Władysław Podkowiński (ps. Andrzej Ansgary) to znany polski malarz i ilustrator, przedwcześnie zmarły prekursor polskiego impresjonizmu, już za życia otoczony aurą skandalu.
Urodził się 4 lutego 1866 w Warszawie, Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (zwanej wtedy Klasą Rysunkową) u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego (Już wówczas wykonywał ilustracje dla popularnych czasopism: Tygodnika Ilustrowanego i Wędrowca), następnie w Akademii Petersburskiej, po czym w latach 1889-1890 przebywał w Paryżu wraz ze szkolnym kolegą Józefem Pankiewiczem. Pobyt ten w znacznym stopniu ukształtował jego styl – artysta całkowicie zrezygnował z realistycznej konwencji obrazowania na rzecz technik impresjonistycznych, utrwalając na płótnie ulotne wrażenia wizualne.
Do kraju powrócił w 1890 roku i na stałe osiadł w Warszawie. Wraz z Pankiewiczem wystawił w Salonie Aleksandra Krywulta swoje paryskie obrazy, wzbudzając ostrą reakcję i sprzeciw krytyki i publiczności (Zeschnięty słonecznik; 
Latarnik paryski; W okolicy Fontainebleau). Podkowiński był bardziej konsekwentny od Pankiewicza w rozwijaniu impresjonistycznej linii swej twórczości. Wzorem francuskich impresjonistów wykorzystywał często motyw wąskiej, sprawiającej wrażenie tunelu ulicy, ujętej z podwyższonego punktu obserwacji (z okna pracowni), zmieniającej swój wygląd w zależności od pory roku (Ulica Nowy Świat w Warszawie w dzień letni, 1891; Ulica Nowy Świat w Warszawie w dzień zimowy, 1892).
W 1891 r. Podkowiński namalował Portret Wincentyny Karskiej. Jest on uznawany za pierwszy w historii polskiej sztuki wizerunek wykonany w plenerze.
Jako malarz skłaniał się od czasu pobytu w Paryżu ku impresjonizmowi, zaś pod koniec życia, w wyniku przeżyć osobistych (nieuleczalna choroba) skłonił się ku symbolizmowi. Uprawiał malarstwo olejne. Malował pejzaże, sceny figuralne, portrety, obrazy symboliczne.
Jego najbardziej znanym obrazem jest głośny i szokujący mu współczesnych Szał uniesień, przedstawiający nagą kobietę na koniu stającym dęba, wystawiony po raz pierwszy w warszawskiej „Zachęcie” w atmosferze skandalu. Podkowiński próbował go zniszczyć – pociął obraz tuż przed planowanym zamknięciem wystawy; motywy jego decyzji pozostają niejasne.
Bezkompromisowa postawa artysty, a w jej konsekwencji niedostatki materialne doprowadziły do ciężkiej choroby płuc zakończonej przedwczesną śmiercią w wieku 29 lat. Zmarł 5 stycznia 1895 w Warszawie. Pośmiertna legenda uczyniła Podkowińskiego polskim artiste maudit („artystą przeklętym”).
Dziś bardzo znanym jego obrazem (choć rzadko kto zdaje sobie sprawę z jego autora) jest często reprodukowany bądź przerabiany obraz przedstawiający perspektywę warszawskiej ulicy Nowy Świat.
Podkowiński był również cenionym rysownikiem, tworzącym dla najważniejszych warszawskich czasopism ilustrowanych. Rysował do takich czasopism jak: Biesiada Literacka, Kłosy, Tygodnik Ilustrowany, Wędrowiec. Ilustrował również książki i kalendarze.
Źródło: Wikipedia.org, Culture.pl