Jako utalentowany gitarzysta początkowo myślał o karierze muzyka, do aktorstwa przekonał go w końcu ojciec. Uczęszczał na kurs aktorski w Herbert Berghof Studio w Nowym Jorku i odbył praktykę sceniczną, zanim powrócił na duży ekran w dreszczowcu Trzecie oko (The Yin and the Yang of Mr. Go, 1970) i dramacie Sale gniewu (Halls of Anger, 1970).

Był sześciokrotnie nominowany do Oscara; jako wrażliwy, nękany problemami dorastania Duane Jackson z małego miasteczka w dramacie Petera Bogdanovicha Ostatni seans filmowy (The Last Picture Show, 1971), za drugoplanową rolę 'Lekkiej Stopy’ w sensacyjno-przygodowej komedii kryminalnej Michaela Cimino Piorun i Lekka Stopa (Thunderbolt and Lightfoot, 1974) u boku Clinta Eastwooda, uhonorowany nagrodą Saturna za kreację gwiezdnego przybysza, który przybrał postać ludzką w melodramacie sci-fi Johna Carpentera Gwiezdny przybysz (Starman, 1984), jako prezydent Jackson Evans w thrillerze Ukryta prawda (The Contender, 2000) oraz jako piosenkarz country Bad Blake w dramacie Szalone serce (Crazy Heart, 2009). Za tę rolę otrzymał Nagrodę Akademii. Ostatnią nominację przyniósł mu film Prawdziwe męstwo (ang. True Grit, 2010) − amerykański western dramatyczny w reżyserii i według scenariusza braci Coen. Film jest drugą adaptacją filmową powieści Charlesa Portisa z 1968 roku pt. Prawdziwe męstwo, na podstawie której powstał w 1969 roku film w reżyserii Henry’ego Hathawaya pod tym samym tytułem.

Postać wykreowana przez Briggisa w Gwiezdnym przybyszu (1984) jest jedyną kreacją nieczłowieka nominowaną do Oscara.

Chociaż często obsadzany był w rolach buntujących się ludzi, to jednak pozornie silny ekranowy wizerunek aktora był jednocześnie nieco zwodniczy; występował bowiem w filmach bardzo nietypowych, są wśród nich dzieła artystyczne, które w Stanach Zjednoczonych nie zdobyły sobie popularności – Zachłanne miasto (Fat City, 1972), Ostatni amerykański bohater (The Last American Hero, 1973), Niedosyt (Stay Hungry, 1976) czy udziwniony Sposób Cuttera (Cutter’s Way, 1981). Są także szeroko reklamowane superfilmy, które poniosły spektakularne klęski kasowe – jak choćby King Kong (1976), western Wrota niebios (Heaven’s Gate, 1980) Michaela Cimino czy sci-fi TRON (1982). Na uwagę zasługuje postać reportera radiowego, który pod maską cynizmu skrywa wielkie uczucie w komedii The Fisher King (1991), za którą zdobył nominację do nagrody Złotego Globu. Za rolę zwolnionego z więzienia złodzieja kuszonego przez dawnego wspólnika proponującego mu udział w skoku, który usiłuje stworzyć synowi (Edward Furlong) normalny dom w dramacie kryminalnym Serce Ameryki (American Heart, 1992) odebrał nagrodę Independent Spirit na festiwalu filmów niezależnych w Santa Monica. Zachwycił także rolą lirycznego i gwałtownego, naiwnego i cudownie ujmującego wziętego architekta z San Francisco, przeżywającego katastrofę samolotową, po której doznaje swoistej iluminacji w intrygującym filmie Petera Weira Bez lęku (Fearless, 1993). Z kolei kultową komedią kryminalną, w której zagrał tytułową rolę, jest Big Lebowski z 1998 roku. Jego „Koleś” w tym filmie przeszedł do historii kina i ma status postaci – właśnie – kultowej.

Jego ostatnie filmy to nakręcona w 2013 roku komedia R.I.P.D, w którejwystąpił w nim jako jeden z głównych bohaterów, Roy (Roicephus Pulsiphser) oraz film s-f z 2014 roku zatytułowany Dawca pamięci.

W 1975 roku podczas kręcenia zdjęć do filmu Rancho Deluxe poznał swoją przyszłą żonę, Susan Geston, pracującą jako pokojówka na rancho. W dniu 5 czerwca 1977 roku wzięli ślub. Mają trzy córki: Isabelle (ur. 1982), Jessicę (ur. 1984) i Hayley (ur. 1988). Spotykał się także z aktorką Candy Clark, poznaną na planie filmu Zachłanne miasto (1972).

Źródło: Wikipedia.org