Po maturze w II LO im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w Koninie złożyła dokumenty na filologię hiszpańską i do łódzkiej „filmówki”. W 1994 roku ukończyła wydział aktorski łódzkiej Szkoły Filmowej.
Na scenie zadebiutowała 17 sierpnia 1993 roku, występując w II Konkursie Teatrów Ogródkowych. Druga nagroda za Spacerek przed snem Głowackiego, przyznana przez Jury z Izabellą Cywińską i Maciejem Wojtyszką otworzyła przed studentką wrota Teatru TV.
Przyjmowała wiele ról w teatrze i filmie. Występowała gościnnie na scenach wielu miast, co zaowocowało wyróżnieniem, między innymi za Kaleki z Inishmaan w Kaliszu. Rolę w Elvisie z Marilyn, doceniono we Włoszech i we Francji. Dwukrotnie nominowana do Warszawskiej Nagrody Teatralnej Feliksa. Otrzymała w 2000 roku nagrodę Byka Sukcesu. Zagrała Izę w sztuce Witolda Gombrowicza Iwona, księżniczce Burgunda.
Zagrała m.in. w filmach: Lejdis (2008), Sezon na leszcza, u boku Bogusława Lindy (2000), z Januszem Majewskim w Złocie dezerterów (1998), z Krzysztofem Langiem w Prowokatorze (1995), u Jerzego Stuhra w Spisie cudzołożnic (1994), a także w Psach (1992) Władysława Pasikowskiego. Wystąpiła także w wielu serialach telewizyjnych, takich jak: Taksówka z numerem 1 (2000) Jana Kidawy-Błońskiego, Ja, Malinowski (1999) Filipa Zybera, Dom – seria III (1998-2000) Jana Łomnickiego, Ekstradycja (1995) Wojciecha Wójcika, i w końcu u Jerzego Gruzy w 40-latku – 20 lat później (1993). Od roku 2002 wciela się w postać Marii Majewskiej, współudziałowca wpływowego warszawskiego dziennika, w polsatowskim serialu Samo życie.
Otrzymała pozaregulaminową nagrodę Jury w debiucie fabularnym u Tomasza Koneckiego w Pół serio, za najlepszą rolę komediową na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Uznanie zdobyła również dzięki dubbingowi gry komputerowej The Longest Journey: Najdłuższa podróż oraz jej kontynuacji Dreamfall – The Longest Journey.
Edyta jest aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie. Przez kilka lat związana była z aktorem Piotrem Machalicą.
Źródło: Wikipedia.org