazano na 15 miesięcy więzienia.
Życie Belushiego opisał Bob Woodward w biografii z 1985: Wired: The Short Life and Fast Times of John Belushi. Wielu przyjaciół i współpracowników Johna Belushiego, w tym jego żona Judy, Dan Aykroyd a także James Belushi zgodziło się udzielić wywiadów Woodwardowi na potrzeby tej biografii. Na jej podstawie powstał później również film.
{youtube}EHV0zs0kVGg{/youtube}
John Belushi został pochowany na cmentarzu Abel’s Hill Martha’s Vineyard w Chilmark, w stanie Massachusetts. Na nagrobku umieszczono inskrypcję: I may be gone, but rock and roll lives on. (Ja może i odszedłem, lecz rock n roll żyje nadal).
O śmierci Belushiego mówi piosenka zespołu Grateful Dead: West L.A. Fadeaway. Belushi był dobrym znajomym członków tego zespołu, zwłaszcza Jerry’ego Garcii. Występował niegdyś nawet z nimi gościnnie, pod koniec lat 70′ XX wieku.
Wdowa po Johnie Belushim, Judy, wyszła ponownie za mąż i obecnie nosi nazwisko Judy Belushi Pisano. Jej biografia pierwszego męża, stworzona we współpracy z Tanner Colby: Belushi, to kolekcja wywiadów z Johnem oraz jego zdjęć. Została opublikowana w 2005 roku.
O życiu i śmierci Belushiego traktuje również utwór zespołu Lady Pank pt. John Belushi (muz. J. Borysewicz; sł. Zb. Hołdys), z płyty Tacy Sami. Opowiada też o nim piosenka Efilnikufesin(N.F.L) thrash metalowego zespołu Anthrax.
Zwiastun filmu Blues Brothers, uważanego za jeden z najlepszych filmów muzycznych w historii kina:
{youtube}tjGfnsjdJec{/youtube}
Filmografia:
Tarzoon: Shame of the Jungle (1975) (głos) (1979 w wersji z dubbingiem na rynek amerykański)
Animal House (1978)
The Rutles: All You Need Is Cash (1978)
Goin’ South (1978)
Old Boyfriends (1979)
1941 (1979)
Blues Brothers (1980)
Continental Divide (1981)
Neighbors (1981)
Źródło: Wikipedia.org