Czerpał natchnienie z natury, a do swych prac wykorzystywał naturalne materiały budowlane. Choć jego projekty stały się inspiracją dla rozwoju stylu międzynarodowego, nie identyfikował się z nim i nie podzielał fascynacji funkcjonalistyczną sztuką architektoniczną – można go nazwać prekursorem architektury organicznej, czyli wkomponowanej i zespolonej z naturą. Jego budowle charakteryzowała, przy prostocie bryły i dużej funkcjonalności rzutu, ornamentyka, także w postaci ukrytego ornamentu, nie stronił też od form monumentalnych.
W 1885 roku rozpoczął studia inżynierskie na Uniwersytecie Stanowym Wisconsin, był członkiem bractwa Phi Delta Theta. Przerwał naukę w roku 1887, jednak w dwa lata później uzyskał dyplom. Szkołę opuścił, by przenieść się do Chicago i podjąć pracę w studio architektonicznym Adler and Sullivan. Od 1890 roku wykonywał całą pracę projektową w firmie. Odszedł po siedmiu latach i w roku 1893 założył własną praktykę w Chicago. Do 1901 miał na swoim koncie około 50 ukończonych projektów.
W latach 1901–1911 projektował domy w stylu preriowym („Prairie Houses”), nazywane tak ze względu na ich dopasowanie do krajobrazu w okolicach Chicago. Wright odegrał również ważną rolę w tworzeniu koncepcji „planu otwartego” dla wnętrz.
W 1911 roku zaprojektował własny dom-studio tzw. Taliesin (od imienia walijskiego poety z VI w., dosłownie oznacza „błyszcząca brew”), w pobliżu Spring Green w stanie Wisconsin. Kompleks ten był jednokondygnacyjną strukturą na planie litery L, z jednej strony wychodzącą na jezioro, w drugiej części mieszczącą studio Wrighta. Taliesin było dwukrotnie niszczone przez pożar. Obecny budynek zwany jest Taliesin III. W latach trzydziestych Wright zaprojektował zimowe studio w Arizonie – Taliesin West.
Jedną ze słynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych konstrukcji autorstwa FLW jest Fallingwater, budowany w latach 1935-1939 dla E.J. Kaufmanna w Bear Run, w stanie Pensylwania. Według pomysłu Wrighta domownicy powinni znaleźć się jak najbliżej natury; stąd pod częścią domu, na który składa się seria wolnonośnych balkonów i tarasów, przepływa strumień. Do budowy elementów pionowych wykorzystano kamień, do elementów poziomych – beton. Dom kosztował 155 tysięcy dolarów, gaża architekta wyniosła 80 tysięcy.
Najbardziej znanym zrealizowanym projektem Wrighta było Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Budowla w kształcie białej spirali powstawała przez 17 lat (1942-1959). Wznosi się przy Piątej Alei. Niezwykła geometria scentralizowanego wnętrza umożliwia zwiedzającym przemieszczanie się po łagodnie opadającej spiralnej rampie podczas oglądania wystaw czasowych.
W 1956 roku FLW przedstawił koncepcję budowy The Illinois, wysokiego na milę wieżowca w Chicago, projekt jednak nigdy nie trafił do realizacji.
Architekt zmarł 9 kwietnia 1959 roku w Phoenix w stanie Arizona.
Frank Lloyd Wright miał znaczący wpływ nie tylko na rozwój architektury, ale także na kulturę w jej szerszym znaczeniu. Przypuszcza się m. in., że postać architekta Howarda Roarka, bohatera powieści Źródło Ayn Rand jest wzorowana właśnie na FLW. Z kolei pojawiający się w filmie Północ, północny zachód w reżyserii Alfreda Hitchcocka dom na Mount Rushmore, należący do Phillipa Vandamma, bohatera filmu, wbrew powszechnemu przekonaniu nie jest projektem FLW, choć styl Wrighta nadano mu świadomie. W rzeczywistości dom ten nigdy nie istniał naprawdę, jego makietę zbudowano w Culver City, siedzibie MGM Studios. Simon & Garfunkel śpiewali o architekcie w piosence pt. So Long, Frank Lloyd Wright.
Galeria projektów:
Źródło: Wikipedia.org