Urodził się 16 grudnia 1917 w Minehead, w południowo – zachodniej Anglii. W latach 1927-1936 uczęszczał do Huish’s Grammar School w Taunton. Już we wczesnej młodości wykazywał duże zainteresowanie czasopismami s – f, które skrzętnie kolekcjonował. W roku 1933, mając 17 lat, został przyjęty do założonego rok wcześniej British Interplanetary Society. W 1936 roku przeprowadził się do Londynu.

Druga wojna światowa skierowała kroki przyszłego pisarza do Royal Air Force. W roku 1941 podjął służbę jako oficer w jednostce radarowej. Fantazja Clarke’a i doświadczenia zdobyte przy obsłudze radarów były podstawą studium na temat orbity geostacjonarnej i umieszczonych na niej satelitów. To studium zostało opublikowane w październiku 1945, w Wireless World, wywołując burzliwą dyskusję w kołach naukowych. W wizji Clarka trzy satelity, umieszczone na orbicie geostacjonarnej w wierzchołkach trójkąta równobocznego, miały zapewnić łączność między wszystkimi punktami na kuli ziemskiej. Wielu naukowców uważało Clarka za fantastę, a jego wizję za utopię. Jednak 12 lat później pierwszy sztuczny satelita ziemi, sowiecki Sputnik, rozpoczął nadawanie sygnałów radiowych z kosmosu.

Wizja Artura C. Clarka stała się podwaliną dzisiejszej techniki satelitarnej, a on został uznany za jej ojca. W wielu opracowaniach technicznych orbita geostacjonarna nosi nazwę „orbity Clarke’a”.

Po zakończeniu II wojny światowej, Clarke podjął studia na wydziałach matematycznym i fizycznym King’s College w Londynie. W latach 1946 – 1947 i 1950 – 1953, piastował stanowisko przewodniczącego British Interplanetary Society.

Pod koniec lat 50., na łamach kilku czasopism ukazały się pierwsze utwory Clarke’a o tematyce s – f. Jedno z nich, The Sentinel, napisane w roku 1948, stało się podstawą do filmu 2001: Odyseja kosmiczna. Na początku lat 50. Clarke opublikował pierwsze powieści – The Sands of Mars (Piaski Marsa) i Islands in the Sky (Wyspy na niebie). W sierpniu 1953 roku ukazał się bestseller Clarka Koniec dzieciństwa. W ciągu dwóch tygodni sprzedano około 200 000 egzemplarzy książki.

W latach 50’ XX w. Clarke zainteresował się nurkowaniem. Podczas jednej z ekspedycji poznał Marylin Torgenson, którą poślubił 15 czerwca 1953. Małżeństwo rozpadło się jednak jeszcze tego samego roku.

Zimą 1954 roku Clarke wyruszył na ekspedycję nurkową do Australii. Droga prowadziła przez Sri Lankę, gdzie grupa zrobiła małą przerwę. Clarke był zachwycony tym krajem, co spowodowało, że dwa lata później powrócił, by tam zamieszkać. Sri Lanka stała się jego drugą ojczyzną.

W latach 60’ XX w. napisał wiele książek naukowych, których tematem były badania oceanograficzne i kosmos. W tym czasie poznał wiele osobistości, takich jak Jurij Gagarin, Jacques Cousteau i Gene Roddenberry. Największy wpływ na jego późniejsze życie miało spotkanie z reżyserem Stanleyem Kubrickiem, który namówił Clarke’a, w tym czasie znanego już na całym świecie autora książek s – f, aby mu pomógł stworzyć niewysłownie dobry film science-fiction. W ten sposób powstał film 2001: Odyseja kosmiczna (ang. 2001: A Space Odyssey), inspirowany opowiadaniem Clarke’a The Sentinel. Był nie tylko sukcesem, ale też kamieniem milowym w historii filmu s – f. Książka o tym samym tytule powstawała w miarę tworzenia filmu. Doskonałe efekty specjalne, po raz pierwszy realistyczne przedstawienie statków kosmicznych i przyszłościowych rozwiązań, jak sztuczna inteligencja, spowodowały, że obraz ten stał się „filmem kultowym”. Przez ten film Clarke osiągnął w branży filmowej, takie samo uznanie jak i za ideę satelitów komunikacyjnych na orbicie geostacjonarnej.

Podczas lotów kosmicznych Apollo (misja lotu księżycowego) i Sojuz-Apollo, Clarke wystąpił w telewizji jako komentator, przedstawiając w sposób prosty i zrozumiały dla telewidzów skomplikowane procesy lotów kosmicznych.

W latach 70’ XX wieku napisał kilka bestsellerów, spośród których na szczególną uwagę zasługuje Spotkanie z Ramą. W latach 80’ wstawił się za pokojowym użyciem kosmosu i stał się przeciwnikiem Wojen Gwiezdnych (Star Wars) – technologii SDI (systemu obrony antybalistycznej USA przed ZSRR). W roku 1982 odwiedził Związek Radziecki, co przyczyniło się do napisania powieści Odyseja kosmiczna 2010 (ang. 2010: Odyssey Two), której tematem były wspólne badania kosmosu przez amerykańskich i rosyjskich uczonych, co w ogóle nie przystawało do ówczesnej rzeczywistości.

Od 1997 r. był patronem innej ważnej nagrody w tej dziedzinie – Nagrody im. Arthura C. Clarke’a, przyznawanej za najlepszą powieść science fiction opublikowaną po raz pierwszy w Wielkiej Brytanii.

W związku z pogarszającym się stanem zdrowia, Clarke zaczął się wycofywać z życia publicznego i poświęcił się pisaniu. W tym czasie opublikował następne powieści z serii 2001 i RAMA.

SESAT – satelita floty Eutelsata wystrzelony na orbitę geostacjonarną 17 kwietnia 2000 roku został dedykowany Arturowi C. Clarke’owi.

Był propagatorem idei „wolnej energii” (ang. Free Energy), ruchu wynalazczego na pograniczu nauki i fantastyki. Często umieszczał odniesienia do niej w swoich książkach np. w Odysei kosmicznej 2010. Od lat 60’ XX wieku Clarke cierpiał na powodujący niedowład mięśni – zespół post-polio. Zmarł 19 marca 2008 w wieku 91 lat na Sri Lance w wyniku problemów z oddychaniem.

Clarke był dwukrotnie nominowany do Nagrody Nobla: w 1994 do Nagrody Pokojowej, zaś w 1999 do Nagrody Literackiej.

Źródło: Wikipedia.org