Choć na srebrnym ekranie po raz pierwszy pojawiła się w 1982 roku, grając u boku swego ojca Jona Voighta w filmie Szukając wyjścia, prawdziwą karierę filmową rozpoczęła dekadę później od niskobudżetowej produkcji pt. Cyborg 2: Szklany cień (1993). Jej pierwszą znaczącą rolą była postać Kate Libby w Hakerach (1995). Następnie wystąpiła w docenionym przez krytyków filmie biograficznym George Wallace (1997) oraz w obrazie pt. Gia (1999). W roku 2000 Jolie otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę w dramacie Przerwana lekcja muzyki (1999). Międzynarodową sławę zyskała dzięki roli bohaterki popularnej serii gier komputerowych Lary Croft w filmie Lara Croft: Tomb Raider (2001). Od tamtej pory stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i najlepiej opłacanych aktorek Hollywood. Jej największym sukcesem komercyjnym był udział w komedii sensacyjnej Mr. & Mrs. Smith (2005), a także w filmie animowanym pt. Kung Fu Panda (2008). W 2003 roku zagrała w teledysku do piosenki Did my Time zespołu Korn.

Po dwóch nieudanych małżeństwach z Jonnym Lee Millerem i Billym Bobem Thorntonem, Jolie związała się z aktorem Bradem Pittem, z którym ma troje biologicznych dzieci (Shiloh, Knoxa i Vivienne) oraz troje adoptowanych (Maddoxa, Pax i Zaharę). Aktywnie angażuje się w działalność humanitarną na całym świecie, szczególnie w pomoc uchodźcom w ramach ONZ.

Angelina Jolie urodziła się 4 czerwca 1975 roku w Los Angeles, jest córką aktorów Marcheline Bertrand i Jona Voighta. Jej bratem jest James Haven, a rodzicami chrzestnymi Jacqueline Bisset i Maximilian Schell. Od strony ojca jest w 1/4 Słowaczką, a w 1/4 Niemką. Natomiast jej matka była Franko-Kanadyjką, podobno z domieszką krwi Irokezów, choć sam Voight temu zaprzeczał.

Po separacji rodziców w 1976 roku Jolie i jej brat wychowywali się z matką, która porzuciła aktorstwo i wraz z dziećmi wyprowadziła się do Palisades w stanie Nowy Jork. W dzieciństwie Jolie często oglądała filmy z udziałem swojej matki, co – jak później przyznała – zainspirowało ją do rozpoczęcia kariery aktorskiej. W wieku 11 lat wraz z rodziną ponownie zamieszkała w Los Angeles i zdecydowała zapisać się do Lee Strasberg Theatre and Film Institute, gdzie uczyła się przez dwa lata oraz wystąpiła w kilku przedstawieniach. Uczęszczała także do Beverly Hills High School, gdzie – jak sama wspominała – czuła się obco pośród dzieci z bogatych domów. W szkole często była szykanowana przez innych uczniów za anorektyczną sylwetkę, aparat na zęby i skromne ubrania. Po pierwszych nieudanych próbach podjęcia kariery modelki, wysoka dotąd samoocena przyszłej aktorki drastycznie zmalała. Zaczęła się okaleczać, co skomentowała później słowami: Kolekcjonowałam noże i różne podobne rzeczy. Z jakiegoś powodu rytuał nacinania się i uczucie bólu było dla mnie w jakiś sposób lecznicze, może dawało mi poczucie, że żyję, uczucie pewnego rodzaju wolności.

W wieku 14 lat zrezygnowała z lekcji gry aktorskiej i postanowiła zostać reżyserką… ceremonii pogrzebowych. W tym okresie zaczęła ubierać się na czarno, przefarbowała włosy na kolor fioletowy i wychodziła ze swoim ówczesnych chłopakiem na zabawy, gdzie tańczyła mosh (bardziej agresywny rodzaj tańca pogo). Dwa lata później, gdy ich związek się rozpadł, Jolie przeprowadziła się w pobliże domu swojej matki, wróciła na studia aktorskie i ukończyła szkołę średnią, choć odnosząc się do tamtego okresu powiedziała w jednym z wywiadów, że w głębi serca nadal jest i zawsze będzie po prostu punkowym dzieciakiem z tatuażami.

Przez długi czas Jolie była zrażona do ojca, choć wielokrotnie próbowali się pogodzić, a także wystąpili wspólnie w filmie Lara Croft: Tomb Raider. W lipcu 2002 roku aktorka złożyła wniosek o prawną zmianę nazwiska na Angelina Jolie, porzucając dotychczasowe nazwisko Voight. Oficjalnie, zmiana nastąpiła z dniem 12 września 2002 roku. W sierpniu tego samego roku w programie Access Hollywood John Voight stwierdził, że jego córka ma poważne problemy emocjonalne. Jolie skomentowała to niedługo później mówiąc, że nie ma zamiaru utrzymywać dłużej kontaktów ze swoim ojcem: Nie rozmawiam z ojcem. Nie czuję do niego nienawiści. Nie wierzę jednak, że ktoś należy do rodziny tylko ze względu na krew. Mój syn został adoptowany, a mimo to jest członkiem mojej rodziny. Jolie nie chciała upublicznić powodów, dla których nie utrzymuje relacji z ojcem, ograniczając się do stwierdzenia, że teraz gdy adoptowała syna, nie wydaje jej się, aby kontakt z jej ojcem był dobrym pomysłem.

Mając 14 lat, Jolie zaczęła pracować jako modelka dla agencji Finesse Model Management, dzięki czemu pojawiła się na wybiegach w Los Angeles, Nowym Jorku i Londynie. Wkrótce potem wystąpiła w kilku teledyskach m.in. Meat Loafa (Rock and Roll Dreams Come Through), Antonella Venditti (Alta Marea), Lenny’ego Kravitza (Stand by My Woman) i The Lemonheads (It’s About Time). Gdy skończyła 16 lat trafiła do teatru, gdzie zagrała swoją pierwszą rolę.

Początkowo występowała w studenckich filmach swojego brata, który uczęszczał do USC School of Cinematic Arts. Jednak profesjonalną karierę aktorki zaczęła w 1993 roku, gdy zagrała swoją pierwszą główną rolę w niskobudżetowej produkcji pt. Cyborg 2: Szklany cień. Wcieliła się w niej w postać Caselli „Cash” Reese, androida stworzonego w celu zniszczenia głównej siedziby pewnego przedsiębiorstwa. Następnie pojawiła się w kilku niewyróżniających się filmach, by w roku 1995 zagrać w swej pierwszej hollywoodzkiej produkcji, Hakerach, na których planie poznała swojego przyszłego męża, Jonny’ego Lee Millera. Choć sam film nie odniósł sukcesu kasowego, otworzył Jolie drogę do wielkiej kariery aktorskiej.

W roku 1996 Jolie wystąpiła w komedii Love Is All There Is, swobodnej, uwspółcześnionej adaptacji dramatu Romeo i Julia, w której wcieliła się w rolę Giny Malacici, córki jednego z dwóch włoskich restauratorów, rywalizujących o dominację rynkową na nowojorskim Bronxie. Pojawiła się także w filmie pt. Mojave Moon, gdzie wcieliła się w postać zakochanej dziewczyny, Eleanor Rigby. W tym samym roku wzięła udział w filmie pt. Wtajemniczenie, w którym zagrała nastolatkę, która postanowiła wymierzyć sprawiedliwość nauczycielowi molestującemu uczennice.

Rok później aktorka pojawiła się u boku Davida Duchovnego w thrillerze Udając Boga, przedstawiającym historię chirurga, któremu została odebrana licencja lekarza i który wpada w związki ze światem przestępczym, gdzie poznaje graną przez Jolie postać Claire. Film został jednak źle przyjęty przez krytyków. Następnie aktorka wystąpiła w produkcji telewizyjnej pt. Prawdziwe kobiety, opartym na powieści Janice Woods Windle, dramacie historycznym osadzonym w realiach Dzikiego Zachodu. W 1997 roku Jolie pojawiła się w teledysku zespołu The Rolling Stones do piosenki Anybody Seen My Baby?, która stała się światowym hitem.

{youtube}BinwuzZVjnE{/youtube}

Kariera aktorska Jolie nabrała tempa po jej występie w filmie biograficznym pt. George Wallace z 1997 roku, w którym zagrała rolę Cornelii Wallace, żony tytułowego bohatera, gubernatora stanu Alabama i zwolennika segregacji rasowej, który został postrzelony i sparaliżowany podczas kampanii prezydenckiej do Białego Domu. Za rolę w tym filmie otrzymała Złoty Glob i nominację do nagrody Emmy. Sam film autorstwa Johna Frankenheimera był bardzo chwalony przez krytyków i otrzymał kilka nagród, w tym Złoty Glob za najlepszy film telewizyjny.

W 1998 roku aktorka zagrała tytułową rolę supermodelki Gii Carangi w produkcji telewizji HBO pt. Gia. Film opisywał świat seksu, narkotyków i osobistych dramatów modelki, stając się kroniką jej życia, jej uzależnienia od heroiny, powolnego upadku i śmierci na AIDS. Vanessa Vance z Reel.com zauważyła, że Angelina Jolie zyskała szerokie uznanie za rolę Gii i łatwo zrozumieć, dlaczego tak się stało. Jolie jest żywa w swej roli, wypełnia ją uczuciami, wdziękiem i desperacją, a jej gra w tym filmie jest chyba najpiękniej sfilmowanym upadkiem człowieka w historii.

Po zakończeniu zdjęć, Jolie przeniosła się do Nowego Jorku i na krótki czas przestała występować w filmach, gdyż czuła, że nie jest w stanie pokazać nic więcej. Zapisała się na Uniwersytet Nowojorski, gdzie uczyła się w klasie o profilu pisarskim. Jak później wspomniała w programie Inside the Actors Studio, zajęcia pomogły jej się pozbierać.

Jolie wróciła na ekrany kin rok później, występując w filmie gangsterskim Hell’s Kitchen, w którym zagrała Glorię McNeary oraz w obyczajowej Grze w serca, gdzie zagrała u boku m.in. Seana Connery’ego, Gillian Anderson i Jona Stewarta. Film w przeważającej mierze zebrał dobre recenzje, a kreacja Jolie była szczególnie chwalona.

W roku 1999 zagrała w komediodramacie Mike’a Newella Zmęczenie materiału, na którego planie poznała swojego drugiego męża, Billiego Boba Thorntona. Film został przyjęty dość chłodno, a Jolie za rolę uwodzicielskiej żony bohatera granego przez Thorntona została szczególnie mocno skrytykowana. Washington Post napisał, że Mary (Angelina Jolie) jest wręcz śmieszną kreacją kobiety, która wypłakuje się w kwiaty ketmii, ponieważ umiera, nosi ogromne ilości turkusowych bransoletek i staje się prawdziwie samotna, podczas gdy jej mąż Russel spędza noce poza domem. Później, Jolie zagrała wraz z Denzelem Washingtonem w opartym na motywach powieści Jefferiego Deavera, thrillerze pt. Kolekcjoner kości, w którym wcieliła się w postać Amelii Donaghy, policjantki dręczonej wyrzutami sumienia po samobójczej śmierci ojca, która pomaga waszyngtońskiej policji schwytać seryjnego mordercę. Produkcja zarobiła na świecie ponad 151 milionów dolarów, choć przez krytyków została zmieszana z błotem. Detroit Free Press stwierdził, że Jolie, która zawsze wypada świetnie, została po prostu źle obsadzona.

Kolejną rolą aktorki była postać psychopatycznej Lisy Rowe w Przerwanej lekcji muzyki (1999), filmie opowiadającym historię chorej umysłowo Susanny Kaysen, opartym na jej wspomnieniach zawartych w powieści pod tym samym tytułem. Choć główna rola przypadła Winonie Ryder (dla której rola ta miała być powrotem na wielką scenę), gwiazdą filmu okazała się Jolie. Aktorka zdobyła trzeci Złoty Glob, drugą Nagrodę Stowarzyszenia Aktorów Filmowych i Oscara za najlepszą żeńską rolę drugoplanową. Jak zauważył magazyn Variety, Jolie jest wspaniała jako krzykliwa, nieodpowiedzialna dziewczyna, która okazuje się mieć większy wpływ na główną bohaterkę niż lekarze prowadzący jej resocjalizację, a Roger Ebert napisał o jej grze: Jolie okazuje się być jednym z największych odkryć współczesnych filmów, działem, które strzela wyjątkowo celnie.

W 2001 roku Jolie po raz pierwszy wystąpiła w superprodukcji, 60 sekund, w której zagrała Sarah „Sway” Wayland, byłą dziewczynę złodzieja samochodów, w którego rolę wcielił się Nicolas Cage. Jej rola była skromna, co Washington Post ujął słowami wszystko, co zrobiła w tym filmie, to chodzenie dookoła […] i prowokujące oblizywanie językiem ust oraz zębów. Jolie wyjaśniła później, że potrzebowała takiej roli po trudnym występie w Przerwanej lekcji muzyki oraz że była to wtedy jej najbardziej kasowa produkcja (film zarobił 237 milionów dolarów).

Chociaż zdolności aktorskie Jolie były oceniane bardzo wysoko, produkcje, w których występowała, nie docierały do szerokiej publiczności. Dopiero rola w filmie Lara Croft: Tomb Raider (2001) uczyniła z niej gwiazdę światowego formatu. Aby zagrać rolę Lary Croft w adaptacji popularnej gry komputerowej Tomb Raider, Jolie musiała opanować brytyjski akcent i przejść intensywny kurs sztuk walki. Choć aktorka była chwalona za fizyczne przygotowanie do roli, sam film został oceniony bardzo negatywnie. Jeden z popularnych magazynów internetowych Slant Magazine napisał, że Angelina Jolie urodziła się do roli Lary Croft, ale (reżyser) Simon West uczynił z jej przygód grę w „Froggera”. Pomimo tego film okazał się sukcesem kasowym, zarabiając na całym świecie 275 milionów dolarów i zapewniając aktorce międzynarodowy rozgłos.

W tym samym roku Jolie wystąpiła wraz z Antonio Banderasem w opartym na motywach powieści Cornella Woolricha obrazie Grzeszna miłość, który okazał się jednak porażką i finansową, i artystyczną. Za rolę w tym filmie oraz Tomb Raiderze była nominowana do Złotej Maliny. W 2002 roku Jolie zagrała w dramacie Co za życie, w którym wcieliła się w postać Lanie Kerrigan, ambitnej reporterki telewizyjnej, która dowiaduje się, że pozostał jej tylko tydzień życia. Film został chłodno przyjęty przez krytyków, choć samą Jolie chwalono za warsztat aktorski (mimo tego była ponownie nominowana do Złotej Maliny). Prezenter telewizji CNN Paul Clinton napisał, że Jolie jest doskonała w swojej roli. Pomimo kilku bezsensownych scen w środku filmu, ta zdobywczyni Oscara jest nadzwyczaj wiarygodna w swej próbie samopoznania i życia pełną piersią.

W roku 2003 aktorka ponownie wcieliła się w rolę Lary Croft w filmie Lara Croft Tomb Raider: Kolebka Życia. Choć sequel nie okazał się tak wielkim sukcesem jak część pierwsza, przyniósł prawie 156 milionów dolarów zysku. W tym samym roku Jolie pojawiła się w obrazie Bez granic opowiadającym o pracy członków organizacji humanitarnych w Afryce. Chociaż odzwierciedlał działania Jolie w prawdziwym życiu, okazał się niewypałem finansowym i artystycznym (za rolę w nim oraz drugiej części Tomb Raidera Jolie była po raz trzeci z rzędu nominowana do Złotej Maliny). Los Angeles Times napisał Jolie, jak pokazała w oscarowej Przerwanej lekcji muzyki, potrafi wypełnić energią i uwiarygodnić rolę, której nie rozumie w realnym życiu. Potrafi także, co udowodniła filmami o Larze Croft, stworzyć bajkową postać. Ale hybryda charakterów, źle napisana rola człowieka, który wierzy, że naprawi świat, kompletnie ją pokonała.

Rok później aktorka pojawiła się u boku Ethana Hawke w thrillerze Złodziej życia, w którym zagrała funkcjonariuszkę FBI przysłaną do pomocy policji w Montrealu w schwytaniu seryjnego mordercy. Obraz otrzymał mieszane oceny, a The Hollywood Reporter stwierdził że Angelina Jolie zagrała swą rolę tak, jakby już to kiedyś robiła, a przy okazji dodaje jej trochę podekscytowania i czaru. Aktorka użyczyła również głosu Loli, jednej z bohaterek wyprodukowanego przez DreamWorks animowanego filmu Rybki z ferajny, przy którym pracowała m.in. z Willem Smithem, Martinem Scorsese, Renée Zellweger, Jackiem Blackiem i Robertem De Niro. W tym samym roku Jolie zagrała w wyreżyserowanym przez Kerry’ego Conrana przygodowym filmie science-fiction Sky Kapitan i świat jutra, stworzonym całkowicie za pomocą technologii blue box. Później aktorka wcieliła się w postać Olimpias, matki Aleksandra Wielkiego, w superprodukcji Olivera Stone’a Aleksander (2004). Film przypisujący Aleksandrowi biseksualność nie zdobył popularności w Stanach Zjednoczonych, ale okazał się sporym sukcesem poza granicami tego kraju, przynosząc dochód w wysokości 139 milionów dolarów. Mimo tego Jolie została czwarty raz z rzędu nominowana do Złotej Maliny, tym razem w dwóch kategoriach – Najgorsza Aktorka (Złodziej życia i Aleksander) oraz Najgorszy Malinowy Przegrany z 7 nominacjami na koncie (każdą nominowaną do nagrody rolę policzono za jedną nominację).

Jedynym filmem z udziałem Jolie w 2005 roku była komedia sensacyjna Mr. & Mrs. Smith, który do chwili obecnej jest jej największym sukcesem komercyjnym. Film wyreżyserowany przez Douga Limana opowiada historię znudzonego sobą małżeństwa, które po latach życia w kłamstwie odkrywa, że oboje są płatnymi zabójcami. Angelina zagrała rolę Jane Smith, zaś jej męża Brad Pitt. Obraz został dobrze oceniony przez krytyków, a w szczególności chwalono współpracę obu gwiazd na planie. Star Tribune zauważył, że podczas gdy fabuła wydaje się być chaotyczna, film urzeka galopującą energią, współpracą i termonuklearną chemią między obiema gwiazdami. Film zarobił na świecie 478 milionów dolarów, stając się jednym z największych hitów roku.

Następną produkcją, w której pojawiła się Jolie był film Roberta De Niro pt. Dobry agent (2006), traktujący o wczesnej historii CIA widzianej oczyma jednego z jej pracowników, Edwarda Wilsona, granego przez Matta Damona. Jolie wcieliła się w postać Margaret Russell, zaniedbanej żony Wilsona. Według Chicago Tribune: Jolie od początku do końca starzeje się przekonująco, a jej słaby charakter wzbudza sympatię publiczności.

W 2007 roku Jolie zadebiutowała w roli reżyserki filmem dokumentalnym A Place in Time, który ukazuje 27 różnych miejsc na całym świecie, a do którego powstania zaangażowała m.in. Jude Lawa, Hilary Swank, Colina Farrella i Jonny’ego Lee Millera. Dystrybucją filmu zajęło się National Education Association, które rozprowadza go przede wszystkim w amerykańskich szkołach średnich. W tym samym roku Jolie zagrała rolę Mariane Pearl w stylizowanym na dokument filmie Michaela Winterbottoma Cena odwagi (2007) opowiadającym historię porwania i zamordowania w Pakistanie reportera The Wall Street Journal, Daniela Pearla. Scenariusz oparty został na wspomnieniach Mariane Pearl zawartych w jej powieści pod tym samym tytułem, a premiera filmu miała miejsce na Festiwalu Filmowym w Cannes. The Hollywood Reporter opisał rolę Jolie w tym obrazie jako dobrze przemyślaną i poruszającą. Film przyniósł jej czwartą nominację do Złotego Globu i trzecią nominację do Nagrody Stowarzyszenia Aktorów Filmowych. Zagrała także matkę Grendela w zrealizowanej za pomocą techniki motion capture animowanej epopei pt. Beowulf w reżyserii Roberta Zemeckisa.

Rok 2008 przyniósł trzy świetne kreacje aktorki. Pierwsza z nich – w filmie Wanted – Ścigani przyniosła jej piąta lokatę na corocznej liście najlepszych ról kobiecych stworzoną przez Richarda Corlisse’a dla magazynu Time. Angelina doskonale sprawdziła się także, użyczając głosu postaci Tygrysicy w szeroko komentowanym filmie animowanym Kung Fu Panda. Największym osiągnięciem Jolie okazała się jednak rola Christine Collins w intrygującym dramacie Clinta Eastwooda Oszukana. Bohaterką filmu jest kobieta, której największym marzeniem jest szczęśliwy powrót do domu jej porwanego syna. Gdy jej żarliwe modlitwy zostają wysłuchane, okazuje się, że chłopak, który wrócił do domu nie jest jej prawdziwym synem, a policja dopuściła się oszustwa w tej sprawie. Kobieta wszczyna sprawę sądową i stawia czoła skorumpowanym policjantom z Los Angeles oraz włodarzom miasta doprowadzając do usunięcia ze stanowiska burmistrza, szefa policji oraz kilku funkcjonariuszy. Kreacja Jolie przypadła do gustu zarówno widzom, jak i krytykom. Nagrodzono ją Satelitą dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym, a także nominacjami do nagród BAFTA, Złotego Globu i prestiżowej Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej – Oscara.

W 2010 roku dwukrotnie pojawiła się na ekranach kin. W filmie Turysta partnerowała Johnemu Deppowi, zaś w szpiegowskim filmie Salt wystąpiła m. in. z polskim aktorem, Danielem Olbrychskim. w 2011 roku wyreżyserowała film W krainie miodu i krwi (In the Land od Blood and Honey), opowiadający o historii miłosnej na tle konfliktu na Bałkanach w latach 90′ ubiegłego wieku. A w 2014 roku premierę miał film Czarownica (Maleficent) z Jolie w roli tytułowej.

Angelina Jolie słynie z działalności humanitarnej. Zaangażowała się w nią po pobycie w Kambodży w 2001 roku, gdzie kręciła zdjęcia do filmu Lara Croft: Tomb Raider. Ogrom biedy, jaki zobaczyła, skłonił ją do zwrócenia się do Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców o informacje dotyczące miejsc, w których występują podobne problemy. W ciągu następnych miesięcy aktorka odwiedziła szereg obozów uchodźców na całym świecie, aby poznać sytuację i warunki, jakie w nich panują. W lutym 2001 Jolie wyruszyła na swoją pierwszą, osiemnastodniową misję humanitarną do Sierra Leone i Tanzanii, gdzie doznała szoku po tym, co zobaczyła. Niedługo potem powróciła na dwa tygodnie do Kambodży, a także spotkała się w Pakistanie z uchodźcami z Afganistanu, na rzecz których przekazała milion dolarów. Nalegała, aby sama mogła pokryć koszty wyprawy oraz by pozwolono jej dzielić trudne warunki pracy i życia razem z innymi członkami misji.

Będąc pod wrażeniem zaangażowania aktorki w działalność humanitarną, 27 sierpnia 2001 roku Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców mianował Jolie w siedzibie biura w Genewie Ambasadorką Dobrej Woli tejże instytucji. Na konferencji prasowej Jolie wyjaśniła powody decyzji o dołączeniu do organizacji ds. uchodźców: Nie możemy się zamknąć na informacje i ignorować faktu, że miliony ludzi cierpią. Po prostu chcę pomóc. Nie wierzę, że tylko ja tak czuję. Wydaje mi się, że wszyscy chcemy sprawiedliwości i równości, szansy na to, by życie nabrało sensu. Wszyscy chcielibyśmy wierzyć, że gdy my będziemy w złej sytuacji, ktoś nam pomoże.

Wraz z rosnącym doświadczeniem Jolie bardziej zaangażowała się w propagowanie problemów humanitarnych na płaszczyźnie politycznej. Aktorka regularnie bierze udział w obchodach Światowego Dnia Uchodźcy w Waszyngtonie oraz w Światowym Forum Ekonomicznym w Davos. Jolie aktywnie lobbuje wśród polityków amerykańskich, często spotykając się z członkami Kongresu Stanów Zjednoczonych. Cel działań wyjaśniła magazynowi Forbes: Choć wiele bym dała, aby móc nie przyjeżdżać do Waszyngtonu, to jest to miejsce, w którym można zdziałać najwięcej.

Za zasługi Jolie na płaszczyźnie działalności humanitarnej Stowarzyszenie Korespondentów ONZ (UNCA) wręczyło aktorce w 2003 nagrodę Sergio Vieira de Mello Citizen of the World, zaś w roku 2005 została laureatką Global Humanitarian Award ufundowanej przez United Nations Association of the United States of America. Z kolei król Kambodży Norodom Sihamoni uhonorował aktorkę obywatelstwem swojego kraju za pomoc w ochronie rezerwatu dzikich zwierząt w prowincji Battambang. W 2007 Jolie została członkinią Rady Stosunków Międzynarodowych oraz otrzymała od International Rescue Committee nagrodę Freedom Award.

Życie prywatne

28 marca 1996 roku Angelina poślubiła brytyjskiego aktora Jonny’ego Lee Millera, którego poznała rok wcześniej na planie filmu Hakerzy (1995). Podczas ceremonii ślubnej ubrana była w czarne, skórzane spodnie i białą koszulkę, na której własną krwią wypisała imię pana młodego. W następnym roku Jolie i Miller przeszli w stan separacji, a 3 lutego 1999 roku wzięli rozwód. Choć ich małżeństwo rozpadło się, aktorzy pozostali ze sobą w dobrych stosunkach, co Jolie skomentowała słowami: Wszystko sprowadza się do wyczucia czasu. Uważam, że jest on (Miller) najlepszym mężem, jakiego może sobie wymarzyć dziewczyna. Zawsze będę go kochała, ale (wtedy) byliśmy po prostu za młodzi.

Niespełna rok później, 5 maja 2000 roku, Jolie wyszła za aktora Billy’ego Boba Thorntona, którego poznała podczas kręcenia zdjęć do filmu Zmęczenie materiału (1999). W wyniku częstych deklaracji namiętnej miłości i publicznego jej okazywania m.in. poprzez noszenie na szyi flakoników z krwią partnera, związek obojga aktorów stał się jednym z ulubionych tematów prasy brukowej. Jolie i Thornton rozwiedli się 27 maja 2003 roku. Zapytana o nagły rozpad małżeństwa aktorka odpowiedziała: Mnie również to zaskoczyło, ponieważ w ciągu jednej nocy całkowicie się zmieniliśmy. Jednego dnia się kochaliśmy, a następnego już nic nas nie łączyło. Wiem, że to straszne, ale… wydaje mi się, że to się może zdarzyć, gdy jesteś zaangażowany, choć jeszcze do końca nie znasz samego siebie.

Aktorka w wielu wywiadach podkreślała, że jest biseksualna i potwierdziła, że miała kontakty seksualne z koleżanką z planu filmu Wtajemniczenie (1996) Jenny Shimizu. Gdybym nie miała męża, poślubiłabym Jenny. Zakochałam się w niej w pierwszej sekundzie, gdy tylko ją zobaczyłam. W roku 2003 na pytanie, czy jest biseksualna, Angelina odpowiedziała: Oczywiście. Jeśli jutro zakocham się w kobiecie, czy czułabym że to jest ok, że chce ją pocałować w usta, dotknąć jej? Gdybym się w niej zakochała? Tak!. Nota bene: w 2007 i 2008 r. Angelina Jolie znalazła się wśród setki najseksowniejszych kobiet świata opublikowanej w lesbijskim portalu internetowym AfterEllen.

Na początku roku 2005 aktorka stała się bohaterką szeroko opisywanego na łamach hollywoodzkiej prasy skandalu. Jolie została oskarżona o romans z Bradem Pittem, którego poznała na planie filmu Mr. & Mrs. Smith (2005), co miało być główną przyczyną rozwodu aktora z gwiazdą serialu Przyjaciele Jennifer Aniston. Sama aktorka wielokrotnie zaprzeczała tym plotkom, a w jednym z wywiadów wyjaśniła: Bycie w intymnych stosunkach z żonatym mężczyzną, podczas gdy mój własny ojciec zdradzał moją matkę, jest czymś czego nie mogłabym wybaczyć. Gdybym coś takiego zrobiła, nie mogłabym rano spojrzeć w lustro. Nie chciałabym być pociągająca dla mężczyzny, który zdradza swoją żonę.

Choć Jolie i Pitt publicznie nie wypowiadali się na temat natury ich wzajemnych relacji, media spekulowały na ten temat przez cały rok (2005). Pierwsze intymne zdjęcie pary, zrobione przez paparazzich, pojawiło się w prasie w kwietniu. W tym samym miesiącu Aniston złożyła pozew o rozwód. Zdjęcia przedstawiały oboje aktorów i adoptowanego syna Angeliny Maddoxa na plaży w Kenii. Przez cały okres lata Jolie i Pitt byli widziani razem ze wzrastającą częstotliwością, a większość brukowców ogłosiła ich parą, nadając im miano „Brangelina”. 11 stycznia 2006 roku Angelina na łamach magazynu People potwierdziła, że jest w ciąży, a ojcem jej nienarodzonego dziecka jest Pitt. Był to pierwszy raz, gdy aktorka oficjalnie przyznała się do tego związku. W kwietniu 2012 roku menedzerka Pitta ogłosiła zaręczyny Angeliny i Brada.

Jej znakiem szczególnym, poza spektakularnymi ustami, są tatuaże na ciele. Sama aktorka stwierdziła, że nie przeszkadzają jej one w pracy, a przy obecnym poziomie techniki filmowej mogą zostać łatwo zamaskowane. W wielu produkcjach, w których występowała Jolie jej tatuaże ukrywano za pomocą makijażu.

Obecnie aktorka posiada 13 tatuaży, wśród nich cytat Tennessee Williamsa Modlący się za dzikość serca, trzymany w klatce., który nosiła również jej matka, arabski zwrot siła woli, łacińskie przysłowie quod me nutrit me destruit (co mnie żywi, niszczy mnie) oraz zapisaną w starożytnym języku Khmerów modlitwę za swego syna Maddoxa. Na lewym ramieniu ma wytatuowane geograficzne koordynaty miejsc, w których urodziły się jej dzieci. Jolie usunęła część swoich tatuaży m.in. imię byłego męża Billy Boba Thorntona, chiński symbol śmierci i okno, które nosiła na dolnej części pleców.

Źródło: Wikipedia.org