Cechami charakterystycznymi pisarstwa Mendozy jest wyrazisty, ironiczny humor, postmodernistyczne podejście do materii literackiej i częste gry słowne. Publikuje głównie w języku hiszpańskim, choć napisał też sztukę Restauracio (1990) w języku katalońskim.
Sam Eduardo Mendoza swoją twórczość określa mianem literackiego pijaństwa bądź powieściowego chuligaństwa. Pytany, czy jest pisarzem postmodernistycznym, odpowiada, że post-post, kiedy już przeszła kawalkada i przejeżdża się spychaczem, zgarniając wszystko.
W Polsce książki Mendozy wydaje wydawnictwo Znak.
Recenzję jego najnowszej książki Walka Kotówza, za którą otrzymał Premio Planeta de Novela, największą hiszpańską nagrodę literacką, przeczytasz TUTAJ.
Polskie tłumaczenia:
Prawda o sprawie Savolty – (La verdad sobre el caso Savolta, 1975)
Rok potopu, (1997) – (El año del diluvio, 1992)
Lekka komedia, (2000) – (Una comedia ligera, 1996)
Przygoda fryzjera damskiego (2003) – (La aventura del tocador de señoras, 2001)
Oliwkowy labirynt (2004) – (El laberinto de las aceitunas, 1982)
Sekret hiszpańskiej pensjonarki (2004) – (El misterio de la cripta embrujada, 1979)
Mauricio czyli Wybory (2008) – (Mauricio o las elecciones primarias, 2006)
Niezwykła podróż Pomponiusza Flatusa (2009) – (El asombroso viaje de Pomponio Flato, 2008)
Miasto cudów (2010) – (La ciudad de los prodigios, 1986)
Brak wiadomości od Gurba (2010) – (Sin noticias de Gurb, 1990)
Trzy żywoty świętych (2011) – (Tres vidas de santos, 2009)
Niewinność zagubiona w deszczu (2011) – wydany pod zmienionym tytułem Rok potopu
Walka Kotów (2012)
Źródła: Wikipedia.org, Znak.com.pl