Od 3 lipca:

Uniwersytet potworny

Uniwersytet potworny (ang. Monsters University) to amerykański film animowany z 2013 roku, wyprodukowany przez wytwórnię Pixar. Reżyserii podjął się Dan Scanlon (Auta, Złomek i błędny ognik), zaś scenariusz napisali Andrew Stanton i Pete Docter. Muzykę ponownie skomponował Randy Newman, a za produkcję odpowiadają Kori Rae i John Lasseter.

Uniwersytet potworny to prequel filmu Potwory i spółka, który pokaże widzom pierwsze etapy znajomości Mike’a i Sulleya. Akcja filmu rozgrywa się w czasach, w których główni bohaterowie, Mike Wazowski i James Sullivan, studiowali na uniwersytecie dla potworów. W Potworach i spółce poznaliśmy Wazowskiego i Sullivana – nierozłącznych towarzyszy, którymi nie byli jednak zawsze. Kiedy te dwa potwory się poznały, nie czuły do siebie sympatii. Uniwersytet potworny opowiada o tym, jak Mike i Sulley przełamali dzielące ich bariery i zostali najlepszymi przyjaciółmi.

W angielskiej wersji językowej głosów w filmie użyczyli: John Goodman jako James P. „Sulley” Sullivan, Billy Crystal – Michael „Mike” Wazowski, Steve Buscemi – Randall Boggs, Kelsey Grammer – Henry J. Waternoose III, Frank Oz – Jeff Fungus, Dan Gerson – Smitty i Needleman, Dave Foley, Julia Sweeney, Peter Sohn, Joel Murray – Don Carlson, Ken Jeong – Mack, Rob Riggle – Kenny.

{youtube}aAEm1lBdYq4{/youtube}

Tytuł polski: Uniwersytet potworny
Tytuł oryginału: Monsters University
Reżyseria: Dan Scanlon
Scenariusz: Andrew Stanton, Pete Docter
Rok produkcji: 2013
Premiera kinowa: 3 lipca 2013
Gatunek: animowany, dziecięce, komedia, przygodowy
Kraj produkcji: USA
Przedział wiekowy: bez ograniczeń

Od 5 lipca:

Dzisiejsze czasy

(ang. Modern Times) to amerykański komediodramat z 1936 roku. Za reżyserię, scenariusz, produkcję, muzykę oraz montaż odpowiada Charles Chaplin. To jeden z ostatnich niemych filmów w dorobku Chaplina, a jednocześnie ostatni, w którym pojawia się charakterystyczny jegomość w meloniku. Chaplin planował do tego filmu przygotowanie ścieżki dźwiękowej, jednakże w końcu porzucił ten pomysł. W Dzisiejszych czasach Tramp na samym końcu śpiewa jedną piosenkę, zwiastując nadejście nowej ery w kolejnych filmach Chaplina.

Z maszyny o zębatych kołach, wielkich przekładniach i kilometrach pasów transmisyjnych niczym mała śrubka wypada, grany przez Chaplina, robotnik. Wycieńczony pracą i załamany nowym sposobem podawania pracownikom posiłków – przez rurkę do ust, ląduje w zakładzie psychiatrycznym. Wyleczony ponownie trafia do zakładu zamkniętego, tym razem karnego, gdy podczas nielegalnej demonstracji nieopatrznie podnosi z ulicy czerwoną szmatę.

Chaplin w swoim ostatnim niemym filmie, nakręconym po latach Wielkiego Kryzysu a w przededniu II wojny światowej, pokazuje, jak przeciętny, prosty człowiek nie ma zbyt wielkiego wyboru w życiu. Doświadcza albo morderczej pracy, albo głodu i więzienia. Wyrwać go z tego mechanizmu może wyłącznie miłość; taka jaka w filmie spotyka Trampa i poznaną przez niego, bezdomną dziewczynę. Po wielu upokarzających pracach, kradzieżach z głodu i nocach w więzieniu idą razem za rękę, dając nadzieję, że w okrutnej rzeczywistości „dzisiejszych czasów” jest miejsce na szczere uczucie.

W filmie w rolach głównych wystąpili: Charles Chaplin jako Robotnik, Paulette Goddard jako Dziewczyna, Henry Bergman – Właściciel kawiarni, Tiny Sandford – Duży Bill, Chester Conklin – Mechanik, Hank Mann – Włamywacz, Stanley Blystone – Ojciec dziewczyny, Al Ernest Garcia – Prezes Electro Steel Corp., Richard Alexander – Współwięzień.

{youtube}-WBPSLB1Tvw{/youtube}

Tytuł polski: Dzisiejsze czasy
Tytuł oryginału: Modern Times
Reżyseria: Charles Chaplin
Scenariusz: Charles Chaplin
Rok produkcji: 1936
Premiera kinowa: 5 lipca 2013
Gatunek: dramat, komedia
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 87 min

World War Z

to amerykański horror post-apokaliptyczny z 2013 roku w reżyserii Marca Forstera. Scenariusz napisali Matthew Michael Carnahan, Drew Goddard oraz Damon Lindelof, zaś muzykę skomponował Marco Beltrami. Za produkcję odpowiadają Brad Pitt oraz Dede Gardner.

Film stanowi adaptację powieści World War Z Maxa Brooksa. Książka przedstawia losy ludzkości po zakończeniu światowej wojny stoczonej z żywymi trupami. Głównym bohaterem filmu jest pracownik ONZ, który 10 lat po wojnie przeprowadza wywiady z ocalałymi. Akcja filmu rozpoczyna się w opanowanej epidemią Filadelfii, którą na ekranie zagrało szkockie Glasgow. Chociaż oba te miasta dzieli olbrzymia odległość, mają podobną architekturę, która została dodatkowo dostosowana do rzeczywistości w procesie post-produkcji.

Pewnego zwyczajnego dnia, podczas spokojnej jazdy samochodem, Gerry Lane i jego rodzina wpadają w olbrzymi korek. Lane, były śledczy ONZ szybko wyczuwa, że to z czym mają do czynienia nie jest zwykłą uliczną blokadą. Na niebie słychać policyjne śmigłowce, po ulicach krążą policjanci na motocyklach, a miasto pogrąża się w chaosie. Coś sprawia, że grupy ludzi wściekle atakują się nawzajem. Zabójczy wirus, który rozprzestrzenia się przez ugryzienie przemienia zdrowych ludzi w coś trudnego do zdefiniowania, dzikiego. Sąsiad zwraca się przeciwko sąsiadowi; pomocny nieznajomy nagle staje się niebezpiecznym wrogiem. Pochodzenie wirusa jest nieznane, a liczba zainfekowanych rośnie z dnia na dzień, co wkrótce staje się światową pandemią.

Kiedy zarażeni przejmują światowe siły zbrojne i gwałtownie niszczą rządy państw, Lane zostaje zmuszony do powrotu do dawnego niebezpiecznego życia, aby zapewnić bezpieczeństwo rodzinie. Rozpoczyna desperackie poszukiwania źródła epidemii i środków, które powstrzymają jej rozprzestrzenianie.

W filmie w rolach głównych wystąpili: Brad Pitt jako Gerry Lane, Mireille Enos – Karin Lane, Daniella Kertesz – Segen, James Badge Dale – Kapitan Speke, Ludi Boeken – Jurgen Warmbrunn, Matthew Fox – Skoczek, Fana Mokoena – Thierry Umutoni, David Morse – Były agent CIA.

{youtube}HcwTxRuq-uk{/youtube}

Tytuł oryginału: World War Z
Reżyseria: Marc Forster
Scenariusz: Matthew Michael Carnahan, Drew Goddard, Damon Lindelof
Na podstawie: Max Brooks, World War Z (powieść)
Rok produkcji: 2013
Premiera kinowa: 5 lipca 2013
Gatunek: akcja, dramat, horror
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 116 min

Dziewczyna z lilią

(fr. L’écume des jours, tytuł międzynarodowy: Mood Indigo) to francuski film dramatyczny z elementami fantasy z 2013 roku w reżyserii Michela Gondry’ego („Zakochany bez pamięci). Scenariusz napisał Luc Bossi, a muzykę skomponował Étienne Charry. Za produkcję odpowiadają Luc Bossi i Arlette Zylberberg.

Dziewczyna z lilią to ekranizacja Piany dni – międzynarodowego bestsellera, określanego „najbardziej wzruszającą historią miłosną, jaka kiedykolwiek została napisana” (Raymond Queneau); autorstwa Borisa Viana – francuskiego pisarza słynącego z niezwykłej wyobraźni i nieprzeciętnego poczucia humoru.

Colin – młody i bogaty wynalazca – ma praktycznie wszystko, czego zapragnie, z wyjątkiem miłości. Za sprawą przyjaciół poznaje piękną Chloe. Wzajemna fascynacja od pierwszego wejrzenia szybko przeradza się w miłość na całe życie. Po wymarzonym ślubie udają się w podróż. Po powrocie Chloe zapada na bardzo rzadką chorobę. Colin zrobi wszystko, aby uratować ukochaną.

W filmie „Dziewczyna z lilią” w rolach głównych wystąpili: Romain Duris jako Colin, Audrey Tautou – Chloé, Gad Elmaleh – Chick, Omar Sy – Nicolas, Charlotte Le Bon – Isis, Sacha Bourdo, Natacha Régnier, Philippe Torreton, Alain Chabat – Gouffé.

{youtube}_SsL3jQa0Wc{/youtube}

Tytuł polski: Dziewczyna z lilią
Tytuł oryginału: L’ Ecume des jours
Tytuł międzynarodowy: Mood Indigo
Reżyseria: Michel Gondry
Scenariusz: Luc Bossi
Rok produkcji: 2013
Premiera kinowa: 5 lipca 2013
Gatunek: dramat, fantasy
Kraj produkcji: Francja
Czas trwania: 125 min

Kto cię uczył jeździć?

(ang. And Who Taught You to Drive?) to japońsko-algierska komedia dokumentalna z 2012 roku w reżyserii Andrei Thiele. Za scenariusz odpowiada Lia Jaspers, zaś za muzykę Michaela Kay oraz Hauke Kliem. Produkcją zajął się Stefan Kloos. Obraz był przebojem dziesiątej edycji festiwalu Planete+ Doc.

Trzy miasta, trzy odmienne kultury: Tokio, Monachium i Bombaj. Dokument opowiada historię trójki cudzoziemców, którzy mieszkając daleko od swoich ojczyzn, przygotowują się do egzaminu na prawo jazdy. Jakby się mogło wydawać, nauka przepisów ruchu drogowego w obcym mieście nie jest wcale taka łatwa i prowadzi do wielu zabawnych sytuacji.

Prowadzenie samochodu w ulicznych korkach jest bardzo stresujące, a tym bardziej, gdy trzeba to robić w zupełnie obcym dla nas kraju. Mirela, która wyemigrowała z Niemiec do Indii, Jakez, który z USA przeniósł się do Japonii oraz Koreanka Heyn Won, która mieszka dziś w Niemczech mają ten sam problem: wszyscy chcą zdobyć lokalne prawo jazdy. Obowiązkowe jazdy z instruktorem nie są łatwym wyzwaniem i szybko stają się dla wszystkich lekcjami kultury krajów, w których świadomie zdecydowali się mieszkać.

Okazuje się, że ponowne zdanie egzaminu w innym kraju wymaga cierpliwości i pokory, a przede wszystkim polega na czymś znacznie trudniejszym niż wszyscy myślą. Chodzi tu przecież nie tylko o przestrzeganie, przepisów lokalnego ruchu drogowego…

W filmie „Kto cię uczył jeździć?” w rolach głównych wystąpili: Hye-Won Chung, Jacob Cates, Mirela Sarnardzija, Christian Krieger, Ryoji Tetsuya, Sharndev G. Tadrnali oraz Vinay R. Modak.

{youtube}kadTU1HUnio{/youtube}

Tytuł polski: Kto cię uczył jeździć?
Tytuł oryginału: And Who Taught You to Drive?
Reżyseria: Andrea Thiele
Scenariusz: Lia Jaspers
Rok produkcji: 2012
Premiera kinowa: 5 lipca 2013
Gatunek: dokumentalny, komedia
Kraj produkcji: Japonia, Algieria
Czas trwania: 84 min

Opisy pochodzą z materiałów dystrybutorów.