Najbardziej znany jest z musicalu Grease i filmów Gorączka sobotniej nocy oraz Pulp Fiction. Dwukrotnie nominowany do Oscara w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy (za Gorączkę sobotniej nocy i Pulp Fuction). Za rolę w Dorwać małego (1995) otrzymał jedyną statuetkę Złotego Globu w karierze. Oscara wprawdzie dotąd nie zdobył, ale za to odbił sobie na Złotych Malinach – w trakcie kariery zyskał do nich aż 7 nominacji, z czego 2 zakończyły się pełnym sukcesem w roku 2000, kiedy zgarnął dwie statuetki za udział w (kultowym w pewnych kręgach) filmie Bitwa o Ziemię (w kategoriach: najgorszy aktor pierwszoplanowy i najgorszy ekranowy duet). Faktem jest, że jego kariera aktorska jest nierówna – obok ról dobrych i bardzo dobrych ma na koncie niemało przeciętnych, a czasem nawet, po prostu, kiepskich. Mimo to od lat cieszy się sławą i sympatią wśród zarówno męskiej, jak i żeńskiej publiczności.

Urodził się w Englewood, w stanie New Jersey (USA) 18 lutego 1954 roku jako najmłodszy z sześciorga dzieci. Jego ojciec, Salvator Travolta był półprofesjonalnym graczem futbolu amerykańskiego, z pochodzenia Włochem. Matka zaś, Helen Burke, była nauczycielką dramatu, poza tym śpiewała w radiowym zespole wokalnym „Sunshine Sisters”. Helen Burke była z pochodzenia Irlandką. Rodzina Johna była katolicka.

Młody John Joseph Travolta porzucił szkołę po pierwszej klasie w Dwight Morrow High School i przeprowadził się do Nowego Jorku, by znaleźć pracę. Poszczęściło mu się – dostał rolę na Brodwayu w Over Here! i zaśpiewał piosenkę Dream Drummin napisaną przez braci Sherman. Travolta nagrywał także w lokalnych studiach, ale jego piosenki nie znalazły wówczas uznania i szybko popadały w zapomnienie. W końcu przeprowadził się do Los Angeles, by rozwinąć swoją artystyczną karierę.

W telewizji zadebiutował w serialu Emergency we wrześniu 1972 roku, ale jego pierwszą główną rolą była postać Billy’ego Nolana w kultowym horrorze Carrie. Mniej więcej w tym samym czasie dostał rolę Vinniego Barbarina w serialu komediowym Welcome Back, Kotter (1975-1979), w którym małą rolę dostała również jego siostra Ellen.

W latach 70’ nagrał singel Let Her In, który stał się hitem i znalazł się na pierwszym miejscu w rankingu Billboard Hot 100. W następnych latach zagrał większość swoich największych ról: Tonego Manero w Gorączce sobotniej nocy (1977) i Dannego Zuko w Grease (1978). Te dwa filmy odniosły największy sukces w tamtej dekadzie i uczyniły Johna Travoltę wielką gwiazdą. Także jego matka i siostra Anna pojawiły się w filmie Gorączka sobotniej nocy oraz druga siostra Ellen w Grease. W 1980 roku Travolta zagrał razem z Debrą Winger w hicie Miejski kowboj.

W latach 80′ jego kolejne filmy okazywały się niepowodzeniami. Filmy z lat 1983 – 85: Pozostać żywym (kontynuacja Gorączki sobotniej nocy), Być doskonałym czy W swoim rodzaju (komedia romantyczna z Olivią Newton-John), były komercyjnymi katastrofami. Jego jedynym hitem w tym czasie był film I kto to mówi (1989) z Kirstie Alley i dzieckiem dubbingowanym przez Bruce’a Willisa.

Tak było do czasu, gdy zagrał Vincenta Vegę w filmie Quentina Tarantino Pulp Fiction (1994). Z powodzeniem można nazwać tę rolę przełomową, położyła ona bowiem kres poważnemu kryzysowi w karierze aktora. I była naprawdę dobra. Nie ustrzegła jednakże Travolty przed kilkoma kolejnymi wpadkami w późniejszych latach (filmy takie jak wspomniana Bitwa o Ziemię czy Punisher raczej nie nadają się do oglądania).

Travolta ożenił się z aktorką Kelly Preston w 1991. Ma córkę Ellę Bleu (2000) oraz syna Benjamina (2010). Miał też syna Jetta (1992-2009), który zmarł na atak serca.

Każdy ma jakieś hobby – John Travolta posiada licencję pilota i jest właścicielem 5 samolotów, włączając w to ex-australijskiego Boeinga 707-138. Samolot nosi nazwę Jett Clipper Ella. Gdy nocą 24 listopada 1992 roku Travolta pilotował samolot Gulfstream N728T (później przerejestrowany na N492JT) wraz ze swoją rodziną, awarii uległ generator elektryczny w samolocie, na skutek czego Travolta musiał awaryjnie lądować, kierując się tylko kompasem magnetycznym i światłami miejskimi Waszyngtonu – podczas tego lądowania o mało nie doszło do czołowej kolizji w powietrzu z Boingiem 727.

W 1975 John Travolta przystąpił do kościoła scjentologicznego, czyli oficjalnie dołączył do grona wariatów z Hollywood.

Wracając na chwilę do Bitwy o Ziemię – dzieła, które okrzyknięto najgorszym filmem dekady i jednym z najgorszych w historii – jeśli zastanawiacie się, dlaczego Travolta zagrał w tym filmie, oto odpowiedź: była to ekranizacja książki (o tym samym tytule) autorstwa niejakiego L. Rona Hubbarda (właściwie Lafayette Ronalda Hubbarda). Jeśli nadal nie rozumiecie, przeczytajcie, co pisze o nim Wikipedia:

L. Ron Hubbard (ur. 13 marca 1911 r. w Tilden, zm. 24 stycznia 1986 r. w San Luis Obispo) – założyciel Kościoła Scjentologicznego i twórca dianetyki, autor wydawanych w Pulp magazine opowiadań fantastycznych i science fiction. L. Ron Hubbard twierdził, że kosmos zamieszkany jest przez liczne gatunki rozumne i że space opera jest odbiciem podświadomych wspomnień o rzekomo prawdziwych wydarzeniach, które miały mieć miejsce miliony lat temu (m.in. incydent Xenu).

Cóż…

Źródło: Wikipedia.org