Po krótkim okresie współpracy z zespołem Jamesa, w 1940 roku Sinatra przyłączył się do zespołu Tommy’ego Dorseya, w którym stał się znanym wokalistą. Zdobył popularność również wśród młodzieży, stając się pierwszym idolem nastolatków. Dzięki niemu muzyka popularna, przedtem słuchana głównie przez dorosłych, zwiększyła grono swoich o nowe pokolenie słuchaczy.

Później rozpoczął karierę solową i odnosił pewne sukcesy, szczególnie w okresie strajku muzyków. Ponieważ wokaliści nie należeli do związku zawodowego muzyków, mogli nagrywać płyty (często z innymi wokalistami akompaniującymi im własnym głosem).

{youtube}XoM3Z7e9CaI{/youtube}

W późnych latach 40. i na początku lat 50. kariera muzyczna Sinatry podupadła. Jednak w 1953 roku Sinatra powrócił w wielkim stylu, tym razem jako aktor, występując w Stąd do wieczności (From Here to Eternity). Po sukcesie filmowym, Sinatra odbił się od dna również w muzyce. W późniejszych latach występował jeszcze w wielu filmach. Z najważniejszych należy wymienić The Man with the Golden Arm oraz Przeżyliśmy wojnę (The Manchurian Candidate).

Początkowo, w latach 40’, Sinatra nagrywał dla wytwórni Columbia Records. W latach 50’ przeniósł się do Capitol Records, gdzie współpracował z najlepszymi producentami i aranżerami tamtych czasów, do których należeli m.in. Nelson Riddle i Billy May. Z tym ostatnim Sinatra nagrał wiele ze swoich najlepszych utworów. Na początku lat 60′ muzyk miał już wyrobione nazwisko i mógł pozwolić sobie na stworzenie własnej wytwórni: Reprise Records.

W latach 50’ i 60’ Sinatra był jedną z atrakcji Las Vegas. Śpiewał pod koniec lat 60’ w duecie m.in. z polską piosenkarką Violettą Villas utwór Strangers in the Night w Casino de Paris. Dean Martin i Sammy Davis, Jr. byli jednymi z wielu artystów estrady, z którymi Sinatra się przyjaźnił. Sinatra, aktor Peter Lawford i komik Joey Bishop byli głównymi filarami Rat Pack (dosł. paczka szczurów) – luźnej grupy artystów estrady, którzy przyjaźnili się i razem się bawili.

W latach 60’ Sinatra odegrał ważną rolę w desegregacji rasowej w hotelach i kasynach w Nevadzie. Sinatra i koledzy z Rat Pack nie pokazywali się w hotelach i kasynach, które odmówiły obsłużenia Sammy’ego Davisa – czarnoskórego członka ich paczki. Gdy po wprowadzeniu filmu Ocean’s Eleven Rat Pack przyciągnął uwagę amerykańskich mediów, wszystkie hotele i kasyna, które chciały by artyści bawili się w właśnie u nich, musiały zmienić swoje podejście do segregacji.

W późniejszym okresie kariery Sinatrę oskarżano o kontakty z mafią. Mówiło się, że jego kariera była wspierana przez osoby powiązane ze środowiskiem przestępczym. John Edgar Hoover, szef FBI w latach 1924 – 1972, najwyraźniej wierzył w te oskarżenia, gdyż FBI zebrało ponad 2400 stron akt dotyczących muzyka. Sam Sinatra wielokrotnie zaprzeczał tym oskarżeniom. Nigdy też nie doszło do oficjalnego postawienia zarzutów. Z drugiej strony niektórzy twierdzą, że postać Johnny’ego Fontane – jednego z bohaterów książki i filmu Ojciec chrzestny – w znacznym stopniu opiera się na postaci Sinatry i jego rzekomych powiązaniach z mafią.

{youtube}7Gd5SXN-YDc{/youtube}

Sinatra kontynuował swoją karierę muzyczną aż do lat 90’, kiedy to ukazał się album Duets, na którym usłyszeć można Sinatrę śpiewającego w duecie z innymi gwiazdami, m.in. Bono z U2. Sinatra dawał koncerty aż do 1995 roku, ale prawie 80-letni muzyk miał problemy z pamięcią i często musiał korzystać z promptera, na którym wyświetlano teksty jego piosenek.

Po kolejnym ataku serca, Frank Sinatra zmarł o 10:50, 14 maja 1998 roku, w Cedars – Sinai Medical Center. w czasie śmierci towarzyszyła mu żona Barbara i córka Nancy. Ostatnie słowa Sinatry brzmiały: I’m losing. Miał 82 lata.

W ciągu swojego życia Sinatra był częstym gościem w Palm Springs w Kalifornii. Sinatra, który był znanym dobroczyńcą oraz właścicielem nieruchomości w tamtym regionie, chciał, by pochowano go na pustyni. Chociaż zmarł w 1998 roku w Los Angeles, jego pogrzeb odbył się w katolickim kościele św. Teresy w Palm Springs, około 120 mil od Los Angeles. Pochowano go w Cathedral City, w miejscu gdzie spoczywają jego rodzice. Cmentarz, na którym został złożony leży w pobliżu Rancho Mirage, znanej posiadłości Sinatry. W jego pobliżu pochowani są również jego przyjaciel Killy Rizzo, który zginął w wypadku samochodowym krótko przed Sinatrą, oraz burmistrz Palm Springs i kongresman Sonny Bono.

Według legendy Sinatra został pochowany z piersiówką whisky Jacka Daniel’sa oraz garścią dziesięciocentówek. Sinatra nosił przy sobie monety dziesięciocentowe od czasu gdy jego syn, Frank Jr., został porwany (8 grudnia 1963 r.), a porywacze żądali od Sinatry kontaktu tylko z automatów telefonicznych. Sinatra zapłacił porywaczom 240.000 dolarów okupu i jego syn został wypuszczony 10 grudnia bez żadnych obrażeń. Przez cały ten czas Sinatra nosił przy sobie garść dziesięciocentówek. Mimo że porywacze zostali złapani i skazani, Sinatra jeszcze przez długi czas nosił ze sobą monety.

Sinatra pierwszy raz ożenił się z miłością swojej młodości Nancy Barbato Sinatrą, w Jersey City (New Jersey) 4 lutego 1939. Mieli razem troje dzieci. Chociaż Sinatra nie pozostał wierny swojej żonie, uważany był za troskliwego i opiekuńczego ojca. Gdy w 1950 jego romans z Avą Gardner wyszedł na jaw, małżonkowie skorzystali z prawa separacji, a 29 października 1951 roku rozwiedli się. Sinatra i Ava Gardner pobrali się 7 listopada 1951, ale oni również wzięli rozwód (w 1957), poprzedzony separacją (27 października 1953). W 1966 roku Sinatra ożenił się z młodszą od niego o 30 lat aktorką Mią Farrow. Rozwiedli się dwa lata później.

{youtube}PoSbnAFvqfA{/youtube}

Frank Sinatra pozostawił po sobie ogromną spuściznę muzyczną, rozpoczynając od pierwszych utworów z zespołem Harry’ego Jamesa w 1939 roku, przez olbrzymie zbiory Columbia Records z lat 40., Capitol Records z lat 50., i Reprise Records od lat 60. aż do jego ostatniego albumu Duets II z 1994 roku. Do jego najbardziej znanych utworów zalicza się My Way, New York, New York, Night and Day, Love and Marriage, I’ve Got You Under My Skin, Strangers in the Night, Fly Me to the Moon oraz Witchcraft. Najpopularniejszym i najlepiej sprzedającym się ze wszystkich jego albumów pozostaje Sinatra at the Sands z 1966 roku – zarejestrowany na żywo koncert z Las Vegas, z Sinatrą u szczytu formy, wspieranym przez zespół Counta Basiego.

Źródło: Wikipedia.org