W latach 1944-1946 rodzina Miyazakiego mieszkała w miastach: Utsunomiya i Kanuma. Od 1947 do 1952 roku młody Hayao chodził do trzech różnych szkół podstawowych (system szkolnictwa w Japonii): przez trzy pierwsze klasy uczył się w mieście Usunomiya, klasę czwartą w szkole podstawowej Omiya w Suginami-ku w Tokio. Kiedy jego rodzina powróciła do Tokio, przeniósł się do klasy piątej w nowo założonej szkole podstawowej Eifuku.

Jego matka chorowała na gruźlicę od 1947 do 1955 roku. Pierwsze lata choroby spędziła w szpitalu. Film Mój sąsiad Totoro jest pewnego rodzaju hołdem złożonym przez reżysera matce. W latach 1953 i 1955 roku Hayao ukończył szkołę podstawową i rozpoczął naukę szkole w Omiya. Po jej ukończeniu uczył się w publicznej szkole Toyotama w latach 1956 i 1958. W trzeciej klasie zobaczył pierwszy kolorowy film anime, Hakuja den, i zaczął się interesować tym rodzajem sztuki. Postanowił zostać rysownikiem komiksów, jednak, ponieważ dotychczas rysował tylko samoloty i statki, nie mógł przyzwyczaić się do malowania ludzi.

Hayao ukończył szkołę Toyotama i dostał się na Uniwersytet Gakushuin. Specjalizował się w ekonomii oraz przyłączył się do młodzieżowego klubu naukowo-literackiego, który był najbliższym odpowiednikiem obecnych stowarzyszeń wielbicieli komiksów w owych czasach.

W 1963 roku, Hayao ukończył naukę na Uniwersytecie Gakushuin i znalazł pracę w Tōei Dōga, zajmującej się animacjami. Po trzymiesięcznym treningu mógł zabrać się za swoje pierwsze przedsięwzięcie – Wanwan chushingura – po którym został przeniesiony do pracy nad pierwszym animowanym serialem telewizyjnym, Wolf Boy Ken. Hayao mieszkał w pobliżu Nerima-ku (Tokio).

W 1964 roku Hayao został głównym sekretarzem związku robotniczego Tōei Dōga (Isao Takahata był wiceprezesem). W tym czasie zaczął spotykać się ze swoją współpracownicą, Akemi Ōta.

Jesienią 1965 roku Hayao zaczął pomagać Takahacie, który przyłączył się do zespołu pracującego nad Taiyō no ōji: Horusu no daibōken. Sądząc, że jest to ostatnia szansa na pracę nad tego typu filmem długometrażowym, zanim zostanie on przejęty przez telewizję, Hayao zawarł porozumienie z Takahatą (reżyserem) i Yasuo Otsuka (nadzorcą animacji), że będą pracować razem, dopóki nie ukończą filmu.

Hayao i Akemi Ota (pracowała jako główny animator) pobrali się w październiku. Nowożeńcy przenieśli się do Higashi-Murayama (Tokio). Prace nad Taiyō no ōji: Horusu no daibōken zostały ukończone w 1968 roku. W tym czasie Akemi pracowała nad długometrażowym filmem Puss in Boots (Kot w Butach), przy którym Hayao był głównym animatorem. Pierwszy syn Akemi i Hayao urodził się w styczniu 1967. W 1969 roku Akemi wsparła kolejny film, w którym Hayao był głównym animatorem – Sora tobu yūreisen. Ich drugi syn urodził się w kwietniu 1969 roku.

W 1971 roku Hayao odszedł od Tōei Dōga i przeszedł wraz z Takahatą i Yōichim Kotabe do A-pro. W lipcu 1973 roku zespół Miyazaki/Takahata/Otabe odszedł od A-pro i przeszedł do Zuiyo Pictures. W sierpniu Hayao poleciał do Szwajcarii w poszukiwaniu inspiracji do produkcji Arupusu no shōjo Haiji.

W 1975 roku Hayao wyjechał w poszukiwaniu scenerii, tym razem do Argentyny – w celu przygotowania Haha wo tazunete sanzenri. W 1980 roku został głównym instruktorem dla nowych animatorów w Telecom. Zarządzał wtedy pracami nad 145 i 155 odcinkiem serialu telewizyjnego Lupin III pod pseudonimem jego firmy – Telecom.

Prace nad filmem Nausicaä z Doliny Wiatru rozpoczęły się w 1983. W maju Takahata został producentem filmowym, Topcraft zostało wybrane na miejsce powstania filmu. Najmłodszy brat Hayao, Shirō pracował dla Hakuhōdo (drugiej co do wielkości agencji reklamowej w Japonii), tak więc fakt współpracy Hakuhōdo i Tokumy nad owym przedsięwzięciem nie wydaje się zaskakujący. W sierpniu zmarła matka Hayao, miała 71 lat. Prace nad Nausicą zostały rozpoczęte w następnym miesiącu.

W kwietniu 1984 roku Miyazaki i Takahata założyli własne studio w Suginami-ku w Tokio. Każdy kolejny film, według słów Miyazakiego, jest jego ostatnim (po Mononoke Hime). Fani na całym świecie mają nadzieję, że twórca będzie ciągle wracał do prac nad kolejnymi animacjami.

Reżyser nadal jest aktywny W czerwcu 2008 roku miał premierę w Japonii film Ponyo On The Cliff By The Sea (Gake no ue no Ponyo), którego akcja koncentruje się na przygodach złotej rybki, chcącej zostać człowiekiem. W tym celu zaprzyjaźnia się z 5-letnim chłopcem o imieniu Sōsuke. Film został wykonany bez pomocy grafiki komputerowej. Zdobył kilka nagród, w tym za Animację Roku Japońskiej Akademii Filmowej. Kolejne filmy to: Pan-dane to Tamago-hime i Karigurashi no Arrietty (Tajemniczy świat Arrietty) z 2010 roku (do tego drugiego napisał tylko scenariusz i zajął się produkcją) oraz Kokuriko-Zaka Kara (Makowe wzgórze – także tylko scenariusz) z roku 2011. W tym roku planowana jest premiera filmu Kaze tachinu – ma ukazać się światu w lipcu.

Ruchomy zamek Hauru – zwiastun:

{youtube}B2EI20KokyY{/youtube}

Spirited Away: W krainie bogów – zwiastun:

{youtube}577gzgzlZ8k{/youtube}

Filmografia (Produkcje Studia Ghibli, reżyserowane przez Hayao Miyazakiego):

1984: Nausicaä z Doliny Wiatru (Kaze no tani no Naushika)
1986: Laputa – zamek w chmurach (Tenkū no shiro Rapyuta)
1988: Mój sąsiad Totoro (Tonari no Totoro)
1989: Podniebna poczta Kiki (Majo no takkyūbin)
1992: Szkarłatny pilot (Kurenai no buta)
1995: On Your Mark
1997: Księżniczka Mononoke (Mononoke hime)
2001: Spirited Away: W krainie bogów (Sen to Chihiro no kamikakushi)
2004: Ruchomy zamek Hauru (Hauru no ugoku shiro)
2008: Ponyo

 Źródło: Wikipedia.org