Każdy, kto pamięta Kabaret Starszych Panów, a mam głęboką nadzieję, że ich nie brakuje, pamięta na pewno Jeremiego Przyborę i jego nieodparty urok.
Był poetą, pisarzem, aktorem, jednym z najwybitniejszych twórców w historii polskiej sztuki estradowej po II wojnie światowej. Był twórcą (wraz z Jerzym Wasowskim) znakomitego telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów (emitowanego w latach 1958 – 1966). W telewizji współtworzył później także Kabaret Jeszcze Starszych Panów oraz cykl audycji telewizyjnych Divertimento, w radiu zaś Teatrzyk Eterek. Był autorem libretta do musicalu Piotruś Pan.
Jeremi Przybora wydał prozą m.in. opowiadania, kolejne części swoich wspomnień Memuarów oraz zebrane teksty swoich wierszy Piosenki prawie wszystkie. Mistrzami Przybory byli m.in.: Tadeusz Boy – Żeleński, Konstanty Ildefons Gałczyński i Stanisław Lem.
Urodził się 12 grudnia 1915 roku w Warszawie, w rodzinie szlacheckiej, jako najmłodsze z trojga dzieci. Ojciec, Stefan Przybora, był inżynierem – cukiernikiem, właścicielem fabryki słodyczy oraz cukierni w Warszawie; matka, Jadwiga z domu Kozłowska, zajmowała się domem. Ukończył ewangelickie Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, a potem studiował w Szkole Głównej Handlowej i anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim, których to studiów nie skończył. Przez lata związany z Polskim Radiem, przed wojną spiker w rozgłośni warszawskiej, po wojnie pracował w Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Bydgoszczy, gdzie współtworzył cykl audycji satyrycznych Pokrzywy nad Brdą. Po powrocie do Warszawy pracował w redakcji rozrywki, gdzie stworzył Radiowy Teatrzyk Eterek. Lektor Polskiej Kroniki Filmowej, autor tekstów piosenek, książek, pisał libretta teatralnych spektakli (m.in. polskiej wersji Piotrusia Pana z muzyką Janusza Stokłosy, w reżyserii Janusza Józefowicza), scenarzysta filmu Upał w reż. Kazimierza Kutza.
{youtube}kkiMU6epe5w{/youtube}
Z Jerzym Wasowskim poznał się w radiu podczas oblężenia Warszawy w 1939 (był wówczas spikerem). Podczas powstania warszawskiego prowadził audycje w cywilnej rozgłośni Polskiego Radia, uruchomionego 9 sierpnia. Po wojnie spotkał się w 1948 z Wasowskim i wówczas zaproponował mu pisanie muzyki do swych tekstów.
Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z dnia 3 maja 1997, za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej i pracy literackiej, został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł w nocy z 3 na 4 marca 2004, pochowany został na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.
Jeremi Przybora w 1995 r. otrzymał tytuł Honorowego Starosty Kutnowskiego. Od 2005 r. w Kutnie corocznie odbywa się Ogólnopolski Konkurs Piosenek Jeremiego Przybory Stacja Kutno.
{youtube}p5mnDjaYw6U{/youtube}
W oparciu o utwory Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego powstał spektakl Zimy żal w reżyserii Magdy Umer.
W 2004 roku Grzegorz Turnau nagrał płytę Cafe Sułtan zawierającą utwory Jeremiego Przybory. W tym samym roku polski wokalista jazzowy Janusz Szrom powołał do życia jazzową formację Straszni Panowie Trzej, która nagrała album z piosenkami z Kabaretu Starszych Panów w opracowaniu jazzowym.
W 2010 r. Maciej Maleńczuk i Paweł Kukiz nagrali album Starsi Panowie, zawierający 11 utworów z Kabaretu Starszych Panów. Gościnnie na płycie wystąpiły także Kayah, Renata Przemyk i Ewelina Flinta.
We wrześniu 2010 nakładem wydawnictwa Agora ukazał się tom korespondencji między Agnieszką Osiecką i Jeremim Przyborą z lat 1964-1966 pt. Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listy na wyczerpanym papierze. Za zgodą Agaty Passent, córki Osieckiej, i Konstantego Przybory, syna Jeremiego, opublikowano korespondencję ludzi związanych głębokim uczuciem.
Twórczość:
Gburlet („W tym szaleństwie jest metoda” Kabaret „Stodoła” 1957)
Spacerek przez „Eterek” (1957)
Listy z podróży (1964)
Baśnie Szeherezadka (1966)
Listy z podróży. Poczta druga (1969)
Kabaret Starszych Panów. Wybór (1970)
Miłość do magister Biodrowicz (1972)
Kabaret Starszych Panów. Wybór drugi (1973)
Dziecko Szczęścia. Listy z Podróży. Poczta trzecia (1975)
Divertimento (1976)
Mieszanka firmowa (1977)
Uwiedziony (1978)
Ciociu, przestrasz wujka (1979)
Kabaret jeszcze Starszych Panów (1980)
Teatr Nieduży (1980)
Piosenki, które śpiewałem sam lub z Przyjacielem (1990)
Piosenki, które śpiewali inni (1991)
Autoportret z piosenką (1992)
Nieszczęśliwy wypadek podczas wniebowzięcia (1994)
Przymknięte oko opaczności. Memuarów cz. I (1994)
Kabaret Starszych Panów I (1995)
Przymknięte oko opaczności. Memuarów cz. II (1998)
Zdążyć z happy endem. Memuarów cz. III (1998)
… słówko rymowane jak co roku (2000)
Piotruś Pan – libretto musicalu (2001)
Piosenki prawie wszystkie (2001)
Przymknięte oko opaczności (2004)
Źródło: Wikipedia.org